یادداشت دریافتی- رضا حقیقی؛ کلمه "فرخنده"در ادبیات ما همواره در این موسم سال بیش از هر چیز با بهار طبیعت پیوند خورده و برایمان تداعی کننده پیام‌ها وشاد باش های نوروزی است که با عناوینی چون بهار یا "نوروز فرخنده" در نوشتار و گفتار رسمی ما چشم نوازی می کند و استعاره از میمنت و مبارکی شروعی نو همراه با آغاز سال جدید و زنده شدن دوباره طبیعت است.
نوروز امسال اما، عنوان "فرخنده" ترجمانی متفاوت داشت و تجلی حزن انگیز مظلومیت و نماد حقانیت انسانی مظلوم در برابر ابلیس جهالت و تعصب بود.
جستجویی ساده از "فرخنده" در فضای مجازی این بار گزینه های دیگری را فراروی ما می نهد"فرخنده؛ دختری که طلسم فساد را شکست!،فرخنده دختر 27 ساله افغان، بی گناه بود، عدالت برای فرخنده، من فرخنده هستم و... و تصاویری دلخراش از فرخنده که به وفور شبکه های اجتماعی و رسانه ها را فراگرفته است."
28 اسفند ماه 93، در حوالی مسجد شاه دو شمشیر کابل، میان فرخنده با دعا نویسی دجال مشاجره‌ای صورت می‌گیرد. به دنبال فریادهای دعانویس و ادعای دروغین وی مبنی برآتش زدن کلام ا... مجید توسط دختر بی گناه، انبوهی از جهال متعصب و از خدا بی خبر به سوی او حمله ور می شوند، با سنگ و چوب به جان دخترک می افتند و بی توجه به ناله‌های بی رمق فرخنده و زمزمه های " من بی گناهم!" ، او رادر برابر انظار ماموران پلیس افغان وحشیانه به قتل می‌رسانند و جسدش را به آتش می کشند.
در خصوص گذشته فرخنده و اینکه در روز حادثه پوشش اسلامی داشته و قاری قرآن بوده است و همچنین اظهارات خانواده و مقامات محلی در رابطه با وی، اخبار ونقل قول‌هایی در رسانه ها انتشار یافته و نحوه فاجعه‌آمیز قتل وی نیز به صور گوناگون در رسانه‌ها به تصویر کشیده شده است که تکرار آنها بسیار زجرآور و دردناک است و باز نشر آنها در این نوشتار کام ها را بیشتر تلخ خواهد کرد.
اما آنچه اکنون این تراژدی که در کابل پایتخت افغانستان روی داده است از آن حکایت دارد، این است که با توجه به عملکرد پلیس محل در این فاجعه و رفتار وحشیانه حمله کنندگان، بایدپذیرفت که دولت و ملت شریف افغانستان تا رسیدن به شرایط مطلوب امنیتی و برخورداری از پلیس مقتدر و سلامت و جامعه‌ای عاری از تعصبات کورکورانه مذهبی و خشونت عریان، راه بسیار دراز و دشواری را همچون سایر عرصه‌ها در پیش رو دارند. اگرچه واکنش نهادهای مدنی و جامعه زنان در کنار پیگیری های مقامات دولتی این کشور درخور تقدیر است.
در عین حال باید اذعان داشت با وجود اینکه برخی رسانه‌های غربی ظرف هفته گذشته با اهداف و رویکرد خاص خویش به پوشش و انعکاس خبر این رویداد بسیار تلخ و وحشتناک پرداخته‌اند و تحلیل های آنها به ویژه در خصوص اخبار پس از این رویداد تلخ، خالی از رنگ و لعاب‌های فمینیستی و نقادی مذهبی نیست. اما هیچ چیز از عمق این فاجعه غم انگیز نکاسته و جاداشت رسانه های داخلی بیشتر به این موضوع بپردازند چه اینکه جای خالی اظهارات و مواضع مقامات مسئول کشورمان و ابراز همدردی با خانواده فرخنده نیز در این میان مشهود بود.
بیابیم با قرائت فاتحه ای در هفتمین روز قتل فرخنده؛ دختر مظلوم افغان که درسکوتی اندوهبار جان به جان آفرین تسلیم کرد، روحش را شاد کنیم.