دکتر «آنا کارین هدستروم»، نویسنده این مطالعه از مؤسسه کارولینسکا سوئد، گفت: «ما دریافتیم که کم خوابی یا تجربه خواب با کیفیت پایین در نوجوانی خطر ابتلاء به ام اس را تا ۵۰ درصد افزایش می‌دهد.»
ام اس یک بیماری عصبی ناتوان کننده است که سیستم عصبی مرکزی بدن را هدف قرار می‌دهد، که اساساً ارتباط کوتاهی بین بدن و مغز ایجاد می‌کند.
طبق اعلام انجمن ام اس، مشکلات خواب از جمله بی خوابی، خواب زیاد، نارکولپسی یا آپنه خواب در میان افرادی که ام اس دارند در مقایسه با همسالان سالم شایع‌تر است.
محققان در این مطالعه، پرسشنامه‌های خواب نوجوانان را در مقطعی بین سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۱۸ بررسی کردند.
این پرسشنامه‌ها بر روی عادات خواب و کیفیت خواب زمانی که شرکت کنندگان بین ۱۵ تا ۱۹ ساله بودند، و هیچکدام مبتلا به ام اس تشخیص داده نشده بودند، تمرکز داشتند.
به عنوان مثال، از همه خواسته شد تا به یاد بیاورند که چه مدت در روز‌های کار و / یا مدرسه در مقابل چه مدت در تعطیلات آخر هفته و روز‌های تعطیل می‌خوابیدند. "خواب کوتاه" کمتر از هفت ساعت خواب در شب بود، در حالی که "خواب کافی" بین هفت تا نه ساعت تعریف شد. ماندن در رختخواب ۱۰ ساعت یا بیشتر به عنوان "خواب طولانی" تعبیر شد.
همچنین از همه خواسته شد که کیفیت خواب خود را در مقیاس ۱ تا ۵ (با ۵ بهترین) رتبه بندی کنند.
در میان افرادی که در نهایت به ام اس مبتلا شدند، میانگین سنی تشخیص ۳۵ سال بود.
پس از بررسی اعداد و ارقام، تیم در نهایت به این نتیجه رسید که تجربه منظم "خواب کوتاه" با ۴۰ درصد بیشتر خطر ابتلاء به ام اس در بزرگسالی در مقایسه با "خواب کافی" مرتبط است.
در مقابل، "خواب طولانی" با خطر بالاتر ابتلاء به ام اس مرتبط نیست.
از سوی دیگر، افرادی که گفته بودند کیفیت خواب در دوره نوجوانی شأن به طور کلی ضعیف است، ۵۰ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلاء به این بیماری قرار داشتند.
به گفته محققان، کمبود خواب و کیفیت پایین خواب با التهاب سیستمیک و اختلال در عملکرد ایمنی مرتبط است. با گذشت زمان، هر دو می‌توانند آسیب پذیری را نسبت به مسائل مزمن سلامت و بیماری‌های جدی افزایش دهند.