فرارو- قوالی موسیقی مذهبی صوفی های شبه قاره هند است. قدمت این سنت به بیش از 700 سال می رسد. گفته می شود این نوع از موسیقی در قرن 13 میلادی توسط امیر خسرو دهلوی شاعر و موسیقیدان ایرانی تبار در هند خلق شد و ریشه در سنت موسیقایی سماع در ایران دارد.
اشعار در موسیقی قوالی بیشتر به دو زبان اردو و پنجابی است و درون مایه آنها عشق و شیفتگی و از خود گذشتگی و آرزوی انسان برای رسیدن به خدا می باشد. نعت رسول اکرم (ص)، حضرت علی (ع) و یا شرح واقعه کربلا و مرثیه امام حسین نیز گاه در این اشعار شنیده می شود.
ساز اصلی قوال ها در گذشته «سارنگی» (ساز زهی- آرشه ای هندی) بود که به دلیل محدودیت این ساز در هماهنگی با آهنگ های مختلف ساز «هارمونیم» جایگزین آن شد. همچنین از سازهای کوبه ای در یک گروه قوالی می توان به طبلا و دهلک اشاره کرد. یک گروه کر 4 یا 5 نفره نیز گروه را همراهی می کنند.
به خاطر فعالیت های نصرت فاتح علی خان و گروه او این نوع از موسیقی به مخاطبان جهانی شناسانده شد. محبوبیت و شهرت او به دلیل تکنیک منحصر به فردش در آواز و تلاش او برای ادغام موسیقی غربی مانند تکنو با قوالی به وجود آمد.
قوالی در خانواده خان شش قرن سابقه داشت و عمو و پدر نصرت فاتح علی خان نیز قوال بودند اما پدر به دلیل سختی های این کار نمی خواست پسرش این راه را ادامه دهد. اما پسر که پنهانی از کلاس های پدر بهره می برد به زودی استعدادش را به پدر ثابت کرد. در 16 سالگی پدر از دنیا رفت و اولین اجرای پسر در مراسم چهلمین روز درگذشت پدر بود که توجه زیادی را به سوی خود جلب کرد.
همکاری او با هنرمندان بزرگی چون مارتین اسکورسیزی، لوچیانو پاواروتی، مایکل بروک، الیور استون، تیم رابینز، رادی ودر، ریک رابیس، پیرل جم و شکار کاپو او را بر سر زبانها انداخت. این هنرمند بی همتا عاشق غذا بود و در نهایت هم همین علاقه و اجراهای طولانی بدون وقفه باعث مرگش در سن 48 سالگی شد. او در 16 اگوست 1997 درگذشت.