فرارو- اول شهربور ماه دو سال پیش بود که همایون شجریان به همراه گروه گریان (به کردی: گه ریان) در شبکه کرد ست کسور عراق حاضر و شد به اجرای برنامه پرداخت. این اجرا که مصادف با عید سعید فطر بود، شامل دو بخش و در هر بخش یک آواز و یک تصنیف بود.
همایون در بخش اول ابتدا آوازی را در مایه ابوعطا بر روی شعری از سعدی با مطلع «من اندر خود نمی‌یابم که روی از دوست برتابم/ بدار ای دوست دست از من که طاقت رفت و پایابم» اجرا کرد و سپس تصنیف «اسرار عشق» از ساخته های سعید فرجپوری را خواند.
او در بخش دوم برنامه در مایه بیات کرد آوازی را بر روی شعری از سعدی با مطلع «شب فراق که داند که تا سحر چند است/ مگر کسی که به زندان عشق دربند است» را اجرا کرد و در ادامه تصنیف قدیمی «آمان» را خواند.
همایون که در فواصل برنامه به سوالات مجری پاسخ می داد، در پاسخ به سوالی در خصوص روند یادگیری موسیقی اش گفت: «یادگیری تنبک را از پنج‌سالگی نزد استاد ناصر فرهنگ‌فر و استاد محبی شروع کردم. بعد از آن هم یادگیری آواز را شروع کردم ولی هم‌زمان تنبک هم ادامه داشت. بعد از آن رفتم نزد استاد اردشیر کامکار و کمانچه را شروع کردم.»
او ادامه داد: «بعداً هم به هنرستان موسیقی رفتم و نزد زنده‌یاد کامران داروغه ساز کمانچه را ادامه دادم و هم‌زمان پیش استاد اردشیر کامکار هم می‌رفتم. بعد دیگر در کنسرت‌ها، پدر را با ساز تنبک همراهی می‌کردم و آواز هم می‌خواندم. بعداً همه‌ی این‌ها را گذاشتم کنار و به قول معروف چسبیدم به آواز(خنده).»
آنچه در ادامه می بینید بخش دوم این برنامه است:
اخبار موسیقی ایرانی را از اینجا پیگیری کنید