روزنامه خراسان با اشاره به عملکرد عبدالملکی در وزارت کار، تعاون و رفاه نوشت: نخستین وعده بزرگ حجت عبدالملکی پس از نخستین نشست شورای عالی کار در دولت سیزدهم در اوایل آبان ۱۴۰۰، وعده ایجاد یک میلیون و ۸۵۰ هزار شغل تا پایان سال ۱۴۰۱ بود. با این حال و با وجود اعلام وی مبنی بر ایجاد ۴۰۰ هزار شغل دارای بیمه در سال ۱۴۰۰، گزارش مرکز آمار نشان میدهد در سال ۱۴۰۰ در مجموع فقط ۱۸۴ هزار نفر به تعداد شاغلان اضافه شده است.
با این حال مهمترین و جنجالیترین تصمیم وزارت کار در دوره عبدالملکی را باید مرتبط با تعیین دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۱ دانست.
در زمینه افزایش حقوق کارگران، تعیین افزایش ۵۷ درصدی حقوق برای حداقل بگیران تحت پوشش قانون کار علاوه بر فشار به واحدهای اقتصادی و تبعاتی از جمله تعدیل نیروی کار، استخدام نکردن نیروی جدید و خروج برخی نیروها از شمول حمایتهای بیمه ای، موجب افزایش هزینههای تولید و یکی از عوامل افزایش تورم در ابتدای امسال اعلام شده است. این مسئله همچنین به دلیل فشار به هزینههای دولت برای افزایش حقوق کارگران طرف قرارداد با دستگاههای دولتی، موجب ایجاد خطر کسری بودجه و تبعات تورمی ناشی از آن نیز میشود.
علاوه بر عملکرد عبدالملکی در قامت وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، مواضع قبلی وی نیز که هر از گاهی در رسانهها بازنشر میشد در لطمه به جایگاه وی و حتی دولت موثر بود. ادعای سالهای گذشته وی درباره ایجاد شغل با یک میلیون تومان و ادعای فروردین ماه سال گذشته وی مبنی برامکان رساندن قیمت دلار به کمتر از ۱۵ هزار تومان و نگه داشتن آن در همان سطح به مدت دو ماه، با ارزپاشی به میزان ۳۰۰ میلیون دلار در همین راستا قابل ارزیابی است.
آخرین نمونه اظهارنظرهای قبلی وی که بازنشر شد به موضوع تحریمها بر میگردد که وی در سخنانی مدعی شده بود که تحریمها زمانی میتواند اقتصاد کشور را تحت فشار قرار دهد که آمریکا شریک تجاری اصلی ما باشد در حالی که ایران با آمریکا تجارت بسیار کمی دارد.
واضح است که این شناخت شعاری و ناقص از مسائلی نظیر تحریم، ایجاد اشتغال و بازار ارز نشان میدهد که وی اشراف کافی به جایگاه مهمی که داشته ندارد و حضور وی هزینههای سیاسی و رسانهای زیادی را برای دولت ایجاد میکرد.
وقتی کار بدست ناکار می افتد همینه
البته از این دون کیشوت ها در دولت زیاد داریم برای نابود کردن یک قاره کافی هستن چه برسد یک کشور
دوستان تازه متوجه شدید!!
وظیفه انسانی و. اخلاقی و شرعیشون ایجاب می کرده.
اما متاسفانه چون از هم جرگه های خودشون بود به وقتش سکوت کردن