عضو پیشین مجمع تشخیص مصلحت نظام بر این باور است که آنهایی که قول تولید واکسن دادند راه و اهدافشان درست نبود وگرنه نباید ما الان نیاز به واردات واکسن داشته باشیم چون برخی حتی اعلام کرده بودند که ما به آمریکا و .. واکسن صادر می کنیم اما هیچ کدام از این وعده‌ها واقعیت علمی نداشت.
به گزارش خبرآنلاین، مسئله واکسن کرونا و واردات آن از کشورهای دیگر به باور محمد هاشمی رفسنجانی عضو پیشین مجمع تشخیص مصلحت نظام از اولویت های مهم دولت ابراهیم رئیسی است.
این چهره سیاسی عنوان می کند که اقتصاد اولویت دوم و مهمی است که بدون ارتباط با کشورهای دیگر و در واقع توجه نکردن به روابط بین الملل معنا ندارد.
محمد هاشمی رفسنجانی به یکدست شدن حاکمیت اشاره می کند و می گوید فعلا ماه عسل دولت و مجلس است و همه امکانات در اختیار این دو قوه است.
او اظهار امیدواری کرد که این یکدستی حاکمیت و در اختیار گرفتن همه امکانات از قبیل صدا و سیما، نیروهای مسلح و بسیاری از مؤسسات مثل آستان قدس، بنیاد مستضعفان و تبصره ۸۲ و ..، شرایط مناسبی را فراهم کند و قول‌هایی که به مردم داده شده عملیاتی شود.
مشروح مصاحبه با محمد هاشمی رفسنجانی را می‌خوانید؛
آقای هاشمی! اولویت اصلی دولت آقای رئیسی از نگاه شما چیست؟ اقتصاد، سیاست خارجی، سیاست داخلی...
اولویت در مرحله اول در بحث سلامتی و کرونا است مسئله کرونا هم زیان اجتماعی، سیاسی و اقتصادی دارد و هم باعث جنگ اعصاب در خانواده‌ها شده است. بنابراین چگونگی حل مساله کرونا، بسیار مهم است. در اینجا مساله مهم کمبود واکسن است. برای واکسن قبلا قول‌هایی داده شده بود که ما این تعداد واکسن داخلی تولید می کنیم ولی در عمل چیزی در میدان به دست مردم نرسید و همان تعداد واکسن‌هایی که از خارج آوردند که تعداد آن هم نسبت به جمعیت کشور کافی نیست و الان ستاد و کمیته برای وزارت خارجه و وزارت بهداشت تشکیل داده اند که از هرکجا که می توانند واکسن بیاورند.
این بیانگر این است که آنهایی که قول تولید واکسن دادند راه و اهدافشان درست نبود وگرنه نباید ما الان نیاز به واردات واکسن داشته باشیم چون برخی حتی اعلام کرده بودند که ما به امریکا و .. واکسن صادر می کنیم اما هیچ کدام از این وعده‌ها واقعیت علمی نداشت و ما الان باید به طور جدی به دنبال واکسن باشیم و از هرکجا می توانیم واکسن وارد کنیم که انشالله در این زمینه موفق باشند.
اولویت دوم که بسیار مهم است اقتصاد است. اقتصاد امروز بدون مسائل و روابط بین الملل خیلی معنا ندارد و ما باید اقتصاد را از نظر روابط بین المللی معنا کنیم، دلیل آن این است که کشور باید برای خرید کالاهای ضروری روابط داشته باشد تا بتواند تولید داشته باشد و می تواند از همین تولید خودش مصرف کند پس ما برای تولید نیاز به جامعه بین الملل و مواد و تجهیزات و دانش و .. داریم و برای مصرف هم نیاز به بازار بین الملل داریم. این بدون روابط خارجی سالم و صحیح و فاقد تنش امکان پذیر نیست.
در ارتباط با شرایط کشور هم باید تشنج زدایی صورت گیرد و روابط بین الملل روابطی مبتنی بر حفظ منافع طرفین باشد و با عزت و حکمت و این نوع اصول باشد و هم جایی باشد که تولیدی که انجام می شود بازار مصرف هم داشته باشد و بازگشت پول آن امکان پذیر باشد و یا به شکل تجهیزات یا مواد اولیه و یا نقدینگی تبادل شود و بالاخره این تبادل باید وجود داشته باشد و تبادل بدون ارتباط سالم و ارتباطات بین المللی امکان پذیر نیست (ما تجربه زیادی در این زمینه داریم).
بنابراین اگر اولویت اقتصاد باشد، روابط بین الملل هم جزء اولویت‌های مهم است تا اقتصاد بتواند تحقق پیدا کند، یعنی بحث تولید و مسکن و صادرات و واردات و برگشت پول یا در قالب تجهیزات یا مواد اولیه باشد و این تبادلات بین المللی نیاز به تعامل و رابطه دارد و بدون تعامل میسر نمی باشد. نه تنها ما بلکه کشورهای دیگر هم اگر در یک برهه‌ای این گونه مسائل را تجربه کرده باشند به این جمع بندی رسیده‌اند که امکان تنها زیستن وجود ندارد.
