مار‌های بوآ یکی از مشهورترین و محبوبترین مارها هستند، تا جایی که این روز‌ها به عنوان حیوانات خانگی پذیرفته شدند. شهرت مار‌های بوآ بیشتر به خاطرجثه بزرگشان است. گاهی اوقات برخی از آن‌ها ۱۳ فوت (۳.۹ متر) طول و بیش از ۱۰۰ پوند (۴۵ کیلوگرم) وزن دارند.
به گزارش فرادید؛ در حیات وحش بیش از ۴۰ گونه مار بوآ وجود دارد که در بیابان ها، جنگل‌های استوایی و ساوانا‌ها از مکزیک تا آرژانتین زندگی می‌کنند. پسرعمو‌های آناکوندای سبز به دلایل زیادی محققان را مجذوب خود می‌کنند به عنوان مثال، آیا می‌دانستید برخی از آن‌ها هنوز پاهایشان را دارند؟
بوآیی که بیشتر در جنگل‌های بارانی زندگی می‌کند. تا پایان این مطلب همراه ما باشید تا بدانید چرا این مار‌های غول پیکر بسیار خاص و در مواردی دوست داشتنی هستند.
مطلب کمی پیچیده شد. اما برای شما توضیح خواهیم داد که موضوع از چه قرار است. بوآ نام رایج برای ۴۰ گونه مار پیچنده یا منقبض کننده است (به خاطر روشی که برای شکار دارند به آن‌ها کانستریکتور یا پیچنده یا منقبض کننده می‌گویند). مار‌های غیر سمی غول پیکر که در اغلب کشور‌ها دیده می‌شوند. بوآ همچنین به تنهایی نام یک جنس در خانواده بوآهاست، یعنی همین بوآیی که ما می‌خواهیم در مورد ویژگی‌های جالب آن صحبت کنیم. جنس نسبتاً نادری که نام رایج وعلمی آن یکسان است.
مار‌های بوآ مار‌های دنیای جدید، بومی زیستگاه‌هایی از شمال مکزیک تا آمریکای مرکزی و جنوبی هستند؛ و چندین زیرگونه متمایز دارند، از جمله مار بوآ دم قرمز (از شمال حوضه آمازون)، بوآ آمارالی از پاراگوئه و آرژانتین و...
بوآ تخم‌زا ست، به این معنی که تخم‌ها در داخل بدن مادر می‌مانند تا زمانی که آماده بیرون آمدن از تخم شوند، و پس از آن، مادر نوزادان زنده را به دنیا می‌آورد. طبق گفته باغ وحش اوکلند، اکثر کلاچ‌ها حدود ۳۰ نوزاد دارند. طول آن‌ها در هنگام تولد به طور متوسط ۶ تا ۲۴ اینچ (۱۵ تا ۶۱ سانتی متر) است، اما در عرض چند ماه تا ۳ فوت (۰.۹ متر) رشد می‌کنند.
مار بوآ شکارچیان کمینی هستند که اغلب از درختان آویزان می‌شوند تا زمانی که بتوانند با آرواره‌های خود حیوان رهگذری را بگیرند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، آن‌ها با بدن خود دو یا چند حلقه ایجاد می‌کنند تا طعمه خود را کاملاً محاصره کنند. با پیچاندن دور قفسه سینه، آن‌ها می‌توانند اندام‌های حیاتی قربانی خود را فشار دهند و همچنین ضربان قلب او را زیر نظر بگیرند..
دانشمندان مدت‌ها بر این باور بودند که بوآ‌ها با خفگی می‌کشند، اما مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۵ نشان داد که آن‌ها واقعاً از روش سریع‌تری استفاده می‌کنند: آن‌ها جریان خون قربانیان خود را قطع می‌کنند. بسیاری از حیوانات می‌توانند برای مدت نسبتاً طولانی بدون هوا زنده بمانند (همانطور که انسان‌ها پس از غرق شدن تقریباً دوباره زنده می‌شوند) و از آنجایی که طعمه طبیعی بوآ‌های منقبض کننده می‌تواند خطرناک باشد - اغلب مجهز به پنجه، دندان، سم یا منقار تیز است – مار‌های بوآ در سریع‌ترین زمان ممکن این کار را انجام می‌دهند یعنی با قطع جریان خون مطمئمن می‌شوند که طعمه دیگر زنده نیست. بعد از شکار یک وعده غذایی بزرگ، بوآ برای هفته‌ها نیازی به خوردن مجدد ندارد.
