یکی از جذابیتی‌های سفر، غذاست و یکی از چیز‌هایی که به رستوران‌ها اعتبار می‌دهد شلوغ‌بودنشان است؛ البته نه همیشه! بعضی رستوران‌ها هم وجود دارند که همه سعیشان را می‌کنند که مشتری کمتری داشته باشند، شرایط رزرو را سخت می‌کنند، غذا و سرویس را گران می‌کنند و بعضی وقت‌ها خود رستوران را جا به جا می‌کنند تا دست مردم به آن‌ها نرسد؛ نمونه‌اش، همین رستوران کوکس!
غذا خوردن در کوکس ستاره‌دار میشلین همیشه چیزی شبیه به سفر بوده است. برای رسیدن به آنجا، ابتدا باید به جزایر فارو پرواز کنید؛ مجمع‌الجزایر ناهموار دانمارکی نیمه‌خودمختار در ۲۰۰ مایلی شمال اسکاتلند در اقیانوس اطلس شمالی سرد. پس از ورود به کشور، در امتداد جاده‌های باریکی که از چشم‌انداز‌های فیلم ارباب حلقه‌ها و از طریق یک تونل زیردریایی به لبه خلوت دریاچه لیناواتن می‌روید. از آنجا، باید ماشین خود را رها کنید و مسیر را ادامه دهید. بعد باید از یک صخره بالا بروید تا به مقصد نهایی خود برسید: یک خانه چوبی تک‌افتاده که دورافتاده‌ترین رستوران و غذاخوری جهان را در خود جای داده است.
اگر این مسیر به نظرتان چندان هیجان‌انگیز نیست، نظرتان شبیه نظر سرآشپز رستوران است، چون چند ماه پیش پول آندریاس زیسکا، ۱۳۰۰ مایل به سمت غرب به نقطه‌ای در ۲۰۰ مایلی بالای دایره قطب شمال پرواز کرد تا کوکس را از دانمارک به گرین‌لند ببرد. برای دو تابستان آینده، این رستوران در کوکس در جایی مستقر خواهد بود که برای رسیدن به آن باید ۴۰ دقیقه در یک خلیج یخ‌زده پارو بزنید!
رستوران کوکس از ۲۰۱۸ که در جزایر فارو پایه‌گذاری شد بنا داشت که همیشه یک مکان موقت باشد. حالا خانه‌ای که برای این رستوران پیدا شده آنطور که زیسکا سر آشپز رستوران می‌گوید «در سال ۱۷۴۱ ساخته شده بود و سقف‌های آن حدود ۲ متر ارتفاع دارد. فکر نمی‌کنم کشاورزانی که این خانه را ساختند هرگز فکر می‌کردند از آن بعنوان رستوران استفاده شود.».
اما حتی پس از یافتن یک قطعه زمین، موانع اداری، نگرانی‌های سازمان‌های زیست‌محیطی و انبوهی از موانع دیگر مانع از شروع ساخت و ساز آن‌ها شد. زیسکا می‌گوید: «چهار سال گذشته و ما هنوز مجوز ساخت رستوران جدید را نگرفته‌ایم.»
این رستوران با گنجایش ۳۰ مهمان، از اواسط ژوئن تا اواسط سپتامبر - خرداد تا شهریور - در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ باز می‌شود. بیشتر میز‌های رستوران از قبل رزرو شده است، اما تعداد معدودی از آن‌ها از مارس - فروردین - برای فروش باز می‌شود.
شاید بپرسید وسط برف و یخ گرین‌لند مواد غذایی لازم برای آشپزی از کجا می‌آید. زیسکا هم همین موضوع را مورد اشاره می‌دهد و می‌گوید دانمارک و گرین‌لند سرزمین‌های سرد و خشکی هستند، اما ما بعنوان شهروند به این مساله عادت داریم. مواد غذایی که در این رستوران بی قرار و در حال جابهجایی استفاده می‌شود اغلب همان مواد غذایی است که در مناطق شمالی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به دلیل نگرانی‌های محیط‌زیستی در مورد حمل و نقل دریایی تلاش می‌شود از استفاده از مواد غذایی که متعلق به این منطقه نیستند خودداری شود بنابراین شما نه‌تن‌ها باید برای غذاخوردن در کوکس تا حوالی قطب شمال سفر کنید، مسیری را پیاده‌روی کنید، از یک تونل زیردریایی بگذرید، از یک صخره بالا بروید و ۴۰ دقیقه در میان یخ‌ها پارو بزنید، در آخر هم نمی‌توانید هر چیزی که دلتان خواست را سفارش دهید. از سبزیجات خبری نیست، چون باد‌های شمالی اجازه رشد سبزی را در این منطقه نمی‌دهند. صدف‌ها هم وارداتی است و مردم این منطقه از صدف‌هایی که صید می‌کنند تغذیه نمی‌کنند. پس چه چیزی می‌تواند روی میز شما باشد؟ ماهی کاد، نهنگ، تخم مرغ دریایی و گوشت بره که در هوای سرد شمالی نمک‌سود و خشک شده است.
حالا که تا اینجا آمدید، بعد از خوردن نهنگ و گوشت قرمز خشک، می‌توانید دسر سفارش دهید. فقط ذغال‌اخته و کاهوی دریایی موجود است!
با این حال سفر برای خوردن غذای میشلین در سرزمین‌های شمالی فرصتی است برای کشف یک چشم‌انداز آشپزی جدید که ماجراجویی گرین‌لند را هیجان‌انگیز می‌کند. زسکا امیدوار است با تعدادی از کشاورزانی که به لطف تغییرات آب و هوایی، اکنون می‌توانند در جنوب گرین‌لند سبزیجات پرورش دهند، رابطه برقرار کند و انتظار دارد غذا‌های دریایی با همان کیفیت بالایی که به آن عادت کرده است در همسایگی قطب شمال سرو شود.
پی‌نوشت: ستاره میشلن یک نظام رتبه‌بندی جهانی رستوران‌هاست که بندرت به رستوران‌های محلی داده می‌شود. این ستاره و ثبت نام رستوران با عنوان «میشلن» در فهرستی که به همین نام منتشر می‌شود رستوران را در بالاترین درجه کیفی نسبت به دیگر رستوران‌ها قرار می‌دهد. ارزیابی تیم میشلن برای فهرست‌کردن رستوران‌ها بصورت مخفی انجام می‌شود و رتبه بعدی آن با اهدای یک، دو و سه ستاره به رستوران در فهرست میشلن که سالانه منتشر می‌شود اعلام می‌شود.
منبع: ایسنا