هفت تن ازمراجع عظام تقلید به پرسشی درباره انتشار تهمت و توهین نسبت به افراد در رسانه و تخریب وجهه افراد، پاسخ دادند و آن را حرام دانسته و جایز ندانستند.
متن پرسش «شفقنا» و پاسخ این مراجع تقلید به بدین شرح است:
انتشار تهمت، توهین و انتساب اعمال ثابت نشده به افراد در رسانه‌ها با هدف تخریب افراد چه حکمی دارد؟ مسئولیت شرعی چنین اقدامی برعهده کیست؟ اگر در رسانه‌ای چنین شود راه اعاده حق‌الناس چیست؟
پاسخ آیت‌الله العظمی فیاض:حرام است و مسئولیتش بر عهده توهین‌کننده است و مستحق جهنم می‌شود به سبب چیزی که به کسی ثابت نیست، تهمت است بسیار گناه دارد.
پاسخ آیت‌الله العظمی سیدسعید حکیم:۱- جایز نیست و مسئولیت آن برعهده تهمت زننده است.
۲- جواب بعداً فرستاده می‌شود.
پاسخ آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی:هرگونه اقدام به تخریب اشخاص حرام است و تمام کسانی که آن را انجام داده یا کمک کرده‌اند باید تعزیر شوند.
پاسخ آیت‌الله العظمی موسوی اردبیلی:جایز نیست و مسئولیت آن برعهده انتشاردهنده آن (اعم از مباشر و مسبب) است و باید از راه‌های عقلایی از جمله: همان رسانه‌ها، اعاده حیثیت صورت گیرد.
پاسخ آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی:کسانی که این اخبار را نشر می‌دهند مرتکب گناه و معصیت شده‌اند و باید جوابگو باشند. خدای سبحان همه ما را از وساوس شیطان حفظ فرماید.
پاسخ آیت‌الله العظمی صانعی:۱- احدی حق ندارد انسان محترمی را مورد هتک و توهین قرار دهد و هتک احترام انسان‌ها، حرام و موجب عذاب الهی خذلان در دنیا و آخرت می‌باشد و تهمت زدن و افترا به هر انسانی موجب فسق و ساقط شدن از عدالت می‌شود و به منزله جنگ و محاربه با خداوند است. در روایت از امام صادق (ع) آمده است: «کسی که چیزی را بر ضرر مؤمنی بگوید و هدفش ریختن آبروی او باشد و خواسته باشد او را از چشم مردم بیندازد و بی‌اعتبار کند، خدا او را از ولایت و سرپرستی خود خارج و به ولایت و سرپرستی شیطان وارد می‌کند، و بالاتر آنکه شیطان با همه پستی و شقاوت و گناهانش و مطرود و رجیم بودنش او را قبول نمی‌کند» و باید از همه معاصی و تضییع حقوق دیگران مخصوصاً اینگونه معصیت‌ها و گناهانی که ترور شخصیت افراد و در حکم توهین و تضییع حقوق همگان مانند قتل است به خداوند بزرگ پناه برد چنانکه در قرآن کریم آمده است: «و من قتل نفساً بغیر نفس او فساه فی الارض فکانما قتل الناس جمیعاً».
۲- به عهده مباشر است مگر آنکه مجبور شده باشد که از باب اقوائیت سبب از مباشر به عهده مجبور کننده است.
۳- به نظر می‌رسد که گوینده باید در همان رسانه سخن قبلی خود را تکذیب کند و بگوید که توهین و خلاف بوده و تکذیب هم به حدی باشد که همه کسانی که سخنان کذب او را قبلاً شنیده اند از کذب بودنش مطلع گردند.
پاسخ آیت‌الله العظمی نوری همدانی:در فرض سؤال جایز نیست و باید آن را جبران نمایند.