پيرو اعلام سياست‌هاي هسته‌يي آمريكا و اتهامات مطرح شده در آن گزارش راجع به برنامه صلح‌آميز هسته‌يي كشورمان و هم‌چنين اظهارات مقامات آمريكايي مبني بر احتمال استفاده از سلاح‌هاي هسته‌يي عليه ملت ايران، سفير و نماينده دائم كشورمان در سازمان ملل در نامه‌اي به رييس شوراي امنيت، دبيركل و رييس مجمع عمومي سازمان ملل متحد نسبت به اين اظهارات شديدا اعتراض و مفاد غير واقعي گزارش مذكور و تهديدات مقامات آمريكا عليه كشورمان را غيرانساني و خلاف مقررات و تعهدات بين‌المللي خواند.
محمد خزاعي در اين نامه هم‌چنين در بندهاي چهارگانه نامه مذكور به تفصيل موارد نقض معاهدات بين‌المللي و مباني منع اشاعه را اعلام و از شوراي امنيت و ارگان‌هاي ذي‌ربط سازمان ملل خواسته است كه مخالفت جدي خود را با اين‌گونه سياست‌هاي هسته‌يي كه ظاهر و باطن آن متضادند و تهديد يك كشوري كه فاقد سلاح‌هاي هسته‌يي و متعهد به NPT است اعلام كنند.
متن نامه مذكور كه روز سه‌شنبه 24 /1/ 89 تحويل شوراي امنيت شده و به عنوان سند رسمي آن شورا ثبت شده است به شرح ذيل است:
« دولت ايالات متحده در ششم آوريل 2010 ميلادي (17 فروردين ماه 1389) سند بررسي مواضع هسته‌يي خود معروف به ان. پي. آر را منتشر کرد. اين سند اساس راهبرد و سياست هسته‌يي ايالات متحده را تشکيل مي‌دهد و حاوي مطالب گوناگون از جمله اشارات و اتهامات بي‌پايه‌اي عليه برنامه هسته‌يي جمهوري اسلامي ايران است. در چارچوب انتشار سند مواضع هسته‌يي (ان. پي. آر) برخي مقامات عالي‌رتبه ايالات متحده از جمله رييس‌جمهور و وزيران خارجه و دفاع آن کشور، بر اساس مفروضاتي کاملا اشتباه، در اظهاراتي علني و تلويحي تهديد کرده‌اند که عليه جمهوري اسلامي ايران سلاح هسته‌يي به‌کار خواهند برد. براي نمونه وزير دفاع ايالات متحده در يک جلسه توجيه رسانه‌يي در تاريخ 6 آوريل 2010 ميلادي (17 فروردين 1389) در محل وزارت دفاع آن کشور ادعا کرده است که "سند بررسي مواضع هسته‌يي يک پيام قوي براي ايران دارد... چرا که خواه در سياست اعلام شده سند يا در عناصر آن، ما به طور اساسي کشورهاي نظير ايران را مجزا مي‌كنيم... و اساسا هنگامي که نوبت به کشورهايي از اين دست مي‌رسد همه گزينه‌ها روي ميز است." وي افزود: "بنابراين، چنان‌چه در اين‌جا پيامي براي ايران وجود داشته باشد آن پيام اين است که... درباره چگونگي برخورد با شما تمام گزينه‌ها روي ميز است."
با توجه به اين تحولات مايلم توجه جنابعالي را به نکات زير معطوف كنم:
1 ـ اين‌گونه اظهارات آتش افروزانه به مثابه باجگيري هسته‌يي عليه يک کشور غيرهسته‌يي و عضو معاهده منع اشاعه هسته‌يي (ان. پي. تي) نقض جدي تعهدات آمريکا براي حقوق بين‌الملل به ويژه ماده 2 (4) منشور ملل متحد و نيز قطعنامه 984 (1995) شوراي امنيت مبني بر ممنوعيت توسل به تهديد يا استفاده از زور عليه هر کشوري است.
2 ـ اين‌گونه اظهارات آشکارا نه تنها بيان قصد و نيت بلکه بخشي از سند رسمي است که ايالات متحده به عنوان خط مشي آن کشور در استفاده اول از سلاح‌هاي هسته‌يي عليه يک کشور غيرهسته‌يي عضو ان. پي. تي به تشخيص خود، ارائه کرده است و بنابر اين يک تهديد واقعي به صلح و امنيت بين‌المللي است که در واقع اعتبار ان. پي. تي را خدشه‌دار مي‌کند. اين‌گونه موضع‌گيري‌ها توسط مقامات آمريکايي بار ديگر بيانگر اتکاي دولت آمريکا به رويکرد نظامي به موضوعات مختلف است و بديهي است که تهديد استفاده از سلاح‌هاي هسته‌يي راه‌حل براي اين موضوعات نيست.
3 ـ جمهوري اسلامي ايران، به عنوان قرباني سلاح‌هاي تخريب جمعي در سال‌هاي گذشته، قويا متعهد به تحقق دنياي عاري از سلاح‌هاي کشتار جمعي است. اين تعهد نه در حرف بلکه در عمل از طريق اجراي کامل سه معاهده حقوقي عمده منع سلاح‌هاي تخريب جمعي يعني ان.پي تي، کنوانسيون سلاح‌هاي بيولوژيکي و کنوانسيون سلاح‌هاي شيمايي دنبال مي‌شود. افزون بر اين، جمهوري اسلامي ايران بالذاته و مستمرا توسعه، ذخيره و استفاده از سلاح‌هاي هسته‌يي را بر اساس مباني مذهبي و قانون اساسي رد کرده است. فعاليت‌هاي هسته‌يي ايران همواره براي اهداف صلح‌آميز بوده است.
4 ـ بعد از گذشت 40 سال از لازم الاجراء شدن معاهده منع تكثير تسليحات هسته‌يي و در حالي كه مقامات آمريكايي به‌ظاهر مدعي تلاش در راه منع تكثير سلاح‌هاي هسته‌يي هستند، به خاطر داشته باشيم كه ايالات متحده به عنوان تنها قدرت اتمي كه اقدام به استفاده از سلاح‌هاي هسته‌يي عليه شهروندان هيروشيما و ناكازاكي كرده و در آني 200 هزار نفر را نابود كرد، هم‌چنان در اقدامي نامشروع يك کشور غير اتمي را به عنوان هدف سلاح‌هاي هسته‌يي خود تعيين كرده و بر همين اساس برنامه‌هاي نظامي خود را تنظيم مي‌كند.
با عنايت به مراتب فوق، اعضاي سازمان ملل متحد نبايد نسبت به چنين باج‌خواهي‌هاي هسته‌يي در قرن بيست و يكم اغماض كرده يا آن را تحمل كنند بلكه شايسته است اقدامي قاطع براي امحاي كامل كليه سلاح‌هاي هسته‌يي، به عنوان تنها تضمين محكم عليه استفاده يا تهديد به استفاده از اين تسليحات، اتخاذ كنند. در اين رابطه، سازمان ملل متحد و نهادهاي ذي‌ربط آن مسووليت اساسي دارند كه با تهديد به استفاده از سلاح‌هاي هسته‌يي قويا مخالفت كرده و آن را رد كنند.
موجب امتنان خواهد بود چنان چه اين نامه را به عنوان سند شوراي امنيت و نيز سند مجمع عمومي ذيل عناوين دستور کار شماره 9، 82، 92، 93، 96و 107 منتشر كنند.»