بعد از ۲۰ ثانیه در آغوش گرفتن، هورمون‌های اعتماد شروع به ترشح می‌کنند و فرد راحت‌تر به طرف مقابل اعتماد می‌کند. از این روست که توصیه می‌کنند نگذارید غریبه‌ها فرزندان شما به ویژه دختران نوجوان تان را در آغوش بکشند.
بدون مقدمه، نتیجه پایانی را همین اول درس می‌گوییم: «هر که را دوست دارید، به کرات و مستمر به آغوش بفشارید.»
این فقط یک توصیه اخلاقی یا اجتماعی نیست بلکه نتیجه سال‌های تحقیقات علمی در معتبرترین مراکز دانشگاهی و پروهشی دنیاست. "سواد زندگی" خلاصه‌ای از نتایج این پژوهش‌ها را منتشر می‌کند.
دیتا آغوش
۱ - افزایش مقاومت در برابر بیماری‌های مختلف: در مطالعه‌ای که در سری مجلات SAGE چاپ شده است، بیش از ۴۰۰ داوطلب بزرگسال مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج حاکی از آن بود که احتمال ابتلا به امراض مختلف در شرکت کنندگانی که به صورت مکرر شریک زندگی خود را آغوش می‌گیرند، به شدت کاهش می‌یابد. آن‌هایی که از حمایت روانی بیشتری برخوردار هستند، کمتر از دیگران درگیر بیماری خواهند شد. حتی در صورت ابتلا به بیماری نیز شدت بروز علائم در این دسته از افراد به مراتب خفیف‌تر خواهد بود.
در مطالعه‌ای ۴۰۴ داوطلب بزرگسال سالم برای بررسی تاثیر حمایت اجتماعی و در آغوش کشیدن شریک زندگی بر حساسیت ابتلا به بیماری‌های عفونی مورد بررسی قرار گرفتند. شرکت کنندگان در معرض ویروس عامل سرماخوردگی ساده قرار داشتند و به منظور بررسی دقیق نشانه‌های بیماری در شرایط قرنطینه بودند.
آن‌هایی که بیشتر از داوطلبان دیگر توسط شریک زندگی خود در آغوش گرفته شده بودند و همچنین احساس قوی تری از حمایت اجتماعی داشتند، علائم خفیف تری از ابتلا به سرماخوردگی را نشان دادند که حکایت از تاثیر کاهنده ۳۲ درصدی حمایت شخصی- اجتماعی دارد.
مطالعه‌ای سال ۲۰۱۵ در مجله علمی علوم روانشناختی به چاپ رسیده است که در آن ارتباط میان آغوش گرفتن شخص مورد علاقه با احتمال ابتلا به بیماری‌های مختلف روی ۴۰۴ داوطلب از منطقه پیتسبرگ (شهری در ایالت پنسیلوانیا کشور آمریکا) مورد بررسی قرار گرفته است.
شرکت کنندگان هر بعد از ظهر برای مدت زمان ۱۴ روز به مرکز فرا خوانده می‌شدند تا در مورد روابط اجتماعی خود در همان روز صحبت کنند.
همچنین داوطلبان توضیح می‌دادند که در آن روز فردی که عاشقش هستند را در آغوش گرفته اند یا خیر. شواهد به دست آمده از این تحقیق نشان داد که شرکت کنندگان به طور میانگین در ۶۸ درصد از روز‌ها شخص مورد علاقه شان را در آغوش گرفته اند و این افراد در مقایسه با گروه مقابل، احساس حمایت اجتماعی قوی تری داشتند و همچنین ریسک ابتلای آن‌ها به امراض مختلف نیز کمتر بوده است.
همچنین در آغوش کشیدن شریک زندگی، تاثیر قابل توجهی بر کاهش فشار خون خواهد داشت. شواهد تایید کننده این اثر در مطالعه‌ای به سال ۲۰۰۵ در مجله علمی روانشناسی زیستی به چاپ رسیده است.
