در اسفند ماه گذشته، مانند سنوات قبل مراسم درختکاری در تهران و شهرستانها، برگزار شد و قرار گذاشتند هر کس با غرس ۳ اصله درخت، در طی ۴ سال (۱۴۰۲ لغایت ۱۴۰۵)، سهمی در کاشت یک میلیارد درخت در سراسر کشور داشته باشد شود. خیلی خوب است اگر همه از این اقدام خداپسندانه، پیروی کنند. با این آرزو، یک نکته کوچک را یادآور می‌شویم آن هم نگهداری مناسب از درختان است، درختانی که ایستاده می‌میرند؟! همه ساله شاهدیم که شهرداری‌ها تعداد زیادی درخت، در کنار خیابان‌ها و پارک ها، می‌کارند و تعداد بیشتری نیز به رایگان، بین مردم توزیع می‌کنند که خیلی کار پسندیده‌ای است، اما در برخی از خیابا نها می‌بینیم که درختان از کم آبی یا عوامل دیگر خشک می‌شوند، یعنی آنها را ایستاده می‌کُشند! در محل ما چندین درخت قدیمی را سر بریده‌اند و نیم تنه آنها باقی است؟! نیم تنه خشک چه لطفی دارد خدا می‌داند؟! روزی از روز‌ها دیدیم در باغچه‌های کنار خیابان‌های محل، چاله‌هایی کنده‌اند؛ خوشحال شدیم که لابد شهرداری می‌خواهد به جای درختان ۶۰ - ۵۰ ساله خشکیده، نهال نو غرس کند، اما چشمتان روز بد نبیند، چند روز بعد مشاهده کردیم که به جای درخت چوبی، تیر بلند آهنی نصب کرده اند، متحیر بودیم که یعنی چه؟! بالاخره طی شب‌های بعد آمدند و بالای آنها، تابلو راهنمایی نصب کردند که: «ایستادن در این محل مستلزم پرداخت حق پارکینگ است» و حالا در سرتاسر خیابان و محله ما، درختان نیم تنه خشک و تابلو‌های مذکور مشاهده می‌شود که منظره نامطلوبی دارد. قابل ذکر است که هم اکنون در این خیابان‌ها، ده‌ها خودرو زیر همان تابلو‌ها و کنار درختان خشک، دوبله و گاهی سوبله می‌ایستند و آلودگی صوتی و محیط زیستی ایجاد می‌کنند.