وضعیت نیمکت استقلال چند وقتی می‌شود که تبدیل به دغدغه اصلی هواداران این باشگاه شده است. در ماه‌های اخیر شاید فقط آندره آ استراماچونی بود که هواداران را منسجم کرده بود و دیگر کسی تردیدی نداشت که سرمربی تیم نیاز به تغییر دارد.
بعد از رفتن آندره آ، اما این تردید همیشه نزد هواداران باشگاه وجود داشته که آیا کادر فنی موجود می‌تواند استقلال را به روز‌های خوب برگرداند یا نه. عجیب اینکه در این مدت نام فرهاد مجیدی به‌صورت مشترک تکرار شده است؛ او بعد از استراماچونی روی نیمکت نشست و سپس جایش را به مجید نامجو مطلق برای چند بازی داد و بعد هم که محمود فکری سکان‌دار هدایت این باشگاه شد. بعد از جدایی فکری از باشگاه استقلال، فرهاد مجیدی بار دیگر به‌عنوان سرمربی جدید این تیم معرفی شد و حالا هواداران استقلال امید زیادی دارند بازگشت سه‌باره فرهاد به تیمشان منجر به قهرمانی استقلال در رقابت‌های لیگ شود؛ اتفاقی که دست‌کم در هشت فصل اخیر رخ نداده و در این بازه زمانی بیشتر وقت‌ها قدرت دست رقیب استقلال یعنی پرسپولیس بوده است.
نکته مهم در تغییرات فنی این فصل استقلال، اما استفاده از تاکتیکی جدید در باشگاه آبی‌ها است. تغییراتی که برگرفته از نگرش فردی مربیان تازه باشگاه است. ماجرا از این قرار است که با وجود اختلاف دیدگاه‌های فنی محمود فکری و فرهاد مجیدی، هر دو، اما به یک سبک تازه رو آورده‌اند و آن‌هم استفاده از سرمربیان سابق در ترکیب کادر فنی به‌عنوان دستیار است!
اگرچه پیش از این سرمربیانی که سابقه طولانی‌مدت در هدایت تیم‌های باشگاهی در سطح لیگ برتر را داشتند، به سختی می‌پذیرفتند به‌عنوان دستیار مشغول به کار شوند، ولی حالا به‌طور ویژه‌ای این موضوع در استقلال کمرنگ شده و از ابتدای فصل، فردی که به‌عنوان سرمربی استفاده شده از یک یا دو سرمربی سابق هم کنارش استفاده کرده است.
محمود فکری با اضافه‌کردن صمد مرفاوی و پرویز مظلومی به ترکیب کادر فنی‌اش بنای این کار را نهاد. اولی به‌عنوان دستیار و دومی به‌عنوان سرپرست روی نیمکت حضور داشتند تا به محمود فکری در مسیر هدایت تیم از کنار زمین کمک کنند. این اتفاق اگرچه ابتدای فصل مثبت به نظر می‌رسید، ولی رفته رفته تبدیل به یکی از ده‌ها پاشنه آشیل محمود فکری شد.
مخابره‌شدن تصاویری از نیمکت استقلال که هر‌یک از سرمربیان سابق دستورات تاکتیکی متفاوتی را می‌دهند، تا مدت‌ها تبدیل به سوژه‌های خبری شده بود. نهایتا، اما استفاده از این تاکتیک نه حاصلی برای محمود فکری داشت و نه برای استقلال. آن تیم با داشتن سه سرمربی در ترکیب کادر فنی از ۱۶ بازی حتی نتوانستند به میانگین دو امتیاز از هر دیدار برسند تا سرانجام با نوشتن استعفا و به‌صورت توافقی از استقلال جدا شوند. با خداحافظی فکری از استقلال، یکی از دلایل ناکامی‌اش در این باشگاه «نیمکت شلوغ» عنوان شد تا محمود فکری در پروژه‌ای که کلید زده بود، شکست بخورد.
