یکی از بزرگان می‌گوید: تکرار بکارید و عادت درو کنید، عادت بکارید و فرهنگ درو کنید. متأسفانه در اثر تکرار غلط بعضی از کلمات و جملات کم‌کم در جامعه ما به صورت فرهنگ درآمده‌اند. بدون استثنا سال‌هاست که قهرمانان ما در هنگام شکست از رقبا یا کسب‌نکردن مدال طلا از این عبارت ناصحیح «شرمنده مردم شدیم» استفاده می‌کنند. امیدواریم روان‌شناسان تیم کشتی‌گیران را از به‌کاربردن این جمله کلیشه‌ای منع کنند.
چون این جمله به صورت باور درآمده و فضایی را برای قهرمانان ما فراهم کرده که فشار روانی مضاعفی را قبل و بعد از مسابقه برای آنان ایجاد می‌کند و این جو روانی خود در ناکامی‌ها نیز نقش مهمی بازی می‌کند. در جدیدترین پیام پهلوان حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر همه دوران پس از شکست تلخ از تیلور در پیج خود ضمن عذرخواهی از مردم ایران ابراز امیدواری کرد که از «شرمندگی ملت ایران به در آید». امیرحسین زارع هم با وجود کسب مدال ارزشمند نقره از جمله «شرمنده مردم شدم» استفاده کرد.
واقعا چرا قهرمانی به عظمت حسن یزدانی که تمام دنیا علاقه‌مند به دیدن کشتی‌های هنرمندانه‌اش هستند و بدون شک اکثریت ایرانیان هم مشتاق دیدن مسابقات او هستند و کشتی‌های او را تماشا می‌کنند و لذت می‌برند و بیش از یک دهه است که با پیروزی‌های مکرر او شاد می‌شوند، اکنون نهتنها باید تلخ‌ترین شکست اخیرش را در مقابل تیلور تحمل کند بلکه باید نگران افکار مردم هم باشد و احساس شرمندگی کند؟
پهلوانان ما باید بدانند و اطمینان حاصل کنند در شکست و پیروزی با آن‌ها همدل و همراهیم. نه نیازی به عذرخواهی است نه ابراز شرمندگی. پهلوانان ما باید بدانند که یار روز‌های سخت هم هستیم. همه از شکستشان ناراحت هستیم. از سوی دیگر پهلوانان ما باید پهلوان روز‌های سخت و تحمل ناکامی‌های سخت هم باشند. اصلا ناراحتی جز تحلیل‌رفتن قوا هیچ اثری ندارد. قهرمانان بزرگ نهتنها باید از هر آنچه موجب تضعیف قوای‌شان می‌شود، پرهیز کنند بلکه باید خود را برای پیروزی‌های آینده آماده کنند.
در دنیا چنین مرسوم است اگر مسئولی پستی را قبول می‌کند، در صورت ناتوانی در انجام وظایف از مردم عذرخواهی و ابراز شرمندگی کند نه ورزشکاران که سمت رسمی ندارند بلکه بر اساس استعداد و توانایی‌شان در تیم ملی‌شان قرار می‌گیرند.
در جامعه ما گویا همه چیز برعکس است، تاکنون به‌ندرت مشاهده شده که مسئولی که در انجام وظایفش ناتوان بوده از مردم عذرخواهی کند یا احساس شرمندگی کند، اما بار‌ها از قهرمانانمان این جمله را شنیده‌ایم.
وقتی قهرمانی در مسابقات داخلی همه رقبا را شکست می‌دهد و شایسته‌ترین برای حضور در مسابقات جهانی است و برای پیروزی از تمام توانش استفاده می‌کند، چه دلیلی دارد در صورت شکست در مقابل رقیب که حتما دقایق و روز‌های سخت را می‌گذراند و در این زمان نیاز به حمایت خانواده، دوستان، طرفداران و کل ایرانیان دارد، احساس تنهایی کند و خود را شرمنده بداند؟
پهلوان حسن یزدانی با برگزاری مسابقه در داخل به‌عنوان شایسته‌ترین قهرمان ۸۶ کیلو وارد مسابقات قهرمانی صربستان شد و با قدرت، تمام رقبا را بدون دادن حتی یک امتیاز با ضربه فنی و با اختلاف ۱۰ امتیاز پشت سر گذاشت و به سد رقیب دیرینش تیلور برخورد و متأسفانه متوقف شد و به کسب مدال ارزشمند نقره نایل آمد و رکورد تاریخی جهان پهلوان تحتی با هفت مدال المپیک و جهانی را پس از ۶۰ سال و همچنین پهلوان حمید سوریان با هفت مدال را پشت سر گذاشت و به‌عنوان اولین پهلوان ایران با هشت مدال المپیک و جهانی مطرح شد.
این افتخاری است برای همه تاریخ ما؛ ضمن آنکه بدون تردید در آینده چندین مدال هم به افتخارات او اضافه خواهد شد. چرا باید طوری برخورد شود که مدال نقره برای جامعه ما بی‌ارزش تلقی شود؟ خیلی کشور‌ها هستند که در حسرت یک مدال برنز مانده‌اند. حتی کشور ما نیز پیش آمده که کل کاروان کشتی اعزامی با یک مدال نقره از مسابقات جهانی بازگشته است. مگر تیلور در سال گذشته که از پهلوان ما شکست خورد مجبور به عذرخواهی از مردم آمریکا شد یا فشاری از سوی مردم آمریکا بر او وارد شد؟
امیدواریم که قهرمانان ما از کلمات منفی مانند شرمنده‌بودن استفاده نکنند و با اطمینان از حمایت ملت در مسابقات به مبارزه با رقبا بپردازند و مطمئن باشند در شکست و پیروزی با آن‌ها همدلیم و تلاش‌هایشان را ارج می‌نهیم.