ایرانیان باستان نوعی خنک کننده تبخیری ساخته بودند که یخچال نامیده شد و می‌توانست یخ را حتی در فصل تابستان نیز حفظ کند.
به گزارش دیجیاتو، این خنک کننده دارای ظاهری شبیه گنبد بود که بالای سطح زمین قرار می‌گرفت و زیر آن فضایی برای نگهداری یخ بود.
از این یخچال‌ها برای نگهداری یخ و دیگر مواد غذایی استفاده می‌شد. این خنک کننده‌ها با استفاده از اقلام ساختمانی ضخیم و عایق گرما ساخته شده که باعث می‌شد کل فضا در مقابل گرما عایق باشد.
فضای انبار زیرزمینی نیز که حدود ۵،۰۰۰ متر مکعب مساحت داشت، این قابلیت خنک کنندگی را بهبود می‌بخشید.
یخ از مناطق کوهستانی مجاور در فصل زمستان به این یخچال‌ها منتقل می‌شد. همچنین این فضای انباری دارای تونل‌های آبی بود که از کوهستان‌ها و برج‌های باد بود که حتی در طول تابستان نیز دمای داخل را به نقطه انجماد می‌رساندند.