محققان استرالیایی می‌گویند، اولین تصویر منتشر شده با جزئیات بالا از سطح مقطع یک کهکشان مشابه کهکشان راه شیری، نشان می‌دهد که کهکشان ما به تدریج تکامل یافته و نتیجه‌ی برخورد و ترکیب مواد به صورت ناگهانی نیست. این یافته در فرضیه‌های اصلی در مورد نحوه‌ی تشکیل کهکشان ما تردید ایجاد می‌کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، کهکشان ذکر شده که «UGC ۱۰۷۳۸» نامیده می‌شود دارای دیسک‌های ضخیم و نازکی مشابه کهکشان راه شیری است و نشان می‌دهد که برخلاف نظریه‌های قبلی این کهکشان‌ها از برخورد‌های نادر به وجود نیامده‌اند بلکه نتیجه‌ی تغییرات آرام‌تری هستند. براساس این نظریه جدید، کهکشان ما نتیجه‌ی حادثه‌ای متفاوت و عجیب نیست بلکه به طور معمولی شکل گرفته است.
این یافته‌ها توسط گروهی به رهبری نیکولاس اسکات (Nicholas Scott) و جسی ون‌دی‌ساند (Jesse van de Sande) از مرکز CAASTRO در استرالیا و دانشگاه سیدنی به دست آمده است.
دکتر اسکات می‌گوید: مشاهدات ما نشان می‌دهد که دیسک‌های ضخیم و نازک کهکشان راه‌شیری در اثر برخوردی بزرگ به وجود نیامده‌اند بلکه در طی روند معمول تشکیل و تکامل کهکشان‌ها به وجود آمده‌اند. به همین دلیل ما فکر می‌کنیم که با توجه به ویژگی‌ها و ساختار کهکشان راه شیری می‌توان آن را یک کهکشان «معمولی» نامید.
این نتیجه‌گیری که در مجله‌ی Astrophysical Journal Letters به چاپ رسیده دو موضوع مهم را نشان می‌دهد.
دکتر اسکات می‌گوید: تصور می‌شد که دیسک‌های ضخیم و نازک کهکشان راه شیری پس از یک برخورد و ادغام بزرگ به وجود آمده‌اند و احتمالا در سایر کهکشان‌ها وجود ندارند. تحقیقات ما نشان می‌دهد که احتمالا این تصور اشتباه است و کهکشان ما به طور طبیعی بدون رخ دادن هیچ رخداد فاجعه‌باری به وجود آمده است و این بدان معناست که کهکشان راه شیری نیز مانند سایر کهکشان‌ها یک کهکشان معمولی است.
این موضوع همچنین بیانگر آن است که ما می‌توانیم از مشاهدات با جزئیات‌مان از کهکشان راه شیری به عنوان ابزاری برای بررسی بهتر سایر کهکشان‌های دورتر استفاده کنیم.
در این تحقیقات مشخص شد که کهکشان «UGC ۱۰۷۳۸» که مشابه راه شیری است دارای دیسکی ضخیم است که از ستارگان باستانی تشکیل شده‌اند و دیسک‌های نازک آن از ستاره‌های جوان‌تر تشکیل شده است و دارای فلزات بیشتری است.
اگرچه این دیسک‌ها پیش از این نیز در کهکشان‌های دیگر رصد شده بودند، اما تشخیص نحوه‌ی توزیع انواع ستاره‌های مختلف در آن‌ها امکان‌پذیر نبود. دکتر اسکات، ون‌دی ساند و همکارانشان این مشکل را با استفاده از تلسکوپ وی‌ال‌تی در شیلی حل کردند. آن‌ها با استفاده از این تلسکوپ کهکشان «UGC ۱۰۷۳۸» را که در فاصله‌ی ۳۲۰ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد رصد کردند.
به گفته‌ی دکتر ون‌دی‌ساند: ما با استفاده از ابزاری به نام طیف‌نگار قدرتمند سه‌بعدی «MUSE» موفق به بررسی نسبت وجود فلزات در دیسک‌ها شدیم.
با بررسی میزان فلزات موجود در ترکیبات ستاره‌ها دانشمندان سن ستاره‌ها را تخمین می‌زنند.
او افزود: این ستاره‌ها تقریبا مشابه کهکشان راه شیری بودند. ستاره‌های قدیمی در دیسک‌های ضخیم و ستاره‌های جوان در دیسک‌های نازک قرار داشتند. ما در حال بررسی کهکشان‌های دیگری هستیم، اما نتایج به دست آمده شواهدی قوی مبتنی بر این هستند که کهکشان ما نیز به گونه‌ای مشابه سایر کهکشان‌ها شکل گرفته است.
پرفسور کن فریمن (Ken Freeman) یکی از نویسندگان این مقاله از دانشگاه ملی استرالیا می‌گوید: این یافته‌ها گامی بزرگ در جهت درک نحوه‌ی تشکیل دیسک‌های کهکشانی است. ما اطلاعات زیادی در مورد نحوه‌ی تشکیل کهکشان راه شیری داریم، اما همیشه این نگرانی وجود داشت که این کهکشان یک کهکشان معمولی مارپیچی نباشد. اما اکنون ما می‌بینیم که نحوه‌ی تشکیل دیسک‌های آن مشابه سایر کهکشان‌هاست.