فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شرح لغت: صهبا: به فتح اول و سکون دوم می / آن: نمک و چاشنی و حالتی و کیفیتی را نیز گویند که در حسن می‌باشد و به تقریر در نمی‌آید و آن را جز به ذوق نتوان یافت/ سرو سهی بالا: سرو راست قامت / پیر گلرنگ: پیر گلگون رخسار یا به استعاره مراد باده‌ی گلفام معرفت.
برای مدت زیادی دفتر دانایی در گرو شراب الهی بود و رونق و صفای میکده‌ی معرفت از دعای ما بود. مقصود او از این شعر این است که سالکان راه عشق، پیوسته به واسطه‌ی چرخ گردون در بوته‌ی آزمایش و سختی قرار می‌گیرند و از درد می‌نالند تا به واسطه‌ی سایه‌یی از دوست به شادمانی برسند.
امید است خداوند کریم گوشه‌ی چشمی بر تو نظر کند. درد و غم خود را از افرادی که ادعای رفاقت می‌کنند، مخفی دار! خداوند خود آنرا درمان خواهد کرد. آگاه باش که در پس پرده علیه تو فتنه می‌کنند. روزی پرده‌ها کنار رود، این افراد رسوا می‌شوند. از ریا و تزویر دوری کن!