چندین قرن است که اهالی روستا‌های «قلعه رشید»، «شِکرآباد» و «حسین آباد» شهرستان اردل چهارمحال و بختیاری در معدن نمک «قلعه رشید» کار می‌کنند. زنان این سه روستا از اوایل فصل بهار تا نیمه‌های پاییز به برداشت (چیدن نمک= اصطلاح محلی) نمک از صخره‌هایی که آب نمکی از آن‌ها جاری و خشک شده است، مشغول هستند. از اواخر فروردین آب چشمه نمکی به روی صخره‌ها هدایت می‌شود؛ بعد از گذشت چند روز آب خشک شده و بلور‌های نمک نمایان می‌شود. زنان با تیشه به قسمت‌های مختلف می‌روند تا تکه‌های نمک را جدا کنند؛ تکه‌های جدا شده به پایین آورده تا با سنگ‌های بزرگ نرم و آسیاب شود. بعد در کاسه‌هایی که قالب محسوب می‌شود ریخته و در آفتاب قرار می‌دهند تا سفت و خشک بشنود. نمک‌های قالب گیری شده برای فروش با چهارپایان به پایین دره برده می‌شود و از از مناطق مختلف با ماشین‌های باری برای بردن نمک‌ها می‌آیند. این نمک دارای املاح معدنی ویژه‌ای است که مصرف انسانی و حیوانی دارد. وجود املاح و نمک‌های گوناگون در آب چشمه‌ها به دلیل عبور آب از لایه‌ها زمین و سنگ‌های گوناگون در درون زمین است.
خیلی جالب بود و محصول کاملاً بهداشتی است!
نمکه...هرچه بگندد نمکش میزنند....