۲ - کاهش استرس از طریق القای حمایت شخصی و اجتماعی: در آغوش گرفتن شریک زندگی به ویژه در موقعیت‌های دردناک و دشوار، نشانه‌ای قوی از حمایت همه جانبه فرد است.
محققان معتقد هستند که پشتیبانی از کسی که دوستش داریم به واسطه استفاده از احساس لامسه، می‌تواند استرس را تا اندازه زیادی کاهش دهد.
مطالعه‌ای در تایید این موضوع انجام گرفته که در مجله علمی- پژوهشی پاب مد سنترال به چاپ رسیده است. در این بررسی ۲۰ زوج شرکت کردند و به آقایان یک شوک الکتریکی ضعیف وارد شد. طی شوک، برخی بانوان بازوی شریک زندگی خود را در دست گرفته بود. نتایج نشان داد مردانی که همسران شان بازوی شان را در بغل گرفته بودند، استرس و درد کمتی را تجربه کردند. اتفاقی مشابه این حالت نیز هنگام در آغوش کشیدن شخصی که دوستش داریم رخ می‌دهد.
۳ - سلامت قلب: در آغوش گرفتن شریک زندگی برای سیستم قلبی- عروقی هم مزایای متعددی دارد. در این زمینه نیز تحقیقی در پاب مد سنترال وجود دارد که در آن مجموعه‌ای متشکل از ۲۰۰ داوطلب بزرگسال به دو گروه زیر تقسیم بندی شدند:
الف. گروهی که دست شریک زندگی خود را برای مدت زمان ۱۰ دقیقه گرفتند و پس از آن ۲۰ ثانیه وی را در آغوش کشیدند.
ب. گروهی که همراه شریک زندگی خود به مدت ۱۰ دقیقه و ۲۰ ثانیه در سکوت مطلق نشستند.
پس از آزمایش‌های مختلف مشخص شد که افراد گروه نخست به طرز قابل توجهی فشار خون و ضربان قلب کمتری داشتند. بدین ترتیب می‌توان گفت که ارتباط لمسی میان یک زوج نقش موثری در سلامت جسمانی هر کدام از آن‌ها خواهد داشت.
۴ - احساس شادمانی و رضایت از زندگی: این احساس در ارتباط نزدیک با ترشح هورمون اکسی توسین یا همان هورمون عشق به دنبال در آغوش گرفتن شریک زندگی است.
ترشح این هورمون زمانی که در نزدیکی عشق خود قرار داریم و یا وی را در آغوش گرفته ایم، افزایش می‌یابد. مطالعه‌ای در مجله مخصوص موسسه ملی سلامت آمریکا (به اختصار NIH) به چاپ رسیده است که نشان می‌دهد مزایای اکسی توسین در بانوانی که مرتب توسط همسر خود در آغوش گرفته می‌شوند بسیار قوی‌تر است. این موضوع در مورد مادرانی که فرزند خود را بغل می‌کنند نیز صدق می‌کند.
۵ - از بین بردن حس ترس: دانشمندان انجمن علوم روانشناختی دریافته اند که در آغوش کشیدن فرد مورد علاقه می‌تواند منتج به کاهش اضطراب و ترس در اشخاصی شود که معمولا اعتماد به نفس پایینی دارند. آن‌ها همچنین معتقد هستند که این ارتباط لامسه محدود به شخص جاندار نمی‌شود و ممکن است یک خرس عروسکی نیز همین اثر را داشته باشد.
۶- تخفیف احساس درد: در یک مطالعه که در مجله holistic nursing practice چاپ شده است، بیماران مبتلا به فیبرومیالژی (سندرم درد اسکلتی- عضلانی مزمن که با خستگی، درد و اختلال خواب تشخیص داده می‌شود) مورد بررسی قرار گرفتند.
