کریم ارغنده‌پور در روزنامه شرق نوشت: مصاف انتخابات مجلس آینده چگونه تعریف می‌شود؟ این پرسش مهمی است که آرایش سیاسی فعلی و نتیجه انتخابات را قابل ارزیابی می‌کند. آیا دوقطبی‌های قبل همچنان در این انتخابات کار می‌کنند؟ البته که نه! هر انتخاباتی بسته به شرایط سیاسی خود، صف‌بندی‌های جدیدی را ایجاد می‌کند. همیشه این‌طور است. براین‌اساس، هیچ بعید نیست افرادی که پیش از این با یکدیگر رقابت می‌کردند، در شرایط جدید متحد یکدیگر باشند.
این اتحاد لزوما نه در اجزا، بلکه در کلیات همواره امکان شکل‌گیری دارد. در انتخابات ریاست‌جمهوری گذشته، جامعه ما یکی از سیاسی‌ترین تمرین‌های تاریخی خود را تجربه کرد. گروه‌های مختلف و افراد توانستند براساس نتیجه مهم‌تری، از منافع کوتاه‌مدت خود بگذرند. به نظرم انتخابات مجلس هم در ادامه همان تجربه است.
بنابراین امکان اتحاد سیاسی پاره‌ای رقبای پیشین اصلا منتفی نیست. این آرایش جدید، شرایط و دوران تازه‌ای را ایجاد می‌کند که با گذشته متفاوت است. ضرورت این اتحاد استراتژیک چیست؟ افزایش ضریب عقلانیت سیاسی در مدیریت. محور اصلی این اتحاد کدام است؟ به نظرم هسته اصلی اصلاح‌طلبان با بخش مهمی از مرکزیت اصولگرایان سنتی. این دو گروه چقدر و چرا مهمند؟ هر دو تعیین‌کننده‌اند به دلیل اصالت، نفوذ کلام و پایگاه اجتماعی.
هدف اصلی هم افق‌شدنشان چیست؟ در سیاست کاستن از سطح گفتمان افراط و در اقتصاد گشودن راه برای دولت و افزودن بر توان آن در مواجهه با غول تورم و رکود. براین‌اساس مبنای ارزیابی نتیجه انتخابات، لزوما شمارش تعداد اصولگرایان یا اصلاح‌طلبان راه‌یافته به مجلس آینده نیست، بلکه آگاهی از توان همراهان و ناهمراهان دولت است که می‌توانند اصلاح‌طلب، اصولگرا یا مستقل باشند. دغدغه مجلس آینده اصولا پیشبرد اهداف اولیه اصلاحات نیست از همین روست که به‌ندرت چهره‌های شاخص اصلاح‌طلبان در میان نامزدها حضور دارند.
مجلس آینده کارش چیز دیگری است. دقیقا به همین دلیل است که از مدت‌ها قبل نوک تیز حملات به آن دسته از اصولگرایان سنتی نیز نشانه رفته که احتمالا در انتخابات و پس از آن در آرایش سیاسی متحدان دولت فعلی قرار می‌گیرند و عجیب نیست که این حملات در آینده تا حدودی بیشتر می‌شود. اجازه می‌خواهم در انتهای یادداشت، به پرسش آغازین برگردم. دیروز با دوستی سخن می‌گفتم. او با ناامیدی از مقایسه نامزدهای مطرح با پاره‌ای چهره‌های مجلس ششم یاد می‌کرد و نتیجه می‌گرفت فاصله‌ها زیاد است و از سقف انتظارات، روزبه‌روز کاسته می‌شود بنابراین انتخابات فایده‌ای ندارد. البته این سخن پذیرفته نیست.
سقف و کیفیت انتظار از مجلس آینده با مجالس گذشته متفاوت است ضمن اینکه از انرژی نهفته مجلس هم در سال‌های گذشته کاسته شده است. مجلس آینده اگر بتواند به طور قابل ملاحظه‌ای از گفتمان تازه‌به‌دوران‌رسیده‌های سیاست بکاهد و با دولت همراهی کند تا بخش مهم وعده‌های ریاست‌جمهوری محقق شود، کار خود را در سطح قابل‌قبولی محقق کرده است. انتظار همه یا هیچ اصولا در علوم اجتماعی و سیاسی جایی ندارد. بگذریم!