مانند همه مارها، مار‌های بوآ از اجداد چهار پا تکامل یافته اند. اگرچه آن‌ها مار‌های ابتدایی در نظر گرفته می‌شوند، زیرا هنوز دارای برخی ویژگی‌های باستانی هستند که از آن زمان در بیشتر گونه‌های مارها محو شده است. این ویژگی‌ها شامل دو ریه فعال است (بقیه تنها از یک ریه استفاده می‌کنند که با شکل بدن دراز آن‌ها سازگاری دارد) و بقایای پا‌ها به نام "لگن خاصره".
بوآ‌ها دیگر برای حرکت نیازی به پا ندارند، اما همچنان از اندام‌های باقی مانده خود استفاده می‌کنند که شبیه پنجه‌هایی است که از زیر شکم آن‌ها بیرون زده است. به عنوان مثال، نر‌ها از آن‌ها برای جفت گیری استفاده می‌کنند، و گفته می‌شود که در هنگام مبارزه نیز به کار می‌آیند.
مار‌های بوآ به طور طبیعی مار‌هایی مجرد هستند که می‌توانند به خوبی با اسارت و محیط انسانی سازگار شوند. گفته می‌شود، هیچ انسانی نباید به راحتی وارد رابطه با مار‌های بوآ شود (از آن‌ها به عنوان حیوان خانگی استفاده کند) بوآ‌های وحشی می‌توانند بین ۲۰ تا ۳۰ سال زندگی کنند و در اسارت این طول عمر از ۴۰.۸ فراتر می‌رود، این مدت زمان بسیار طولانی‌ای برای تغذیه و مراقبت از هر حیوان خانگی است، به ویژه زمانی که برای جلوگیری از مشکلاتی مانند پوسیدگی فلس نیاز به نگهداری زیادی از زیستگاهشان دارند.
باغ وحش‌ها اغلب نمی‌توانند بوآ‌های یتیم را به دلیل فضایی که نیاز دارند ببرند و هرگز نباید در طبیعت رها شوند، زیرا می‌توانند مشکلات زیست محیطی بزرگی ایجاد کنند. مار‌های بوآ به ندرت تهدیدی مستقیم برای مردم به شمار می‌روند، اما با مار‌های بزرگ همیشه باید با احتیاط زیاد رفتار کنیم.
در حالی که مار‌های وحشی ممکن است برای برخی افراد ترسناک به نظر برسند، مار‌های بوآ - مانند اکثر مارها و به طور کلی شکارچیان - خدمات اکوسیستمی ارزشمندی را در زیستگاه‌های طبیعی خود ارائه می‌دهند. ان‌ها موش‌ها و سایر جوندگانی را می‌خورند که گاهی اوقات به منابع غذایی انسان حمله می‌کنند و به انسان آسیب می‌رسانند.
مارها گوش خارجی ندارند، اما با حساسیت ارتعاشی حاد خود آن را جبران می‌کنند. آن‌ها می‌توانند ارتعاشات صوتی و حتی کوچکترین حرکات زیرزمینی را در استخوان‌های فک خود تشخیص دهند و چشمان آن‌ها می‌توانند طیف فرابنفش را ببینند. مانند همه مارها، مار‌های منقبض کننده بوآ زبانه‌هایی دارند که مولکول‌های بو را می‌گیرند و دقیقاً محل بو را تشخیص می‌دهند.
بوآ‌ها توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (IUCN) ارزیابی نشده اند، اما بیشتر زیرگونه‌ها در فهرست ضمیمه II CITES الزاما در حال حاضر در خطر انقراض نیست، اما ممکن است چنین شود. جمعیت وحشی به دلیل از دست دادن زیستگاه، مرگ و میر در جاده‌ها و جمع آوری بیش از حد برای تجارت حیوانات خانگی، به ویژه در جزایر دور از ساحل، کاهش یافته است.