برای هر کدام از آن‌ها ۶ روش درمانی لمسی استفاده شد و هر روش نیز شامل لمس آرام پوست بدن بود. داوطلبان پس از تجربه متد‌های درمانی مذکور، کاهش درد و افزایش کیفیت زندگی خود را گزارش دادند. در آغوش کشیدن فرد مورد علاقه می‌تواند این تاثیر را چندین برابر کند.
۷- افزایش اعتماد: تحقیقاتی که خانم دکتر "لوان بریزندین" در کتاب "مغز زنانه" بدان استناد کرده است نشان می‌دهد که بعد از ۲۰ ثانیه در آغوش گرفتن، هورمون‌های اعتماد شروع به ترشح می‌کنند و فرد راحت‌تر به طرف مقابل اعتماد می‌کند. از این روست که توصیه می‌کنند نگذارید غریبه‌ها فرزندان شما به ویژه دختران نوجوان تان را در آغوش بکشند.
همچنین در آغوش کشیدن کودکان و نوزادان به ویژه در یک سال اول زندگی اعتماد به نفس آن‌ها را در ادامه زندگی تقویت می‌کند.
۸- انتقال پیام: برقراری ارتباط با دیگران اغلب از طریق مکالمه گفتاری و یا حالات صورت رخ می‌دهد. اما لامسه یکی دیگر از روش‌های مهمی است که می‌تواند با بازده بالا پیام مورد نظر را به شریک زندگی انتقال دهد. محققان انجمن روانشناسی آمریکا معتقد هستند که انسان از طریق در آغوش گرفتن می‌تواند طیف وسیعی از احساسات خود را شامل عشق، قدر دانی، شادمانی، ناراحتی، همدردی، عصبانیت و ترس ابراز کند.
۹- کاهش تنش‌های ناشی از مشاجره: بحث و مشاجره با کسی که دوستش داریم، بدن را در یک شرایط فیزیولوژیک وحشتناک قرار می‌دهد. اما در آغوش کشیدن شریک زندگی به خصوص در شرایط ناخوشایند، می‌تواند به آرامش بهتر هر کدام از طرفین و در نتیجه تصمیم گیری منطقی‌تر کمک کند.
مطالعه‌ای اخیرا در سال ۲۰۱۸ توسط محققی به نام مورفی و همکاران در همین راستا انجام گرفته است. صد‌ها داوطلب بزرگسال هر شب برای مدت زمان دو هفته مورد بررسی قرار گرفتند. آن‌ها به پرسش‌های مختلفی مانند مشاجراتی که طی روز با دیگران داشته اند، حال عمومی خود -چه خوب و چه بد- و همچنین دفعاتی که در آن روز شریک زندگی خود را در آغوش کشیده بودند، پاسخ می‌دادند.
۹۳ درصد از شرکت کنندگان عنوان کردند که حداقل یک بار در مدت زمان دو هفته‌ای مصاحبه خود، همسرشان را در آغوش گرفته اند و ۶۹ درصد نیز حداقل یکبار تجربه بحث و مشاجره را داشتند. کسانی که همسران شان را برغم مشاجرات، در آغوش گرفته بودند، از نظر روانی در وضعیت بهتری قرار داشتند و تنش کمتری را تجربه کرده بودند.
Virginia Satir نویسنده و درمانگر آمریکایی بود که به خاطر رویکرد ویژه خود در زمینه خانواده درمانی به شهرت بالایی دست یافت. وی معتقد است که انسان برای بقای خود نیازمند حداقل یکبار در آغوش گرفتن شریک زندگی خود طی روز خواهد بود و به همین ترتیب ۸ مرتبه در آغوش گرفتن برای حفظ سلامتی و ۱۲ مرتبه به منظور رشد و تعالی فردی نیاز است.
هر چند شاید به هر دلیلی این تعداد از در آغوش گرفتن برایتان میسر نباشد، ولی هر چه می‌توانید کسانی که دوست شان دارید را " هر روز" در آغوش بکشید، همسر، فرزندان، والدین، خواهران و برادران و دوستان تان را... این یک نیاز واقعی است.
منبع: سواد زندگی