آن‌ها فوق‌العاده‌اند؛ بدون هیچ حرف و حدیثی به نظر می‌رسد که کاملا برازنده نام "گرگ‌های نقاشی‌شده" هستند. پوست قهوه‌ای روشن همراه با رده‌هایی از خز مشکی و با رگه‌هایی از رنگ سفید. ترکیبی که با درخشش در زیر نور آفتاب جلوه‌ای خیره‌کننده پیدا می‌کند.
شما خیلی زود با این مخلوقات احساس نزدیکی می‌کنید و حتی با دیدن آن‌ها در "دودمان‌ها"، مستند جدید دیوید اتنبورو ممکن است عاشق آن‌ها هم بشوید.
بی‌بی‌سی ماه‌ها صرف فیلمبرداری از این سگ‌های وحشی آفریقایی در "پارک ملی مانا پولز" زیمبابوه کرده و نیک دایر، عکاس حیات وحش می‌گوید که نتیجه این کار بیننده‌ها را مسحور می‌کند.
او که قبلا مشغول فعالیت‌های تجاری بود حالا وقت و دوربینش را به تلاش برای حمایت از این حیوانات اختصاص داده است. نیک دایر که سه گروه از این سگ‌ها را در دشت سیلابی رود زیمبابوه تعقیب می‌کرد، گفت: "آن‌ها بیشتر روز را با خوابیدن می‌گذرانند ولی وقتی که بیدار می‌شوند، با جست و خیز و رقصیدن غرق در لذت می‌شوند. آن‌ها یک فعالیت اجتماعی دارند که ما به آن مراسم خوشامد‌گویی می‌گوییم. این حیوانات بسیار بازیگوش هستند به خصوص در رابطه با فرزندان‌شان. آن‌ها مرتب می‌دوند و دم یکدیگر را می‌کشند، کاری که واقعا تماشایی است."
اولین چیزی که در رابطه با "گرگ‌های نقاشی‌شده" باید بدانیم این است که آن‌ها نه گرگ هستند و نه آن‌طور که از اسم دیگرشان به ذهن می‌رسد، سگ.
آن‌ها گونه‌ای خاص از سگ‌سانان هستند با نام علمی لیکائون پیکتوس که تقریبا به معنای "نقاشی‌شده شبیه گرگ" است. رفتار آن‌ها شباهت زیادی به سگ‌ها و گرگ‌ها دارد و همین طور بسیاری از حرکات و صداهایی که تولید می‌کنند.
نیک دایر می‌گوید: "آن‌های صداهای مختلفی از خودشان درمی‌آورند ولی 'هو ' محبوب‌ترین صدایی است که تولید می‌کنند. اگر آن‌ها از گله جدا بیفتند سرشان را پایین می‌گیرند و هو هو می‌کنند. صدایی که شبیه "صدای ارواح" است اما تا دو کیلومتر دورتر شنیده می‌شود و آن‌ها با کمک گوش‌های بزرگشان می‌توانند این صدا را بشنوند و دوباره به گله ملحق شوند."
صدایش را در نیاورید اما آن‌ها کمی بدبو هستند. نیک دایر گفته است یکی از این جانواران را دیده که یک ایمپالا را که خورده بود بالا آورده و در آن غلت زده است. بعد هم سگی دیگر این استفراغ را خورده و دوباره آن را بالا آورده و در آن غلت زده. بویی که احتمالا از آن برای استتار دسته شکارچیان استفاده می‌شود.
نیک دایر می‌گوید: "آن‌ها به موفق‌ترین شکارچیان آفریقا مشهور هستند. گفته می‌شود تا ۸۰ درصد شکارهای آن‌ها به کشته شدن طعمه منجر می‌شود. به نظر من این آمار کمی بالا است اما این حیوانات در زمینه بسیار موفق‌تر از شیرها، پلنگ‌ها و یوزپلنگ‌ها هستند."
حمله متقابل میمون‌ها؛ حالا بابون‌ها هم در فهرست غذایی سگ‌های وحشی آفریقایی قرار گرفته‌اند
یکی از صفاتی که مدت‌هاست به این مخلوقات چسبانده می‌شود، "موذی بودن" است. اروپایی‌هایی که در آفریقا زندگی می‌کردند به طور سیستماتیک این جانواران را به دلیل شکار کردن دام‌هایشان، می‌کشتند.
صد سال پیش تعداد سگ‌های وحشی آفریقایی نزدیک به نیم میلیون بود، امروز تعداد آن‌ها شاید کمی بیشتر از شش هزار قلاده باشد.
در یک پارک ملی بزرگ از آن‌ها حفاظت می‌شود ولی در خارج از مکان‌های حفاظت شده، نزدیک بودن به انسان‌ها برای آن‌ها به بهای کشته شدن در تصادف‌های جاده‌ای و افتادن در تله‌ها تمام می‌شود. گرفتن بیماری از سگ‌های اهلی هم یکی دیگر از دلایل مرگ و میر این موجودات است.
نیک دایر اخیرا برای شرکت در مسابقات عکاسی حیات وحش که از سوی موزه تاریخ طبیعی بریتانیا برگزار می‌شود به لندن بازگشته است. در بخشی از نمایشگاه که به او اختصاص پیدا کرده عکسی غافلگیرکننده به چشم می‌خورد.
در نگاه اول دو توله سگ وحشی دیده می‌شوند که در کنار هم جست و خیز می‌کنند. اما با دقت‌تر که نگاه کنید، می‌بینید که حیوان جلویی صورت یک بابون را به دهان گرفته است.
میمون جزو طمعه‌های سگ‌های وحشی نیست اما بالا رفتن سریع جمعیت آن‌ها در پارک مانا پولژ موجب شد تا بابون‌ها هم وارد فهرست غذایی این جانوران شوند.
نیک دایر، که فعالیت‌های زیادی در رابطه با سگ‌های وحشی داشته، به طور مستقیم در مجموعه تازه دیوید اتنبورو درگیر نبوده ولی در کنار تیم بی‌بی‌سی از سگ‌های وحشی آفریقایی عکس گرفته است.
او امیدوار است که این عکس‌ها به جلب توجه جامعه برای محافظت از این جانوارن کمک کند: "برنامه بی‌بی‌سی را احتمالا یک میلیارد نفر می‌بینند و این شایعه که آن‌ها فقط شکارچیانی وحشی هستند را باطل می‌کند. من می‌خواهم آن‌ها زیبایی این حیوان شگفت‌انگیز را ببینند. حیواناتی که واقعا ارزش محافظت شدن دارند."