فرارو- عباس عبدی تحلیلگر مسائل سیاسی در نشستی با پرویز امینی تحلیلگر سیاسی طیف اصولگرا درباره این بحث که دولت در پرونده هسته ای شفافیت ندارد توضیحاتی داد.
امینی در این نشست معتقد بود که اینکه دولت دوقطبی اقتصاد-هسته‌ای مطرح و سانتریفیوژ را به معیشت گره می‌زنند برای به حاشیه بردن مسئله مهمی به نام "استقلال" است. اما عباس عبدی این مطلب را رد کرد.
امینی در ادامه این بحث را مطرح کرد که چرا دولت موضع خود را درباره "استقلال" و مذاکرات هسته ای شفاف اعلام نمی کند.
امینی در این باره گفت: «به نظر من اگر رابطه مسئله هسته‌ای به مسئله استقلال را روشن کند دولت مزیت نسبی که انتخاب کرده در افکار عمومی از دست می دهد، و افکار عمومی باید بین فضای استقلال و حل بعضی از مسائل اقتصادی یکی را انتخاب کند، البته من فکر نمی‌کنم که جامعه ایران جامعه‌ای باشد که میان این دوگانه از استقلال عبور کند.»
عبدی در پاسخ به این سخنان گفت: - شفافیت یک بسته و مجموعه تجزیه ناپذیر و یک مسئله بسیار مهم است، اگر من و شما با هم روابطی داریم، شما به عنوان طرف حساب من نمی‌توانید شفاف باشید ولی من در مقابل شما غیرشفاف باشم. زیرا شما در این رابطه ضرر خواهید کرد. این مسئله مانند بازی پاسور است. تصور کنید یکی رو بازی کند و دیگری دست خود را پنهان نگه دارد و نشان ندهد، خب قطعا این یکی دست او را می خواند. این رویه بطور حتم اشتباه است مگر آن که از اساس بیاییم و طوری بازی کنیم که همه شفاف باشند.
- در فضای غیر شفاف، مخالف‌های مسئله هسته‌ای چه می‌گویند؟ می‌گویند بیایید هزینه فایده کنیم، چیزی که ما می‌دهیم در برابر چیزی که بدست می آوریم برابر نیست. البته با توجه به مفهوم مورد نظر آنان از استقلال، در این فضا همه چیز را غیر شفاف طرح خواهند کرد. وقتی روزنامه‌ها را می‌خوانید می‌توانید حدس بزنید که در پشت این حرفی که زده چه چیزی را می‌خواسته بگوید که نگفته است. بنابراین در فضای غیرشفاف، هیچ کس را نمی‌توانیم محکوم کنیم. اگر بیاییم اصل قاعده بازی را تغییر دهیم و فضا را طوری تنظیم کنیم که همه چیز شفاف شود، آن زمان کسی که شفاف نیست ضرر می‌کند، انصافاً اگر کسی بتواند این بازی را شفاف کند باید به او جایزه داد.
- من فکر نمی‌کنم که دولت چندان اصراری داشته باشد که این قضیه غیرشفاف باشد زیرا اگر قضیه استقلال مطرح می‌شود، دست دولت در دفاع از دیدگاه خودش در افکار عمومی بازتر است، آقای امینی اشاره کردند که ما با چند کشور در ارتباط باشیم و تعامل کنیم. عده‌ای می‌گویند ما با تمام دنیا تعامل می‌کنیم اما با کشورهای اصلی نه، باید بگوییم قطعنامه شورای امنیت هم راهی برای تعامل و همکاری با بقیه کشورها نمی‌گذارد. شما حتی اگر با عراق هم می‌خواهی همکاری کنی اگر عراق هم بخواهد، یعنی همین کشوری در همسایگی شما و نزدیک شماست، نمی‌تواند این کار را انجام دهد. زیرا فردا به او اعتراض می‌کنند که تو حق همکاری با ایران را نداری و او نمی‌تواند این همکاری را ادامه دهد. آن کشور در یک نظام دیگر است و این طور نیست که او هم مستقل از نظام جهانی باشد.
- شما تصور کنید من در کوچه‌ای هستم و با 4 نفر قلدر درگیرم و همکاری نمی‌کنم، اما با دیگر افراد ساکن در کوچه همکاری می‌کنم، چون دیگران مستقل از آن چهار نفر هستند! اگر بقیه نیز سلطه آن چهار قلدر را پذیرفتند شما با یک سیستم طرف هستید و قادر نخواهید بود با دیگر ساکنین هم تعامل کنید، وقتی قطعنامه شورای امنیت علیه ما صادر می‌شود، شما دیگر با مجموعه سیستم جهانی رو به رو هستید و نه این کشور و آن کشور.
- طرف مقابل ایران وقتی دیده ایران به سراغ هسته‌ای رفته گفته است که ایران برای تثبیت قدرت خود یک قدم به جلو برداشته و به سراغ هسته‌ای رفته است. در اینجاست که جلوی ایران می‌ایستد. وقتی در شورای امنیت علیه یک کشور 15 رای مثبت بدهند شما با بقیه نمی‌توانی کاری از پیش ببری و باید استقلال خود را در این چهارچوب تعریف کنی نه این که ما با آمریکا کار نداریم و با دیگر کشورها کار داریم! الان دوره دو قطبی نیست.
عبدی در بخش دیگری از سخنانش گفت:
- اولین سوال این است که چه کسی مانع طرح همه جانبه این موضوع در جامعه است؟ چرا این موضوع بطور دقیق مطرح نمی شود تا همه در خصوص آن اظهار نظر کنند؟ چرا فقط یک طرف قضیه بحث شود و دیگر ابعاد پرونده هسته‌ای پنهان بماند را بررسی نمی‌کنیم؟ من فکر نمی‌کنم دولت مانع این کار باشد، به نظر من دولت در رسانه‌ها نفوذ چندانی ندارد، دولت تنها یک رسانه دارد، و به رسانه‌های مهمی مثل رادیو و تلویزیون دسترسی ندارد.
بخش مهمی از رسانه‌ها خارج از نفوذ دولت هستند، بنابراین می‌شود همین بحث را همین جا مطرح کرد، کسی مانع آن نیست و می توانیم این مسئله مهم را بررسی کنیم. حتما یک دلیلی وجود دارد که این قضیه در جامعه مطرح نمی‌شود، دلیلش در طرف دولت نیست که نمی خواهد، بلکه دولت و به طور اخص آقای روحانی در سخنرانی‌های انتخاباتی خود تا حدی این مسائل را گفته و تاکید داشته است، در فعالیت‌های انتخاباتی هم نکته پیچیده ای نبوده که نخواهد آن را بازگو کند، و چیزی هم که در این دوران پس از انتخابات نبوده که رئیس جمهور نخواسته باشد آن را بگوید.