موسیقی ایرانی برای مخاطب عام
(بشنوید) صدای پات و رشیدخان
فرارو- موسیقی ایرانی علیرغم غنای هنری آن هیچگاه در سه دهه اخیر ظرفیت های خود در عرصه های مختلف را شناسایی نکرده است. آنچه در این مدت بیش از همه به گوش رسیده نوعی از موسیقی ایرانی بوده که شاگردان مرکز حفظ و اشاعه آن را در دهه 50 بنیان گذاشته و مخاطبان آن را با نام موسیقی اصیل ایرانی می شناسند.
شاید تلاش برای اثبات حقانیت موسیقی در این سالها موجب شده تا انواع دیگر موسیقی ایرانی از قبیل موسیقی کار، کودک و نوع فراگیر (پاپ) آن مغفول واقع شود. فقدان این نوع از آثار مخاطبان غیر حرفه ای را به سوی انواع دیگری از موسیقی سوق داده است که غالبا جز زبان هیچ وجه مشترکی با فرهنگ ایرانی ندارند.
با این حال در چند سال اخیر تلاش هایی در این زمینه صورت می گیرد؛ آثاری با بن مایه موسیقی ایرانی که می تواند طیف عام تری از مخاطبان را با گروه های سنی مختلف و سلیقه های متفاوت جذب خود کند. پیش از این نمونه ای از موسیقی ایرانی برای کودکان را معرفی کرده ایم و افزایش روزافزون گروهای جدید در موسیقی پاپ نیز که تِم های موسیقی ایرانی را وجه آثار خود قرار می دهند مقوم ادعای ماست.
به نظر می رسد انتشار آلبوم «صدای پات» در هفته گذشته گام دیگری در همین راستا باشد. شهریار پاوندی در این آلبوم سعی کرده در کمال سادگی و به دور از هر نوع تنظیم پیچیده موسیقایی روایتی شنیدنی از مجموعه ای از 40 قطعه موسیقی محلی و تصانیف خاطره انگیز قدیمی را با سه تار و ساز های کوبه ای ارائه کند.
کوتاهی قطعات یکی از ویژگی های مثبت این اثر است و این خود در جذب مخاطب عام تاثیر زیادی خواهد داشت. ارائه نغمات اگرچه با چند سه تار (سه اکتاو) صورت گرفته اما تنها به رنگ آمیزی آن اکتفا شده و ذهن مخاطب را درگیر پیچیدگی های مرسوم نمی کند؛ به همین دلایل مخاطب می تواند در هر زمان و مکانی از آن استفاده کند.
شهریار پاوندی که از هنرآموختگان مرکز حفظ و اشاعه موسیقی است موسیقی را از سنین کودکی با تعلیم سنتور نزد پدر خود و نوازندگی تنبک را نزد محمود فرهمند بافی، مرحوم ناصر فرهنگفر و محمد اسماعیلی و تار و سه تار را نزد محمود فرهمند، مکتب حسین علیزاده، مرحوم رامین اصلاح و مرحوم استاد جلیل شهناز فراگرفته است. تمامی سازها در این مجموعه توسط او نواخته شده است. در ادامه به دو قطعه از این آلبوم گوش کنید.
آلبوم صدای پات در شهرهای کتاب تهران، بتهوون، دارینوش، نشر چشمه و مراکز فرهنگی - رسانهای معتبر در دسترس علاقهمندان قرار گرفته است.