مثلا آقای رئیسی وعده داده بودند که هر سال می خواهند یک میلیون مسکن بسازند این جنس وعده ها که می تواند امیدوارکننده هم باشد درصورتی که با شرایط کشور همخوانی نداشته باشد چقدر با سرخوردگی مردم همراه می شود؟
مسکن ساختن نیازهایی دارد. اینکه در یک بیابانی زمین دولتی را بگیریم و به فرض، برج بسازیم، جوابگو نیست چون مسکن نیازهایی دارد و از الزامات آن آب و برق و گاز و مسائل اجتماعی و .. است. به نظر نمی رسد که در شرایط فعلی، زمانی وجود داشته باشد که فرضا برق بیشتری تولید کنیم یا گاز را با اینکه زیاد داریم اما بتوانیم آن را برسانیم یا آب تصفیه و آب مصرفی را و یا حتی آب فضای سبز را تامین کنیم. یعنی قول‌هایی که در این زمینه داده شده بدون توجه به نیازهای واقعی بوده است.
وزیر مسکن که ابتدا تصور می کرد وزیر نفت است، گفت ما شورایی را برای مسکن تشکیل می دهیم که همه وزارتخانه‌ها بیایند و همه همکاری و همفکری کنند ولی ما همین الان مشکل برق، مشکل گاز رسانی و مشکل آب داریم. آیا برای اینها برنامه ریزی شده است؟
من بعید می دانم که به این سرعت امکان محاسبه و برنامه‌ریزی وجود داشته باشد. اینها یک سری وعده‌هایی داده‌اند و بر اساس این ضرب‌المثل که جوجه را آخر پاییز می‌شمارند، ما تا اسفندماه خیلی فاصله نداریم و اگر در این مدت مسکنی ساخته باشند معلوم می شود که این قول‌ها چقدر عملی است و چقدر به دو عامل دانایی و توانایی در علم مدیریت متکی است یعنی باید هم دانش و اطلاعات لازم برای آن وجود داشته باشد و هم توانایی اجرای آن باشد تا بتوانند مسکن بسازند و ما امیدوار هستیم که این اتفاق بیفتد. نمی دانم که مبنای سخنان و وعده‌های وزرا چیست و یا اطلاعاتشان بر چه پایه‌ای است.
به نظر شما دولت با این وزراء، حوزه سیاست خارجی و اقتصاد و سیاست داخلی را به چه سمتی می برد؟
در حال حاضر به طور دقیق نمی‌توان در این باره اظهارنظر کرد البته از حرف‌هایشان پیدا بود که همچنان می گویند که متکی به خودمان باشیم و نیازی به دیگران نداشته باشیم و یا با غرب نباشیم و این گونه مسائل، بارها، تکرار می‌شود که مثلا خودمان تولید اقتصادی انجام دهیم در مجموع الان مسائلی که در دولت بیشتر مطرح می‌شود بحث جهانی‌نگری نیست و عمدتا اتکا به بعضی از کشورهایی است که سابقه خوبی ندارند مثل کشورهای شرق، و برخلاف آرمانهای اول انقلاب است که شعار نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی را سر می‌دادند، است.
ما الان همچنان با غرب خصمانه برخورد می‌کنیم ولی با شرق یک رابطه دوستانه برقرار کرده‌ایم و این به نوعی عدول از آرمانهای امام و انقلاب است.
در این شرایط، نقش مجلس را چگونه می‌بینید؟ پیش بینی شما از رابطه دو قوه مقننه و مجریه چیست؟ بعضی‌ها پیش بینی می کنند که ماه عسل دولت و مجلس بسیار کوتاه است و در این یکدستی حاکمیت ممکن است اینها به سمت اختلافات بروند.
فعلا که به تعبیری ماه عسل دولت و مجلس است. در جلسه اخیر هم رئیس قوه قضاییه و رئیس قوه مقننه در تایید قوه مجریه صحبت کردند و قول همکاری دادند و گفتند در همه زمینه‌ها با هم هستیم و انشالله که این گونه باشد. البته الان همه امکانات در اختیار آنها است از جمله صدا و سیما و نیروهای مسلح و بسیاری از مؤسسات مثل آستان قدس، بنیاد مستضعفان و تبصره ۸۲ و ..، یعنی الان همه جا در اختیار آنهاست. شرایط مناسبی فراهم شده است که اگر بتوانند خوب از آن استفاده کنند و به قول‌هایی که به مردم دادند عمل کنند بسیار خوب است.
وضعیت احزاب خصوصا احزاب اصلاح طلب را در دولت فعلی چطور پیش بینی می کنید؟
مطابق قانون اساسی، احزاب باید اجازه فعالیت، آزادی بیان و آزادی فعالیت داشته باشند. این اصول و قانون اساسی است که هر وزیری باید به آن پایبند باشد.
پیش بینی می کنید که در این دوره سکوت اصلاح طلبان را داشته باشیم یا دولت آقای رئیسی پذیرای نقد و انتقاد اصلاح طلبان است؟
نمی دانم چه وضعیتی رخ می‌دهد من نه با اصلاح طلبان و نه با آقای رئیسی سر و کار ندارم.