دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم حیات‌وحش خارق‌العاده‌ای دارد. تعداد زیادی گونه در حیات‌وحش وجود دارد که بیشتر مردم از وجودشان بی‌خبر هستند.
به گزارش فرادید، در این مطلب دسته‌ی کاملی از حیوانات واقعی را معرفی می‌کنیم که ظاهرشان طوریست که انگار با فوتوشاپ درست شدند. این گونه‌ها اشکال و اندازه‌های مختلفی دارند.
گرگ یال‌دار بزرگ‌ترین سگ‌سان در آمریکای جنوبی است که ظاهری شبیه یک روباه بزرگ با خز مایل به قرمز دارد. این پستاندار در زیستگاه‌های باز و نیمه‌باز یافت می‌شود، به ویژه در مرغزار‌هایی با بوته‌ها و درختان پراکنده در سراسر آمریکای جنوبی. گرگ یال‌دار بلندترین سگ‌سان وحشی است و پا‌های کشیده‌ی او احتمالاً با مرغزار‌های مرتفع زیستگاه بومی‌اش، سازگاری دارد.
فوسا یک پستاندار گربه‌مانند گوشتخوار بومی ماداگاسکار است. فوسا بزرگ‌ترین گوشتخوار پستاندار جزیره‌ی ماداگاسکار است و با شیر کوهی کوچک مقایسه شده است. این حیوان پنجه‌های نیمه-جمع‌شدنی و قوزک پای انعطاف‌پذیری دارد که به او اجازه می‌دهد بی‌پروا از درختان بالا و پایین برود و از یک درخت به درخت دیگر بپرد.
بابیروسا (babirusa) به معنای گراز-آهو خانواده‌ای از خوک‌های یافت‌شده در والاسیا یا به طور خاص، جزایر اندونزیایی سولاوسی، تویان، سولا و بورو هستند. اگر یک خوک‌آهو دندان‌های درازش را بهم نساید، آن‌ها در نهایت به رشدشان ادامه می‌دهند تا اینکه به کاسه‌ی سر خود حیوان رخنه می‌کنند.
اوکاپی که بومی جمهوری دموکراتیک کنگو است، شبیه عکس‌های فتوشاپ‌شده است. این حیوانات نشانه‌های گورخر را دارند، اما بدن قهوه‌ای شکلاتی آن‌ها بیشتر شبیه اسب و صورتشان شبیه زرافه است. زرافه در واقع خویشاوند نزدیک اوکاپی است، چون تنها عضو زنده‌ی دیگر از خانواده‌ی زرافگان است. این حیوانات منزوی تنها برای تولیدمثل به هم نزدیک می‌شوند و مانند زرافه‌ها گیاه‌خوارند. متاسفانه، به علت بهره‌برداری از جنگل‌ها، شکار و گسترش سکونتگاه‌های انسانی، اوکاپی هم‌اکنون در فهرست گونه‌های در معرض خطر است.
غزالک گورخری، بز کوهی کوچکی است که در ساحل عاج و بخش‌های دیگر آسیا یافت می‌شود. رنگ پوست این حیوان طلایی یا قرمز-قهوه‌ای با نواره‌های مشخص گورخرمانند است. طول شاخ‌های چنگک‌مانند این حیوان حدود ۴.۵ سانتی‌متر در نر‌ها و نصف این مقدار در ماده‌ها است. غزالک گورخری در زمین‌های پست جنگل‌های بارانی زندگی می‌کند و بیشتر از برگ‌ها و میوه‌ها تغذیه می‌کند.
طول آرمادیلوی پری‌وار صورتی تقریباً ۴.۵-۳.۵ اینچ است، به استثنای دم. رنگ آن صورتی یا قرمز کمرنگ است. این حیوان در صورت ترسیدن قادرست ظرف چند ثانیه خودش را به طور کامل دفن کند. این حیوان شب‌زی است و حفره‌های کوچکی را نزدیک اجتماع مورچه‌ها در خاک خشک حفر می‌کند و اساساً از مورچه‌ها و لارو مورچه‌ها تغذیه می‌کند. این حیوان از پنجه‌های بزرگ جلویی برای بهم زدن خاک استفاده می‌کند و طوری روی زمین حرکت می‌کند که انگار روی آب است. این حیوان روی سر و کمرش پوسته‌ای سپرمانند دارد.