با رفتن محمود فکری و آمدن فرهاد مجیدی، سنت استفاده از بیش از یک سرمربی در کادر فنی باشگاه استقلال حفظ شد و این‌بار فرهاد، فراز کمالوند، یکی‌دیگر از سرمربیان قدیمی لیگ برتر را به‌عنوان مدیر فنی به روی نیمکت نشانده است تا این‌بار از کمک‌های او در کادرش استفاده کند. شایعه همکاری فراز کمالوند با فرهاد مجیدی در دو بار قبلی که مجیدی به‌عنوان سرمربی روی نیمکت استقلال می‌نشست هم به گوش می‌رسید، ولی آن زمان عنوان شده بود که کمالوند اطلاعات موجود را از‌طریق «اپل‌واچ» به گوش فرهاد می‌رساند و او هم تفکرات مشترک را در زمین پیاده می‌کند. بعد از جنجال‌هایی که اپل‌واچ فرهاد مجیدی به راه انداخت، این‌بار، اما جایی برای حرف‌و‌حدیث باقی نگذاشتند و فراز کمالوند مستقیما به نیمکت استقلال رسید تا به‌صورت حضوری به فرهاد برای اداره امورات فنی استقلال مشاوره بدهد.
این اتفاق در‌حالی رخ داده که فراز کمالوند تا همین چند‌وقت پیش به‌عنوان سرمربی تیم شاهین بوشهر فعالیت می‌کرده و همچنان مسئولان این باشگاه از رفتار کمالوند برای ترک این باشگاه بوشهری شاکی هستند. البته که در رزومه فراز کمالوند سابقه سرمربیگری در تیم‌های مطرح‌تری هم به چشم می‌خورد که شاید گل سرسبد آن‌ها تراکتور است. گسترش فولاد تبریز، صنعت نفت و پارس جنوبی هم دیگر تیم‌هایی بوده‌اند که فراز در بالاترین سطح فوتبال سرمربیگری آن‌ها را بر عهده داشته است. اینکه پیشنهاد فرهاد مجیدی و استقلال به فراز کمالوند چقدر جذاب بوده که او راضی شده سرمربیگری را کنار بگذارد و به‌عنوان مدیر فنی روی نیمکت استقلال بنشیند، موضوعی قابل بحث است، ولی اینکه این ترکیب می‌تواند استقلالی‌ها را به هدف اصلی که همانا قهرمانی در لیگ برتر است برساند یا نه، دغدغه اصلی‌تری است که زمان بهترین پاسخ را به آن خواهد داد.
تا آن زمان، اما این فلسفه فعلا برای یک بازی جواب داده و فرهاد و فراز توانسته‌اند از سد فولاد و جواد نکونام عبور کنند. استقلال در اولین دیداری که فرهاد مجیدی در دوره جدید، هدایتش را بر عهده گرفته، توانست فولاد را در ورزشگاه آزادی با یک گل شکست دهد. اهمیت این برد علاوه‌بر شکستن رکورد طلسم نکونام که پیش‌تر به استقلال نباخته بود، کمتر‌شدن فاصله این تیم با صدر جدول است. آبی‌ها پیش از این بازی با پرسپولیس که صدرنشین لیگ برتر است شش امتیاز فاصله داشتند، ولی تساوی پرسپولیس با صنعت نفت و برتری استقلال برابر فولاد این فاصله را کمتر کرده و فعلا به عدد چهار رسانده است. از اینجا به بعد، اما شرایط برای فرهاد و استقلال روی کاغذ راحت‌تر هم می‌شود. تیم او تا رسیدن به بازی سرنوشت‌ساز دربی پنج بازی راحت دارد که پیروزی در آن‌ها می‌تواند ترکیب فرهاد – فراز را به اوج برساند و با روحیه‌ای متفاوت به دربی بفرستد. برتری احتمالی در دربی هم، اما آن‌ها را به چیزی که درسر دارند و صدرنشینی است، می‌رساند. اینها، اما همگی در مرحله اندیشه است و پیاده‌شدنش نیازمند به اجرای درست‌تر فرمول استفاده از دو یا بیش از دو سرمربی در یک باشگاه با عناوین مختلفی است؛ سوژه‌ای که فعلا در ایران فقط استقلال در‌حال پیاده‌کردن آن است.