علی مطهری در روزنامه اعتماد نوشت: در سال ۹۴ زمانی که برجام در آستانه امضا شدن بود، از داخل و بیرون مجلس فشار وارد می‌شد که باید در مجلس تصویب شود. می‌گفتیم این یک توافق اقدام مشترک میان دولت ایران و دولت‌های ۱+۵ است، نیازی به تصویب مجلس ندارد، هیچ یک از کشور‌های مقابل هم به مجلس خود نبرده‌اند.
اما چون قرار بر کوبیدن و آزار دولت قبل و مذاکره‌کنندگان آن بود، در نهایت دستور رسید که مجلس هم بررسی و تصویب کند؛ لذا متن توافق را به مجلس آوردند و کمیسیون ویژه تشکیل دادند و صدا و سیما حدود یک ماه جلسات این کمیسیون را که توام با حمله و توهین به دولت و وزیر خارجه بود به‌طور مستقیم پخش می‌کرد. این در حالی است که مجلس فقط باید می‌گفت آری یا نه و جلسات متعدد غیرعلنی با حضور مذاکره‌کنندگان و کارشناسان برای آن کافی بود، همان‌طور که بیست دقیقه هم برای تصویب یا رد آن کافی بلکه زیاد بود.
جالب این است که امروز که دوباره در آستانه امضای برجام با اضافاتی هستیم، دیگر درخواستی برای تصویب آن در مجلس نیست، بلکه نماینده و غیرنماینده می‌گوید نیاز به تصویب در مجلس ندارد، همه برای اینکه انگیزه‌ای برای حمله به دولت و مذاکره‌کنندگانش وجود ندارد، زمانی تصویب در مجلس لازم بود که می‌خواستیم رقیب سیاسی را بکوبیم! اتفاقا اکنون مجلس دارد درست عمل می‌کند نه آن موقع که بی‌جهت چند ماه وقت مجلس و ملت گرفته شد.
مصداق «یک بام و دو هوا» همین‌جاست: در یک دولت برجام باید در مجلس رسیدگی و یک ماه به دولت فحاشی شود و در دولت دیگر نیازی به رسیدگی برجام با اضافاتش در مجلس نیست.