گاهی‌اوقات پانگولین را مورچه‌خوار فلس‌دار می‌نامند، اما این حیوان هیچ ارتباطی با مورچه‌خوار ندارد. چهار گونه‌ی پانگولین در آسیا و آفریقای جنوب صحرا زندگی می‌کنند. این حیوانات شب‌زی پوشیده از فلس‌های ساخته‌شده از کراتین هستند؛ همان ماده‌ای که در ناخن‌های دست و پا یافت می‌شود. آن‌ها هنگام خواب یا در موقعیت دفاعی خودشان را به شکل توپ‌های سفت درمی‌آورند و می‌توانند در درختان توخالی زندگی کنند یا تونل‌های عمیق حفر کنند. رژیم غذایی آن‌ها متشکل از مورچه‌ها و موریانه‌ها است و این موجودات سیری‌ناپذیرند. یک پانگولین به تنهایی می‌تواند روزانه ۵ تا ۷ اونس حشره بخورد. متاسفانه، تمام گونه‌های پانگولین بخاطر شکار غیرقانونی در معرض خطر هستند، چون از آن‌ها در داروسازی سنتی استفاده می‌شود.
زرافه‌گردن که نام دیگرش غزال والِر یک گونه درازگردن بزکوهی هستند که در خارزار‌های خشک و بیابان‌های شرق آفریقا یافت می‌شوند. زرافه‌گردن‌ها نسبت به بدن‌شان، سر نسبتاً کوچکی دارند، اما چشم‌ها و گوش‌های آن‌ها نسبتاً بزرگ است. زرافه‌گردن‌ها به ندرت می‌چرند، اما روی بوته‌ها و درختان تیغ‌دار می‌چرند. آن‌ها نسبت به غزال‌ها و بز‌های کوهی می‌توانند با راست ایستادن روی پا‌های عقبشان و کشیدن گردن درازشان، خودشان را به شاخه‌های بلندتر برسانند.
گوزن کاکلی گونه‌ی کوچکی از آهوی کوهی است که کاکل جلو آمده مشکی روی پیشانی‌اش دارد. این حیوان خویشاوند نزدیک گوزن کوچک آسیا است که مکان زندگی‌اش تا حدی در قسمت شمالی ناحیه‌ی وسیعی از مرکز چین است. این حیوان ترسو و معمولاً منزوی است یا با جفتش دیده می‌شود و مکان‌هایی را ترجیح می‌دهد که پوشش خوبی داشته باشند تا او بتوانند به خوبی خودش را استتار کند.
این حیوان که در جنوب آسیا یافت می‌شود موی نرم و کوتاه مایل به قهوه‌ای یا مایل به خاکستری دارد، همه‌چیزخوار است و از علف، میوه‌ها، درختچه‌ها، دانه‌ها، تخم پرندگان، همینطور حیوانات کوچک تغذیه می‌کند. گاهی‌اوقات این حیوان لاشخوری می‌کند و از مردار تغذیه می‌کند. اصواتی که این حیوان تولید می‌کند شبیه واق‌واق کردن است و این صدا را معمولاً با حس کردن شکارچی تولید می‌کند. جنس نر این حیوان به شدت قلمرودار است و به رغم اندازه‌ی کوچکی که دارد، می‌تواند کاملاً درنده شود. این حیوانات بر سر قلمروشان با استفاده از شاخ‌ها یا دندان‌های نیش بالایی‌شان می‌جنگند و حتی می‌توانند از خودشان در برابر شکارچیان خاصی مانند سگ‌ها دفاع کنند.
این ماهی عجیب در ساحل پرو و جزایر گالاپاگوس یافت می‌شود. خفاش‌ماهی لب‌قرمز که انگار به لب‌هایش رژ زده است در واقع یک شناگر قوی نیست. در عوض، باله‌های سینه‌ای، لگنی و مقعدی دارد که به او امکان راه رفتن در کف اقیانوس را می‌دهند.
سگ وحشی آسیایی گونه‌ای از سگ‌سانان و بومی جنوب و جنوب‌شرق آسیاست. این حیوان بسیار اجتماعی است، در دسته‌های بزرگ زندگی می‌کند و گاهاً به دسته‌های کوچک برای شکار تقسیم می‌شوند. این حیوان اساساً از جانوران سم‌دار با اندازه‌ی متوسط تغذیه می‌کند. او این حیوانات را به قدری تعقیب می‌کند که خسته شوند، سپس دل و روده‌ی آن‌ها را درمی‌آورد. اگرچه این حیوان از انسان‌ها دوری می‌کند، به قدری شجاع است که می‌تواند به حیوانات بزرگ و خطرناک مانند گراز وحشی، بوفالوی آبی و حتی ببر هم حمله کند.
