سالی یک بار، تزیینات سلطنتی برای پنج تن از نوادگان حاکمان قبیله‌ای در منطقه دانگ، ایالت گجرات هند بازسازی می‌شود، اما همه چیز آنقدر‌ها که به نظر می‌رسد درخشان نیست.
به گزارش فرارو، تریکامرائو صاحببراو پاوار، هنگام سوار شدن بر ارابه درخشانی که توسط اسب‌هایی با پوشش‌های تزئین شده از غرور به خودمی بالید. در اطراف او، هنرمندانی برای بزرگداشت تنها پادشاهان صاحب عنوان هند، با ضرب طبل می‌رقصیدند.
این زمانی از سال است که پنج نفر از نوادگان حاکمان قبیله‌ای سابق بهیل - که همگی لباس‌های کاملاً جدید و سفید رنگ و با عمامه به تن دارند - برای یک مراسم عجیب گرد هم می‌آیند. با این حال، سلطنت این پادشاهان تنها یک روز در هر سال طول می‌کشد.
آقای پاوار ۴۸ ساله می‌گوید: احساس می‌کنم از این همه توجه غرق شده‌ام. من از همه چیز لذت می‌برم، حتی اگر فقط برای یک روز باشد.
امسال کل جشنواره از ۱۱ مارس تا ۱۵ مارس ادامه دارد.
اجداد پاوار و چهار نواده دیگر از پادشاهان قبیله‌ای منطقه دانگ بودند که اکنون یک منطقه کوچک در ایالت گجرات غربی با حدود ۳۰۰ روستای قبیله‌ای است.
آن‌ها بازمانده پادشاهی Pimpri، Linga، Daher، Gadhvi و Vasurna هستند که در میان جنگل‌های ساج واقع شده اند.
در حالی که سایر فرزندان سلطنتی هند هنوز در کاخ‌های مجلل زندگی می‌کنند و از تجملات سلطنتی لذت می‌برند، علیرغم از دست دادن عنوان خود در دهه‌ها پیش، این پادشاهان سبک زندگی نسبتاً متواضعی دارند.
در بقیه ایام سال، آن‌ها مانند رعایا معمولی خود زندگی می‌کنند، در مزارع کار می‌کنند، به پرورش گاو و اداره خانواده خود می‌پردازند.
پاوار و دیگران می‌گویند که آن‌ها دهقان هستند و هیچ ارثی ندارند. آن‌ها به همراه خانواده بزرگ خود در خانه‌های کاهگلی در فقر شدید زندگی می‌کنند و برای گذران زندگی خود زحمت می‌کشند.
فرزندان آن‌ها هیچ آموزشی ندیده اند و به عنوان راننده کار می‌کنند یا برای تکمیل درآمد خانواده کار یدی انجام می‌دهند، در حالی که ملکه‌های آن‌ها مسئولیت خانه را بر عهده می‌گیرند..
خانواده سلطنتی توسط جمعیت قبیله‌ای مورد احترام قرار می‌گیرند، که آن‌ها را در مناسبت‌های خاص مانند عروسی دعوت می‌کنند و همچنان بر مسائل اجتماعی در جامعه قبیله‌ای تسلط دارند.
اما قبل از جشنواره رنگ‌های هندو - هولی - دولت یک فستیوال پنج روزه حیرت‌انگیز را برای گرامیداشت مردان و تبار سلطنتی آن‌ها برگزار می‌کند.
با آن‌ها رسماً برای یک روز به عنوان پادشاه رفتار می‌شود و با مقامات دولتی می‌نشینند و حقوق بازنشستگی سالانه خود را با توجه به سنتی که در دوران استعمار بریتانیا آغاز شد، دریافت می‌کنند.
بهاوین پاندیا، یکی از مقامات منطقه، گفت: این سنتی است که ما آن را حفظ می‌کنیم تا به تاریخ و منزلت دانگ احترام بگذاریم.
در اواسط قرن نوزدهم، بریتانیایی‌ها در چندین نوبت سعی کردند سرزمین‌های قبیله‌ای را فتح کنند، اما توسط پادشاهان عقب رانده شدند. دانگ هرگز بخشی از هند بریتانیا نشد و هیچ پادشاهی آن را نیز اشغال نکرد.
در حالی که پادشاهان، که سن آن‌ها از ۳۰ تا ۶۰ سال متغیر است، می‌گویند که از تأیید عنوان خود توسط دولت قدردانی می‌کنند، اما از مبلغی که به عنوان مستمری دریافت می‌کنند کمتر خشنود هستند. هر پادشاه به طور متوسط ۸۰۰۰ روپیه در ماه مستمری می‌کند.