روزنامه خراسان نوشت: روز گذشته وزیر کار از ایجاد یک میلیون شغل طی یک سال اخیر خبر داد و گفت: وعده داده شده درباره ایجاد یک میلیون فرصت شغلی محقق شده است و ما از یک میلیون فرصت شغلی عبور کردیم.
اصرار بر ایجاد اشتغال در شرایطی که برنامه توسعه صنعتی کشور مشخص نیست، می‌تواند مسیر ما را به سمت نامشخصی سوق دهد و اشتغالی را ایجاد کند که ناپایدار باشد. این مسئله اگر با آمارزدگی همراه و قرار باشد عدد خاصی هدف تحقق قرار گیرد و مرجع آماری آن نیز به جای مرکز تخصصی مثل مرکز آمار ایران، وزارت کار باشد، مسیر نادرستی را پیش روی سیاست گذاران قرار می‌دهد.
در نتیجه آمار اشتغال زایی ملاک قرار می‌گیرد، در حالی که مهم خالص اشتغال است و نتیجه این می‌شود که وزارت کار از ایجاد یک میلیون شغل در یک سال اخیر خبر می‌دهد، اما گزارش اخیر مرکز آمار از وضعیت اشتغال و بیکاری نشان می‌دهد که در پاییز امسال نسبت به پاییز سال گذشته ۵۳۵ هزار نفر به تعداد شاغلان کشور اضافه شده است. این تفاوت نشان می‌دهد که در صورت درست بودن آمار ایجاد یک میلیون شغل در یک سال اخیر، ۴۶۵ هزار شغل از مشاغل موجود نیز از چرخه بازار کار خارج شده اند.
به نظر می‌رسد باید تجدیدنظر جدی در موضوع اشتغال زایی، برنامه و وعده‌های مرتبط با آن و مرجع تهیه آمار آن صورت گیرد. باید از نگاه اشتغال زایی به سبک پول پاشی و راه اندازی پروژه‌های اقتصادی با هدف اشتغال زایی فاصله گرفت و قطار وعده‌های کمّی در زمینه اشتغال زایی را متوقف کرد و با هدف گذاری رسیدن به نرخ بیکاری و نرخ مشارکت مشخص که فراتر از اشتغال ایجاد شده، خالص اشتغال را نشان می‌دهد، مرکز آمار را به جای وزارت کار، مرجع رصد بازار کار و وضعیت اشتغال قرار داد تا از این آشفته بازار آماردهی برای اشتغال فاصله بگیریم.