موش حفار برهنه ویژگی‌های زیادی دارد که او را برای انسان‌ها بسیار مهم کرده است. یکی از این ویژگی‌ها مقاومت او در برابر سرطان است. این حیوان بالای ۲۸ سال عمر می‌کند که این مقدار در پستانداران هم‌اندازه‌ی او نادر است. موش‌های حفار برهنه‌ی ۲۸ ساله هم زیاد پیر نمی‌شوند، به این معنا که این حیوان تمام عمرش جوان، سالم و کاملاً بارور می‌ماند که برای یک حیوان مسن معادل یک زن ۸۰ ساله است که آرایش بیولوژیکی یک زن ۵۰ سال جوانتر را دارد. از این حیوان در تحقیقات سرطان و مطالعه‌ی پیری استفاده می‌کنند؛ بنابراین می‌توان گفت این حیوان نه تنها عجیب است بلکه برای بشر بسیار اهمیت دارد.
مارماهی نوعی ماهی بدون آرواره است که بیشتر در آب‌های ساحلی و تازه زندگی می‌کند. مارماهی بالغ یک دهان مکنده‌ی دندان‌دار قیف‌مانند دارد. این حیوان خودش را به ماهی‌ها می‌چسباند و خون‌شان را می‌مکد. مارماهی چیزی حدود ۳۰۰ میلیون سال قدمت دارد و ساختار بدنی او تقریباً بدون تغییر مانده است.
موش ستاره‌پوزه یک موش کوچک است که در نواحی پست و مرطوب شرق کانادا و شمال‌شرقی ایالات متحده یافت می‌شود. این حیوان با داشتن ۱۱ جفت عضو قیفی‌شکل صورتی و گوشتی که دهانش را احاطه کرده‌اند، به راحتی قابل‌شناسایی است. این اندام زمخت بیش از ۲۵۰۰۰ گیرنده‌ی حسی کوچک دارند که این حیوان با کمک آن‌ها راه پیش‌رویش را حس می‌کند.
با توجه به ظاهر این حیوان، تعجبی ندارد که این نام را روی آن گذاشته باشند. این کوسه‌ی اعماق آب را گاهی‌اوقات فسیل زنده می‌نامند و تنها عضو زنده‌ی خانواده‌ی خود است. این کوسه پوست صورتی، پوزه‌ی کشیده و یک فک بیرون‌زده دارد که پر از دندان‌های کوچک سوزان‌مانند است. این حیوان به ندرت به چشم می‌آید. فقط شمار اندکی از آن‌ها تصادفاً توسط ماهیگیران شکار شدند، از جمله یکی از آن‌ها که ۲۰ فوت طول داشت.
خرگوش پاتاگونی جونده‌ی نسبتاً بزرگی است که در بخش‌هایی از آرژانتین یافت می‌شود. این حیوان خرگوش‌مانند گیاه‌خوار، گوش‌های دراز برجسته و اندام کشیده دارد. اندام عقبی او درازتر و عضلانی‌تر از اندام جلویی هستند.
سگ راکون یا تانوکی سگ‌سان بومی شرق آسیا است. نام این حیوان برگرفته از شباهتش به راکون است که رابطه‌ی نزدیکی هم با او ندارد. این حیوان بالارونده‌ی بسیار خوبی است و به طور مرتب از درخت‌ها بالا می‌رود. سگ راکون که اساساً شب‌زی است با صدایی می‌غرد که شبیه گربه‌های خانگی است و مانند گربه‌ها در موقعیت‌های دفاعی، به کمرش قوس می‌دهد.
سایفونیا کلاواتا گونه‌ای زنجره‌ی درختی است که یک زائده‌ی مورچه‌مانند دارد که از سرش رشد می‌کند و در واقع بدن واقعی او را از دید شکارچیان پنهان می‌کند.
نام دیگر این حیوان «لمور پرنده‌ی سوندا» است، اما در واقع نه لمور است نه پرواز می‌کند. در عوض، حین پریدن میان درختان، سُرمی‌خورد. این حیوان درختی است، در شب فعال است و از بخش‌های نرم گیاهان از قبیل برگ‌های جوان، گل‌ها و میوه‌ها تغذیه می‌کند. پوست‌پر سوندا در تمام جنوب‌شرقی آسیا در اندونزی، تایلند، مالزی و سنگاپور یافت می‌شود.
این خرچنگ نوعی ده‌پای دریایی است که در دریچه‌های گرمابی اعماق دریا زندگی می‌کند. دلیل نام‌گذاری این حیوان، چنگک‌ها و پاهایش است که سفید هستند و خزدار به نظر می‌رسند درست مانند یِتی افسانه‌ای!