تیراندازی تصادفی یک پسر بچه دو ساله به مادرش در ایالت آیداهوی آمریکا در روز گذشته منجر به یتیم شدن او شد، اما سوال اینجاست که اینگونه کشتارها در آینده چقدر می‌توانند تکرار شوند؟
بازهم خبر تیراندازی و قتل از رسانه های امریکایی منتشر شد. اما این بار قاتل نه یک پدر و مادر است و نه یک دانش آموز دبیرستانی. این بار یک بچه دوساله توانست مادر خود را به قتل برساند!
به مانند سایر وقایع تیراندازی در آمریکا، هیچ عکسی از صحنه جرم اتفاق روز گذشته منتشر نشد و تنها به انتشار چند عکس از نمای بیرون فروشگاه والمارت (محل وقوع حادثه) بسنده شد.
آتلانتیک در تحلیلی حول ماجرای تیراندازی روز گذشته در ایالت آیداهوی آمریکا نوشت: زیاد اتفاق نمی‌افتد که یک تیراندازی مرگبار توجه عمومی و ملی را در آمریکا به خود جلب کند. طبق تحقیق صورت گرفته بر روی اینگونه حوادث در دو سال گذشته، دهها تیراندازی منجر به مرگ رخ داده که از توجه روزمره مردم بدور مانده است. حتی تشعشعات تیرباران‌های دسته جمعی نیز به ندرت باعث جلب توجه رادار احساسات آمریکایی‌ها شده است.
در این بین، گهگاهی حوادثی رخ داده‌اند که حقیقتاً نفس جامعه آمریکا را به شماره انداخته‌اند. یکی از آن‌ها، واقعه دیروز آیداهوست که در آن کودکی که بهمراه مادرش در فروشگاه زنجیره‌ای والمارت در حال قدم زدن بود، به ناگاه اسلحه پنهان مادرش را از کیف او بیرون آورد و با شلیک به سمت مادرش، او را کشت. دلایل زیادی برای توجیه جلب توجهات عمومی به این حادثه وجود دارد: اکنون فصل تعطیلات و تفریح آمریکایی‌هاست و جریان اخبار در جامعه آرام و کند است؛ قربانی مادری جوان بوده و تنها ۲۹ سال سن داشته است؛ این واقعه در فروشگاه والمارت که یک شعبه از آن بیخ گوش بسیاری از آمریکایی‌هاست، رخ داده است.
ورونیکا راتلیج (مقتول) و پسرش با تمام این اوصاف و دلایل فوق، دلیل اصلی بولد شدن این خبر، قاتل کوچک آن است؛ پسر بچه‌ای دو ساله که حتی نمیدانسته در حال انجام چه جنایتی ست، مادرش را بنا به اتفاق کشته است. این اتفاق چطور میتوانسته رخ دهد؟ چند مرتبه در آینده شاهد چنین وقایعی خواهیم بود؟ مثل بسیاری از سوالات درباره خشونت‌های ناشی از تیراندازی در جامعه آمریکا، جواب به این سوالات نیز نامعلوم و مبهم است و مع الاسف آمار قابل اتکایی از وقایع تیراندازی بوسیله کودکان در دسترس نیست.
بگذارید از آیداهو شروع کنیم؛ خبرنگاران از معاون کلانتر پرسیدند چرا مقتول توانسته اسلحه به فروشگاه بیاورد؟ جواب این بود که این مساله بسیار معمولی در این منطقه است و بسیاری از مردم، اسلحه به همراه دارند. مردم ایالت آیداهو از لحاظ شمار تملک اسلحه جزو ایالت‌های پیشتاز هستند و مقتول این ماجرا، مجوز حمل پنهان سلاح داشته است. پدرخوانده مقتول عنوان کرده، اسلحه داخل یک کیسه زیپ دار در داخل کیف زنانه مقتول قرار داشته اما پسر بچه توانسته آن را باز کرده و اسلحه را بدست آورد.
در ابتدای سال ۲۰۱۴ و در حین تمرین تیراندازی در آریزونا نیز، کنترل یک اسلحه یوزی از دست یک کودک ۹ ساله خارج شد و منجر به مرگ مربی او گشت. هر چند اینگونه وقایع اغلب توسط رسانه‌ها گزارش می‌شود، اما پایگاه داده‌ای موجود نیست و ارگانی وجود ندارد که بتواند آمار دقیق اینگونه وقایع را اعلام کند. مرکز کنترل و بیماری آمریکا اعلام کرده که تنها آمار ۱۷ ایالت در سال ۲۰۱۱ موجود است و بر طبق آن، ۱۱ مورد قتل بر اثر تیراندازی افراد کمتر از ۱۴ سال رخ داده است. هر چند این یک داده قابل اعتناست اما چیزی درباره تصویر کلی اینگونه حوادث در کل کشور ارائه نمی‌دهد. برای مثال پاسخ به این سوالات همچنان مبهم است: آیا این اعداد در ایالت‌هایی با آمار اسلحه بالا بوده است یا کم؟ آیا در این ایالت‌ها قوانین سفت و سختی برای حمل سلاح وجود داشته یا قوانین سهل و آسان بوده‌اند؟ چند قاتل زیر ۱۰ سال دارند؟ اوضاع در مورد وقایع رخ داده توسط نوجوانان ۱۴ تا ۱۸ سال چگونه است؟
در سال ۲۰۱۳، روزنامه نیویورک تایمز، یک نگاه دلخراش به تیراندازی‌های منجر به مرگ توسط کودکان انداخت و در انتها اینطور نتیجه‌گیری کرد: "ما صدها مورد از این وقایع که در آن‌ها قاتل یک کودک بوده‌است را بررسی کرده و دریافتیم میزان واقعی این وقایع دو برابر آن چیزی است که رسماً توسط مقامات بیان می‌شود". حال بحث اینجاست که مادامی که اسلحه و مجوز حمل آن به وفور در جامعه آمریکا وجود دارد، چطور میتوان از دسترسی اطفال به سلاح‌های موجود در دست افراد بزرگسال جلوگیری کرد؟