فرارو- فیلم «عمارت توت فرنگی» با کارگردانی و بازی کنتاکر آدلی و آلبرت برنی، فیلمی تخیلی است که ماجرای آن در آینده‌ای نزدیک یعنی در سال ۲۰۳۵ اتفاق می‌افتد؛ زمانی که دولت رویا‌های مردم را بررسی می‌کند و بر اساس آن چیزی که در رویا دیده‌اند از آن‌ها مالیات می‌گیرد.
به گزارش فرارو؛ جیمز پربل (با بازی آدلی) کارمندی است که مسئول بررسی رویا‌های ضبط‌شده است. او یک بار به خانۀ پیرزنی عجیب و غریب به اسم آرابلا ایزادورا (پنی فولر) فرستاده می‌شود تا رویا‌های زندگی او را حسابرسی کند. اما این کار ساده‌ای نیست. بلا صد‌ها نوار وی‌اچ‌اس گرد و خاک گرفته دارد که شامل همۀ رویا‌های او می‌شوند. دیدن همۀ آن‌ها زمان زیادی می‌برد.
طولی نمی‌کشد که جیمز در عمق رویا‌های بلا گرفتار می‌شود. او شیفتۀ تصویر جوانی‌های بلا (گریس گلوویکی) می‌شود و با کمک این شخصیت رویایی، راز‌های شگفت‌انگیزی را کشف می‌کند که نگاه او به دنیا را دگرگون می‌کنند و زندگی‌اش را در معرض خطر قرار می‌دهند.
نیمۀ اول فیلم مثل یک قصۀ عاشقانۀ عجیب و رویاگونه است و نیمۀ دوم مثل یک مستند ضدسرمایه‌داری. به طور کلی فیلم فضای خلاقانه و منحصر به فردی دارد که آدم را در تخیلاتی شگفت‌انگیز شناور می‌کند و در رویا فرو می‌برد. خانۀ بلا تزئینات باشکوهی دارد و پر از تکنولوژی‌های قدیمی و خاطرات فراموش‌شده است.
صحنه‌هایی از فیلم که منظره‌های درون رویاها را به تصویر می‌کشند واقعا بهشتی از رنگ‌ها و چشم‌انداز‌های خیره‌کننده هستند. فیلمسازان برای از کار درآوردن این تصاویر از تکنیک‌های مختلف انیمیشن هم استفاده کرده‌اند. نوع گسترش ارتباط بین جیمز و بلا هم شیرین و جالب توجه است؛ جیمز دلباختۀ جوانی‌های بلا شده، اما نسبت به پیری او هم عاطفۀ گرمی دارد.
شخصیت پربل تا پیش از این ماجرا سرد و بی‌روح بوده؛ مثل یک چرخ‌دنده در ماشین نظام اداری. همین سردی و خشکی تضاد جالب و متوازنی را در نسبت با عناصر خیال‌انگیز فیلم به وجود آورده است.
پربل هرچقدر بیشتر در این دنیای رویایی پیش می‌رود، حقایق بیشتری را دربارۀ دست‌اندازی شیطانی دولت بر خیالات شبانۀ مردم می‌فهمد. از اینجا به بعد داستان شروع به مبهم شدن می‌کند و همه چیز در یک حالت انتزاعی و گیج‌کننده فرو می‌رود. البته این جریان سیال خیالات شگفت‌انگیز که به مدت سی دقیقه ادامه دارد، بسیار نشاط‌آور و مجذوب‌کننده است، اما احتمالا همۀ مخاطبان چنین احساسی نداشته باشند.
آن مخاطبانی که دوست دارند داستان را به شکل سر راست دنبال کنند و پایشان روی زمین باشد، ممکن است در هجوم این سیلاب تخیلاتی که بخش دوم فیلم را در بر گرفته احساس خوشایندی پیدا نکنند.
به هر حال با توجه به این‌که «عمارت توت‌فرنگی» فیلمی کم‌هزینه و بدون بازیگران ستاره است، تخیل خالص و محضی که سازندگان فیلم در آن جاری کرده‌اند واقعا ستایش‌برانگیز است. اگر کسی دنبال قاعده‌های معمول فیلم‌سازی باشد شاید زیاد با این فیلم ارتباط برقرار نکند، اما برای کسانی که آماده باشند از خیر قصه‌های سرراست بگذرند و خودشان را در حال و هوایی سوررئال و رویایی غرق کنند، این فیلم لذتبخش و گیرا و شگفت‌انگیز خواهد بود.
- کارگردانان و فیلمنامه‌نویسان: کنتاکر آدلی (Kentucker Audley)، آلبرت برنی (Albert Birney)
- بازیگران: کنتاکر آدلی، آلبرت برنی، پنی فولر (Penny Fuller)، گریس گلوویکی (Grace Glowicki)
- امتیاز: ۶.۵/۱۰