پس از فراز و نشیب هایی که به دلیل افزایش عرضه نسبت به تقاضا باعث کاهش قیمت نفت در بازارهای جهانی شد، کشورهای تولید کننده نفت گرد هم جمع شده و برای کاهش تولید به اجماع رسیدند،این تصمیم که تاکنون یک بار بر آن مهر تمدید خورده است تبعات مثبت و منفی بسیاری در کوتاه مدت و بلند مدت در پی خواهد داشت که ثبات قیمت مثبت ترین نکته و احتمال جایگزینی نفت شیل منفی ترین نکته این تصمیم محسوب می شود.
به گزارش ایسنا، تولید اعضای اوپک از ابتدای سال ۲۰۱۷ به مدت شش ماه از حدود ۳۳ میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه به ۳۲ میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه رسید و تولید اعضای غیراوپک روزانه حدود ۶۰۰ هزار بشکه کاهش پیدا کرد تا مشکل مازاد عرضه اوپک برطرف شده و طلای سیاه بعد از سال‌ها به روزهای روشن خود بازگشت، بازگشتی که مجددا با اجلاس هفته گذشته اعضای اوپک و غیر اوپک مهر تمدید به آن خورد و سرنوشت طلای سیاه در بازارهای جهانی باز هم روشن شد.
کارشناسان بر این باورند میزان عرضه و تقاضا در بازارهای بین‌المللی نشان می‌دهد که این میزان تولید نفت کافی است و اگر قیمت‌ها روی ۵۵ دلار حفظ شود بازار تعادل خواهد داشت و تمدید توافق باعث تثبیت قیمت‌ها در یک محدوده ۴۸ تا ۵۵ دلار می‌شود در حالیکه اگر توافق حاصل نمیشد احتمالا قیمت‌ها به زیر ۴۰ دلار سقوط میکرد.
ثبات قیمت ها درحالی از سوی کارشناسان تضمین شد که تصمیم تولیدکنندگان بزرگ برای تمدید کاهش تولید تا مارس سال ۲۰۱۸، سرمایه گذاران مالی را مایوس کرد و به خروج آنها از بازارهای معاملات آتی منجر شد در حالیکه پالایشگاه‌ها در آسیا نگران مشکل کمبود عرضه هستند. به عقیده معامله‌گران مالی این توافق به معنای ادامه اشباع عرضه نفت بود در نتیجه بهای معاملات آتی ۵ درصد سقوط کرد و به نزدیک ۵۰ دلار در هر بشکه رسید.
تجربه ثابت کرده است در بازارهای فیزیکی هفته‌ها یا ماه‌ها طول می‌کشد تا نفتکش‌ها محموله‌های نفت به ارزش حداکثر ۱۰۰ میلیون دلار را تحویل دهند، بر این اساس پالایشگاه‌ها می‌خواهند بدانند آیا ناچار خواهند بود تامین کنندگان جدیدی را جست و جو کنند.
همچنین برخی ار روسای غول های بزرگ نفتی عقیده دارند تمدید توافق کاهش تولید به معنای احتمال فراتر رفتن تقاضا از عرضه در سال ۲۰۱۷ است که برای نخستین بار در چند سال گذشته خواهد بود. این مسئله پالایشگاه‌ها را ناچار خواهد کرد استفاده از ذخایرشان را آغاز کنند و قیمت‌ها را حداقل تا زمانی که تولید به سطح مصرف افزایش پیدا کند، بالا خواهد برد. در سال ۲۰۱۷، تقاضای جهانی احتمالا از عرضه فراتر می‌رود و قیمت‌های نفت خام احتمالا تا پایان سال به ۶۰ دلار در هر بشکه افزایش پیدا می‌کند.
از سوی دیگر با افزایش ۱۰ درصدی تولید نفت شیل از اواسط سال ۲۰۱۶ که تولید آمریکا را به ۹.۳ میلیون بشکه در روز رسانده است، تولیدکنندگان آمریکایی به یک منبع عرضه جایگزین مهم تبدیل شده اند.
این تولیدکنندگان به سرعت جای خالی اوپک را پر کرده اند. طبق آمار تحقیقات و پیش بینی‌های نفت تامسون رویترز، در چهار ماه نخست سال ۲۰۱۷ به طور متوسط ۳۷۴ هزار بشکه در روز نفت از آمریکا به آسیا رفته است. در حالیکه این رقم در سال ۲۰۱۶ تنها ۴۸ هزار بشکه در روز بود. به نظر می رسد کاهش عرضه اوپک با تولید بالاتر نفت در آمریکا جبران می‌شود