مو‌های او مرتب شانه شده است، اما گونه‌هایش فرو رفته و رگ‌هایش روی بدن لاغر او دیده می‌شود: مانند بسیاری از سریلانکایی‌ها، میلتون پریرا و خانواده‌اش توانایی خرید غذای کافی را ندارند.
به گزارش فرارو، در طول بدترین بحران اقتصادی در کشور سریلانکا که منجر به تورم افسارگسیخته و اعتراضاتی شد که هفته گذشته رئیس جمهور را سرنگون کرد، مردم این کشور کمتر خرید می‌کنند، کمتر غذا می‌خورند و کمتر کار می‌کنند.
پریرا در خارج از خانه ساده خود در جزیره اسلاو، منطقه فقیرنشین پایتخت کلمبو، گفت: زندگی کردن بسیار دشوار است، حتی یک قرص نان گران است. اگر یک وعده غذایی بخوریم، دیگری را حذف می‌کنیم.
با داشتن شش فرزند در خانواده، این پیرمرد ۷۴ ساله گفت بهترین چیزی که آنها در هفته‌های اخیر توانسته اند تهیه کنند، تکه‌های کوچک ماهی بوده است.
او می‌گوید:، چون پول زیادی نداریم، ماهی‌ها را به بچه‌ها و بزرگسالان فقط آب ماهی می‌خورند.
پسر پریرا، بی جی راجیتکومار، کارگر برق است که ماه‌هاست کار ندارد. وی گفت: قیمت مواد غذایی هر روز افزایش می‌یابد. این افزایش قیمت وحشتناک‌ترین چیزی است که تا به حال با آن روبرو شده ام.
بر اساس آمار‌های رسمی، تورم مواد غذایی در سریلانکا در سال منتهی به ژوئن به ۸۰.۱ درصد رسید.
در یک فروشگاه سبزیجات، ساکنان برای هر کیلوگرم کدو ۱۰۰۰ روپیه (۳ دلار) می‌پردازند که دو برابر سه ماه پیش است. فروشنده می‌گوید که برخی از مشتریان او اکنون فقط ۱۰۰ گرم (۳.۵ اونس) در هر بار خرید می‌کنند.
وی گفت: قیمت‌ها افزایش یافته است. دلیل اصلی این است که هیچ راهی برای حمل و نقل آن اقلام وجود ندارد، زیرا سوخت وجود ندارد.
بر اساس برنامه جهانی غذا (WFP)، نزدیک به پنج میلیون نفر - ۲۲ درصد از جمعیت - به کمک غذایی نیاز دارند.
یک تاجر سریلانکایی به نام جیوا گفت: تامین غذا مشکلی نیست، اما، چون سوختی وجود ندارد همه چیز گران می‌شود.
بازار اصلی سبزیجات عمده فروشی شهر شلوغ است، زیرا خریداران، فروشندگان و باربران با گونی‌های محصولات دست و پنجه نرم می‌کنند. اما تاجران می‌گویند که تجارت از ماه مارس بیش از نصف کاهش یافته است.
یکی از آنها گفت: قیمت همه چیز بیش از دو برابر شده است. برخی از سبزیجات فروخته نشده خراب می‌شود و بسیاری از مردم فقیر هر روز پس از بسته شدن بازار می‌آیند تا مقداری از آن را بردارند.