وقتی می‌بینید شخصی از یک فعالیت اجتماعی اجتناب میکند، اولین فکر شما چیست؟ شاید دلیل اینکه آن‌ها نمی‌خواهند در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کنند، کاملاً آن چیزی نباشد که شما فکر می‌کنید.
درونگرایی، خجالتی بودن، و مضطرب بودن از نظر اجتماعی، هر کدام دلایل زیربنایی خاص خود را دارند که چرا یک فرد ترجیح می‌دهد در خانه بماند تا با دوستانش معاشرت کند.
قبل از اینکه بتوانیم تفاوت‌ها را با هم مقایسه کنیم، بیایید به معنای واقعی درونگرا، خجالتی یا مضطرب اجتماعی بودن نگاه کنیم. هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند و نباید آن‌ها را با یکدیگر اشتباه گرفت.
معنای درونگرا از ترجمه لاتین "intro-vertere" گرفته شده است و افرادی را توصیف میکند که به افکار و احساسات درونی خود توجه می‌کنند.
همه با خلق و خوی ذاتی به دنیا می‌آیند. نحوه تعامل و رفتار یک فرد با افراد دیگر و محیط اطرافشان می‌تواند متفاوت باشد. فرد درونگرا محیط‌هایی با حداقل محرک را ترجیح می‌دهد.
افراد درونگرا می‌توانند همه چیز را در محیط اطراف خود پردازش کنند و به تمام جزئیات حسی توجه می‌کنند، نه فقط به افراد اطرافشان. آن‌ها اغلب گفتگو‌های فعالی با خود دارند و هنگام خواندن کتاب، عمیق فکر کردن یا نوشتن خاطرات احساس انرژی می‌کنند.
درونگرایی یک طیف است و هر کسی می‌تواند ویژگی‌های درونگرایی یا برون‌گرایی را تجربه کند.
فرد توسط برخی از تعاملات اجتماعی تخلیه می‌شود.
فرد ترجیح می‌دهد به تنهایی کار کند تا بتواند روی کار مورد نظر تمرکز کند
برای او بهتر است وقت خود را با یک گروه کوچک از دوستان نزدیک بگذراند تا یک گروه بزرگ از مردم
فرد خود را در حال رویاپردازی میابد و به ذهن خود اجازه می‌دهد سرگردان باشد
فرد بیان خود را از طریق نوشتن راحت‌تر منتقل میکند تا صحبت کردن
به دنبال معنا در روابط و علایق خود است
درونگرایی یک خلق و خوی ذاتی است که شما با آن متولد می‌شوید. با این حال، میزان درونگرا بودن شما می‌تواند تحت تأثیر نحوه تربیت شما و سایر عوامل محیطی باشد.
یکی از بزرگترین تفاوت‌هایی که متوجه می‌شوید حساسیت شما به دوپامین است. مغز‌های درونگرا در مقایسه با افراد برونگرا به مراتب کمتر تحت تأثیر دوپامین قرار دارند.
این حساسیت به دوپامین توسط ژنتیک و نمونه‌ای از نقش DNA ما در شخصیت ما تعیین می‌شود.
کمرویی یک احساس عصبی یا ناراحتی است که معمولاً ناشی از ترس از موقعیت‌های اجتماعی است. کمرویی اغلب با عزت نفس پایین مرتبط است و با موارد زیر مشخص می‌شود:
خودآگاهی بیش از حد
خود ارزیابی منفی
خود مشغولی منفی
افراد می‌توانند از موقعیت‌های جدید، قرار گرفتن در میان غریبه‌ها و حتی نزدیک شدن به آن‌ها احساس خجالت کنند.
احساسات منفی در مورد خود
نگرانی در مورد اینکه دیگران چگونه به آن‌ها نگاه می‌کنند
کناره گیری یا اجتناب از تعاملات اجتماعی
خجالت زدگی
تعریق
ضربان قلب تند
ناراحتی معده
خجالت ناشی از تأثیرات بیولوژیکی و محیطی است. تحقیقات نشان می‌دهد که خجالتی بودن تحت تأثیر تجربیات اجتماعی است، به ویژه تجربیات با والدین.
حمایت بیش از حد والدین می‌تواند باعث خجالتی شدن کودکان و ایجاد مشکل در رشد مهارت‌های اجتماعی شود.
اضطراب اجتماعی یکی از پنج نوع اصلی اختلالات اضطرابی است. این ترس یا دلهره در مورد تعاملات اجتماعی یا موقعیت‌های عملکردی است مانند:
سخنرانی عمومی
شرکت در جلسات یا کلاس‌ها
ملاقات با افراد جدید
رفتن به رویداد‌ها یا فعالیت‌های اجتماعی
صحبت کردن با تلفن
بیان نظرات
اضطراب اجتماعی زمانی رخ می‌دهد که در یک موقعیت اجتماعی یا عملکردی در معرض قضاوت، بررسی یا طرد شدن قرار می‌گیرید.
احساس تحقیر یا خجالت
ترس از تعامل با غریبه‌ها
تجزیه و تحلیل بیش از حد عملکرد خود
اجتناب از موقعیت‌هایی که ممکن است در مرکز توجه قرار بگیرید
خجالت زدگی
لرزیدن
ناراحتی معده
مانند خجالتی بودن، اضطراب اجتماعی چیزی نیست که شما با آن متولد شوید. با این حال، ژنتیک می‌تواند بر ایجاد یا عدم ایجاد اضطراب اجتماعی تأثیر بگذارد.
