فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شرح لغت: نیل مراد: به فتح اول و سکون دوم ناول شدن و رسیدن به مقصود / غبار فقر: گرد فقر
به هنگام پیکار، روزگار خوب یاوزی ات نمود. برای شکر از او چه با خود می‌آوری؟ در مفهوم این شعر می‌توان گفت، در وادی عشق آن کس به مقام می‌رسد و به بالاترین درجات نزد معشوق نایل می‌شود که سبکبارتر و بی تعلق‌تر باشد؛ چرا که هر کس به چرخ گردون دلبسته باشد، راه به جایی نخواهد برد. از این رو باید نزد معشوق بندگی خود را نشان دهد تا بر حسب همت درونی اش به مرادش که دیدار دوست است نایل گردد.
تمام سختی‌ها و مشکلات راه را با صبر و تحمل از سر بگذران و بدان که این روز‌های سیاه ناامیدی به پایان می‌رسد و روز‌های خوشبختی خود را به تو می‌نمایاند.