کیهان نوشت: نخستین بازی تدارکاتی تیم ملی فوتبال ایران برای مسابقات جام جهانی ۲۰۲۲ قطر بامداد ۱۶ خردادماه مقابل تیم ملی کانادا در ورزشگاه BC Place ونکوور برگزار می‌شود.
برگزاری این دیدار، فی نفسه برای تیم ملی فوتبال کشورمان که برای جام جهانی قطر آماده می‌شود مفید است، زیرا از نقطه نظر فنی اغلب کارشناسان چنین دیداری را مفید ارزیابی کرده‌اند، اما از آنجایی که مسایل فنی و بحث درخشش در جام جهانی و شعار‌های زیبای پیرامون آن تنها پوششی است تا آقایان نشسته در فدراسیون و همپالگی‌های رسانه‌ای آن‌ها به لفت و لیس خودشان بپردازند و اساسا به همین منظور در آن جایگاه قرار گرفته‌اند، بی‌تردید باید حواس نهاد‌های نظارتی به این سفر باشد؛ سفری که به نام تیم ملی و در واقع به کام جریانات رخنه کرده در فوتبال خواهد بود؛ جریاناتی که جام جهانی رفتن را برای همین روز‌ها می‌خواهند؛ روز‌هایی که بتوانند از قبل آن جیب خودشان را پر و سفر‌های تفریحی به شرق و غرب را تجربه کنند.
شورای برون مرزی وزارت ورزش و جوانان که بار‌ها از این ناحیه شاهد ضربه خوردن ورزش و سواستفاده باند‌ها و جریانات مختلف بوده، موظف است تا بسیار دقیق این سفر و تعداد افراد اعزامی به کانادا را رصد کند. آن‌ها که در همین ماجرای اخیر پناهندگی یک ورزشکار دختر مورد اشاره بسیاری از منتقدان هستند به جای آنکه تحت تاثیر صحبت‌های صد من یک غاز عده‌ای که جام جهانی را پتک کرده و بر سر جامعه می‌کوبند قرار بگیرند، باید به طور دقیق و شفاف اعلام کنند که این کاروان اعزامی چه تعداد همراه خواهد داشت.
موضوع وقتی نگران‌کننده‌تر می‌شود که؛ می‌شنویم برخی از وزات نشینان که باید نظارت دقیقی بر کار و بار فوتبال و فدراسیون بلاتکلیف و تا خرخره بدهکار به جریانات دلالی و رسانه‌ای داشته باشند، از امروز به افرادی مختلف رجوع کرده و جویای این شده‌اند که فدراسیون چه تعداد همراه را با خود به کانادا اعزام خواهد کرد؟!
نگرانی‌ها زمانی بیشتر می‌شود که برخی منابع از ۸۰ نفره بودن این کاروان خبر می‌دهند وبرخی نیز تعداد نفرات را بیشتر عنوان می‌کنند.
با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی کشور و هزینه‌ای که اعزام این تعداد همراه روی دست فوتبال می‌گذارد، برای وزرات ورزش و بخش شورای برون‌مرزی جای مسامحه و انفعال نمی‌ماند و آن‌ها باید هر چه سریع‌تر تکلیف این سفر که برق شوق را در چشم برخی و ذوق مسافرت به دوردست‌ها در وجودشان‌انداخته است مشخص کنند.
اینجا بار دیگر ثابت می‌شود صعود به جام جهانی در کنار تمام زیبایی‌هایش، برای یک عده دکان دو نبشی تلقی می‌شود تا کار خودشان را پیش ببرند و اهداف شخصی‌شان را دنبال کنند.