اضطراب اجتماعی می‌تواند ناشی از عوامل محیطی مانند تعاملات اجتماعی شما در طول سال‌های رشد باشد. افراد بیشتر در معرض خطر ابتلا به اضطراب اجتماعی در محیط‌های کنترل کننده یا محافظت بیش از حد هستند.
اضطراب اجتماعی با سابقه سوء استفاده، قلدری یا درگیری خانوادگی مرتبط است. این تجربیات منفی در ترکیب با عوامل ژنتیکی و محیطی می‌تواند باعث اضطراب اجتماعی فرد شود.
درونگرایی و اضطراب اجتماعی معمولا با هم اشتباه گرفته می‌شوند. اغلب به اشتباه تصور می‌شود که اضطراب اجتماعی یک شکل افراطی از درونگرایی است.
با این حال، این نمی‌تواند دور از واقعیت باشد و هر دو کاملاً متفاوت هستند. درونگرایی در مورد انرژی اجتماعی است، در حالی که اضطراب اجتماعی یک بیماری روانی است که بر ترس از تعاملات اجتماعی متمرکز است.
درونگرا‌ها وقتی تنها هستند شارژ می‌شوند و احساس انرژی می‌کنند در حالی که اضطراب اجتماعی ترس از تعاملات اجتماعی است.
شما با درونگرایی متولد شده اید، این یک ویژگی شخصیتی است. اضطراب اجتماعی بر اساس محیط شما ایجاد می‌شود.
درونگرا بودن یک روش زندگی است، شما در مقایسه با مضطرب بودن از نظر اجتماعی بر انتخاب‌های خود کنترل دارید که می‌تواند شما را از انجام آنچه می‌خواهید باز دارد و در زندگی شما دخالت کند.
تنهایی به درونگرا‌ها کمک میکند تا دوباره شارژ شوند، اما فقط برای افراد مضطرب اجتماعی تسکین موقتی ایجاد میکند.
درونگرا‌ها از آنچه دیگران فکر می‌کنند نمی‌ترسند، اما با اضطراب اجتماعی، شما از قضاوت ناشی از تعاملات اجتماعی یا عملکرد می‌ترسید.
درونگرا‌ها دوست دارند دایره اجتماعی خود را کوچک نگه دارند، روابط معناداری ایجاد کنند و با شرایط خودشان با مردم ملاقات کنند. افراد مضطرب اجتماعی می‌خواهند با دیگران ملاقات کنند، اما از انجام آن می‌ترسند یا اجتناب می‌کنند.
افراد درونگرا می‌توانند از فعالیت‌های اجتماعی لذت ببرند. اضطراب اجتماعی لذت بردن از تعاملات اجتماعی را به دلیل احساس تحقیر یا خجالت دشوار میکند.
درونگرا‌ها نگرش کمال گرایی ندارند. افراد مضطرب اجتماعی آن ادراک همه یا هیچ را خواهند داشت و عملکرد خود را نقد منفی می‌کنند.
یک فرد می‌تواند هم درونگرا و هم از نظر اجتماعی مضطرب باشد. هم درونگرا‌ها و هم برونگرا‌ها می‌توانند اضطراب اجتماعی را تجربه کنند. اما درونگرا بودن به این معنی نیست که از نظر اجتماعی مضطرب هستید.
بر خلاف درونگرایی، خجالتی بودن و اضطراب اجتماعی ویژگی‌های مشترک بسیاری دارند. کمرویی به عنوان یک نسخه خفیف‌تر از اضطراب اجتماعی شناخته می‌شود.
در یک مطالعه مشخص شد که کمرویی و اضطراب اجتماعی هر دو در یک پیوستار وجود دارند. این به این معنی است که علائم هر دو تجربه بسیار شبیه به هم هستند، اما شدت آن بسته به جایی که شما در پیوستار هستید می‌تواند متفاوت باشد.
این مطالعه گزارش داد که افراد خجالتی در بعد عاطفی (ترس و اضطراب) و در بعد رفتاری (اختلال عملکردی و اجتناب) شباهت‌های بیشتری با فوبیای اجتماعی داشتند.
خجالتی و اضطراب اجتماعی علائم مشترک بسیاری دارند مانند:
احساسات منفی در مورد خود
نگرانی در مورد اینکه دیگران چگونه به آن‌ها نگاه می‌کنند
خجالت یا قضاوت
مشکل در صحبت کردن یا صحبت کردن بسیار آرام
خجالت زدگی
تعریق
ضربان قلب تند
ناراحتی معده
اگرچه علائم هر دو بسیار شبیه به هم هستند، تفاوت اصلی بین کمرویی و اضطراب اجتماعی عبارتند از:
شدت ترس و اضطراب
اختلال در عملکرد
سطح اجتناب
به طور کلی، افراد مبتلا به کمرویی شدت کمتری از علائم را تجربه می‌کنند. اکثر آن‌ها در مقایسه با افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی، هیچ اختلالی در زندگی روزمره خود تجربه نمی‌کنند. دوری از فعالیت‌های اجتماعی نیز در افراد خجالتی بسیار کمتر دیده می‌شود.
اگرچه بیشتر مبتلایان به اضطراب اجتماعی علائم افراد خجالتی را تجربه می‌کنند، خجالتی بودن به این معنی نیست که شما اضطراب اجتماعی خواهید داشت. کمتر از ۲۵ درصد از افراد خجالتی دارای علائمی هستند که معیار‌های تشخیصی اختلال اضطراب اجتماعی را برآورده میکند.
منبع: سلامت نیوز