فرارو- معمولا فیلم‌های مربوط به سفر در زمان بیشتر تمرکزشان روی بازی با ذهن بیننده از طریق پرداختن به پارادوکس‌های علمی است. اما ویژگی خاص «پروژۀ آدام» این است که در عین اینکه با مسئلۀ جهش‌های زمانی بازی می‌کند، بیشتر از هر چیز روی احساسات متمرکز است.
به گزارش فرارو؛ رایان رینولدز در این فیلم نقش آدام رید را بازی می‌کند؛ خلبانی که در سال ۲۰۵۰ زندگی می‌کند. او باید به سال ۲۰۱۸ برگردد تا همسر گمشده‌اش لورا (زوئی سالدانا) را پیدا کند و مانع از این شود که سفر در زمان به سلاحی در دست مایا سوریان (کاترین کینر) تبدیل شود. اما عده‌ای در تعقیب رایان هستند و همین باعث می‌شود که او نتواند مختصات زمانی را به صورت دقیق تعیین کند. به همین خاطر به جای سال ۲۰۱۸ او به سال ۲۰۲۲ می‌آید.
در این زمان او با خود ۱۲ ساله‌اش (واکر اسکابل) رو به رو می‌شود و از او برای رسیدن به هدفش کمک می‌گیرد (مجروحیت او باعث شده که سفینۀ فضاییش کد‌های ژنتیکی او را به درستی تشخیص ندهد و به همین دلیل او به کمک خود جوانترش نیاز دارد).
جنبۀ مفرح و طنزآمیز «پروژۀ آدام» تا حد زیادی متکی بر شوخ‌طبعی رینولدز است. حرف زدن او بیشتر اوقات کنایه‌آمیز و تند و تیز است و شوخی‌های ظریف و جذابی دارد. اما آن چیزی که باعث می‌شود این شوخ‌طبعی بتواند خودش را نشان بدهد موقعیت همراهی او با خود نوجوانش است. این واقعا ایدۀ بامزه و درخشانی بوده که بچگی‌های یک نفر با حرف‌ها و کارهایش اعصاب بزرگی‌های خودش را به هم بریزد. انتخاب اسکابل برای نقش آدام نوجوان واقعا فوق‌العاده بوده. او زوج درخشانی را با رینولد شکل داده و فضا را خیلی خوب برای شوخی‌های او آماده می‌کند.
صحنه‌های اکشن مثل جنگ‌های فضایی و نبرد‌های تن به تن زمینی در تمام طول فیلم پراکنده هستند و موسیقی فیلم هم به حفظ حال و هوای پر تب و تاب فیلم کمک می‌کند. صحنۀ اکشن پایان فیلم هم از این جهت که از ظرافت‌های علمی استفاده می‌کند قابل توجه و سرگرم‌کننده است.
اما بهترین چیزی که در این فیلم هست نه اکشن است و نه کمدی، بلکه بار عاطفی و خانوادگی آن است. مسئلۀ ارتباط عاطفی والدین و فرزندان خیلی عمیق و ملموس در خیلی از لحظه‌های فیلم وجود دارد. مثلا رابطۀ آدام نوجوان با مادرش خیلی خوب نیست و به خاطر مرگ پدرش آشفته و ناراحت است. آدام بزرگسال به نوجوانی‌های خودش توصیه می‌کند که با مادرش مهربانتر باشد، چون خاطرات این رابطۀ سرد همیشه او را آزار خواهد داد. این توصیه واقعا احساس‌برانگیز و تاثیرگذار است، چون ما می‌دانیم که این فقط یک توصیه نیست بلکه دقیقا تجربه‌ای است که آدام سال‌ها با آن زندگی کرده.
صحنۀ ملاقات آدام بزرگسال با مادرش در کافه هم فوق‌العاده است. او به مادرش اطمینان می‌دهد که پسرش عاشق اوست و این حرف را به عمیق‌ترین شکل ممکن بیان می‌کند، زیرا در واقع دارد از آن چیزی حرف می‌زند که در عمق قلب خودش جریان دارد.
شاید «پروژۀ آدام» فیلمنامۀ بی‌نقص و ماندگار فیلم «بازگشت به آینده» را نداشته باشد و حال و هوای آن هم بین کمدی اکشن درام تا حدی سرگردان باشد. اما آنقدر نکات و جزئیات ارزشمند عاطفی و انسانی تاثیرگذار در این فیلم هست که دیدنش را به تجربه‌ای لذتبخش و ارزشمند تبدیل کند.
- کارگردان: شان لوی (Shawn Levy)
- فیلمنامه‌نویس: جاناتان تراپر (Jonathan Tropper)
- بازیگران: رایان رینولدز (Ryan Reynolds)، واکر اسکابل (Walker Scobell)، مارک روفالو (Mark Ruffalo)
- امتیاز: ۶.۹/۱۰