در یک کارگاه کوچک خیاطی در کابل، سهیلا نوری، کارآفرین ۲۹ ساله افغان، شاهد دوختن روسری، لباس و لباس نوزادی توسط کارگرانی است که تعداد آن‌ها کاهش یافته است.
به گزارش فرارو، چند ماه پیش، قبل از اینکه طالبان در ماه اوت قدرت را به دست بگیرد، او بیش از ۸۰ نفر را که اکثراً زنان بودند، در سه کارگاه نساجی مختلف استخدام کرد.
سهیلا که مصمم بود کسب و کار خود را ادامه دهد تا هر چه بیشتر زنان را استخدام کند، گفت: در گذشته کار‌های زیادی برای انجام دادن داشتیم. ما انواع مختلفی از قرارداد‌ها را داشتیم، به راحتی می‌توانستیم به استاد خیاطان و سایر کارگران حقوق بدهیم، اما در حال حاضر هیچ قراردادی نداریم.
با بدتر شدن اوضاع، طالبان تنها به زنان اجازه می‌دهد تا با توجه به تفسیر آن‌ها از قوانین اسلامی کار کنند، و این امر باعث می‌شود که برخی از آن‌ها به دلیل ترس از مجازات توسط گروهی که آزادی آن‌ها را در آخرین باری که حکومت کرد به شدت محدود کرده بود، مشاغل را ترک کنند.
دستاورد‌های سخت به دست آمده در زمینه حقوق زنان در دو دهه گذشته به سرعت معکوس شد و گزارش‌های کارشناسان حقوق بین‌الملل و سازمان‌های کارگری در این هفته تصویر تیره‌ای را برای اشتغال زنان و دسترسی به فضا‌های عمومی ترسیم کردند.