شهلا صلح‌جو، نخستین زن ستاره‌شناس ایران است. او در دوره‌ای معاون رصدخانه ابوریحان بیرونی بود. مجله زن روز در ۱۲ آذر ۱۳۵۶، در گزارشی درباره او نوشت: «شیرازی‌ها درباره این زن دانشمند و همشهری خودشان با افتخار می‌گویند: او تنها زنی است که شب‌ها ناز ستاره‌ها را به جان می‌خرد، خود نمی‌خوابد، اما برای ستاره‌ها لالایی می‌خواند!...»
صلح‌جو ستاره‌شناسی را حرفه‌ای ایده‌آل برای زنان می‌دانست و می‌گفت: «وقتی پشت تلسکوپ می‌نشینم و به ستاره‌ها چشم می‌دوزم، عظمت آفرینش و کیهان، چشم و دلم را خیره می‌سازد.»
عکس‌های زیر که «تاریخ ایرانی» انتخاب کرده، او را در مقابل تلسکوپ ۱۴ اینچی و دومی ۵۱ اینچی و در حال اداره کوچکترین کلاس دانشگاه پهلوی شیراز با سه دانشجو را نشان می‌دهد.