فرارو- علیرغم تردیدهای جدی که وجود دارد، مذاکرات هسته ای با ایران تنها به نظر می رسد که به بن بست رسیده- تحلیل گران هنوز شانس دستیابی به توافق را بین 60 تا 70 درصد می دانند.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو، نشریه کوارتز نوشت: در ماه ژانویه پیش بینی کردیم که چنین توافقی طی سال جاری انجام خواهد شد؛ با وجودی که کسی از زمان دقیق نهایی شدن آن اطلاع ندارد، انتظارات معطوف به چند هفته آینده و احتمالا همین چند روز آینده است.
اگر این پیش بینی درست باشد، حاکمان و شرکت های نفتی که هزینه ها را خیلی کاهش نداده اند، در میان بازندگان خواهند بود. کشورهای مصرف کننده نفت و رانندگان در سراسر جهان که با افت قیمت نفت، دلارهایشان در جیب شان می ماند، در میان برندگان خواهند بود.
چرا دستیابی به توافق همچنان محتمل است: سیاست های داخلی
کلیف کوپچان از شرکت تحقیقاتی گروه اوراسیا مدت ها است که شانس توافق را 60 درصد اعلام کرده-تقریبا اکثر تحلیل گران در حال حاضر شانس توافق را همین حدود می دانند- و با وجود عبور مذاکره کنندگان از ضرب الاجل 9 جولای برای آمریکا، این درصد از شانس را همچنان حفظ کرده اند. به عقیده کوپچان توافق ظرف یک هفته (تا 17 جولای) انجام خواهد شد.
محرک اصلی در این مذاکرات میان ایران و شش کشور مذاکره کننده-فرانسه، انگلیس، چین، روسیه، آمریکا و آلمان- سیاست های داخلی است: مقامات عالی رتبه ایران کاهش تنش ها با ایران را از نظر سیاسی به نفع خود می دانند. آمریکا و دیگر کشورهای گروه 1+5 نیز از پایان سه دهه و نیم طرد کردن ایران حمایت می کنند. روابط ایرن و غرب ناگهان دوستانه نخواهد شد؛ اما نتیجه موفقیت آمیز یک توافق دیپلماتیک مهم می تواند شرایط را برای شکل گیری روابطی با تنش کمتر در دیگر جبهه ها را فراهم کند.
کوپچان در رابطه با 9 جولای گفت: «این احتمال وجود داشت که ایرانیان از ضرب الاجل 9 جولای به عنوان اهرمی علیه آمریکا استفاده کنند. حال، زمین بازی تراز شده و اراده سیاسی محکمی میان دو طرف برای رسیدن به توافق وجود دارد.»
توافق به معنای نفت ارزان تر است
چنین سناریویی به معنای یک سال تاسف بار دیگر برای کسانی است که درآمدشان متکی به قیمت بالای نفت است. اگر سطح بحرانی که بر ژئوپولیتیک تاثیر می گذارد، در سطوح فعلی باقی بماند، قیمت نفت به بالاتر از حدودی که مشاهده کرده ایم-55 تا 65 دلار در هر بشکه- خواهد رسید اما این رقم بسیار پائین تر از هزینه ای است که کشورهای نفتی و شرکت های نفتی صرف می کنند.
این مسئله نیز ناشی از دور باطلی است که میان اوپک (سازمان کشورهای صادرکننده نفت) و حفاران تازه به دوران رسیده نفت شیل آمریکا ایجاد شده است. از پائیز گذشته، اوپک با هدایت عربستان، سیل نفت را راهی بازار کرده تا قیمت ها را کاهش دهد و حفاران نفت شیل را از تجارتی که این کارتل فقط برای خود می خواهد، بیرون رانده است.
با این حال تعداد سکوهای نفتی استخراج نفت شیل آمریکا هفته گذشته پس از 29 هفته افت، برای دومین هفته متوالی افزایش داشت. این مقاومت آمریکا، اوپک را مجبور کرده به روند حفاری های افزایش یافته خود ادامه دهد. بر اساس گزارش آژانس بین المللی انرژی، کشورهای عضو اوپک روزانه 31 میلیون و 700 هزار بشکه نفت تولید می کنند. بنابراین حتی سال آینده، زمانیکه تولیدات نفت شیل آمریکا تثبیت شود و افزایش و کاهشی نداشته باشد، فعالیت اوپک جهان را با مازاد تولید مواجه می کند. اگر اوپک تولیدات خود را کاهش دهد، قیمت ها بار دیگر بالا خواهد رفت و همین مسئله حفاران نفت شیل آمریکا را ترغیب خواهد کرد که فعالیت خود را افزایش دهند.
در صدر مسائل تولیدات جدید ایران خواهد بود
و مسئله به همین جا ختم نمی شود. به محض اینکه کنگره آمریکا و مقامات ایران توافق هسته ای وین را تصویب کنند، تهران می تواند بلافاصله فروش 30 تا 40 میلیون بشکه نفت ذخیره شده در شناورهای خود را آغاز کند. اگر برای مثال روزانه 200 هزار بشکه نفت از این طریف وارد بازار شود، این جریان می توان شش ماه به طول انجامد. این دقیقا همان زمانی است که ایران تولیدات خود در میدان های نفتی فعلی را تقویت خواهد کرد.
به طور کلی، تحلیل گران می گویند برآورد معقول این است که ایران طی 18 ماه آینده بین 500 هزار تا یک میلیون بشکه نفت به بازار جهانی اضافه خواهد کرد. حتی اگر حق با کسانی باشد که نسبت به تولیدات نفت شیل تردید دارند، نفت ایران همچنان کابوس فعلی اوپک را حفظ خواهد کرد.
راضیهای توافق:کل دنیا و مردم ایران!!