«جلسه رای اعتماد» یا جلسه تفتیش عقاید؟

فرارو- قاسم توکلی؛ اهرم «رای اعتماد» (در کنار استیضاح و طرح سئوال) از مهمترین ساز و کارهای موجود برای نظارت قوه مققنه بر مجریه و حفظ تعادل و توازن قواست اما متاسفانه این اهرمها تاکنون از سوی نمایندگان منتخب مردم در مجلس نهم به صورت شایسته ای مورد استفاده قرار نگرفته است.

طبق قانون، نمایندگانی که موفق به حضور در پارلمان می گردند، فارغ از منطقه، حزب و جناح خود، باید در سخنان و تصمیم گیریهای خود منافع عمومی و کلان همه جامعه را در نظر گیرند و از برخوردهای سلیقه ای و جناحی با مسائل ملی بپرهیزند اما متاسفانه در جلسات رای اعتماد که طی روزهای گذشته در مجلس برقرار بود این اصول مصرح از سوی بخشی از نمایندگان مردم نادیده انگاشته و همین مسئله باعث مخدوش شدن چهره قوه مقننه نزد افکار عمومی جامعه گردید.

رویه ناصوابی که برخی نمایندگان افراطی مجلس طی روزهای اخیر در پیش گرفته اند را در ذیل چند مورد می توان دسته بندی و مورد بررسی دقیق تر قرار داد:

1- جلسه رای اعتماد یا بازجویی و تفتیش عقاید؟ نیت خوانی و انگ زنی به جای انتقاد!
همانطور که وزیر پیشنهادی اطلاعات هم اشاره داشتند، طی هشت سال گذشته متاسفانه نگاههای اطلاعاتی-امنیتی به مسائل عادی مدیریتی چنان در سطح دستگاههای دولتی گسترش یافته که حضور دیدگاههای متنوع و منتقد با دشواری های زیادی روبرو شده است.

این مسئله را به وضوح در جلسات رای اعتماد نیز می شد مشاهد کرد؛ بویژه آنجا که نمایندگان مخالف به جای انتقاد سازنده و موشکافی از برنامه های وزرای پیشنهادی سعی در نیت خوانی از وزرا و برچسب زنی به ایشان داشتند.

طرح سئوالاتی از این دست (از سوی کسانی مثل قاضی پور و پژمان فر خطاب به ظریف) که «آیا شما به اصول قانون اساسی اعتقاد دارید؟»، «آیا شما به بیداری اسلامی و استکبارستیزی اعتقاد دارید؟»، «محل خدمت سربازی شما کجا بوده؟»، «آیا اعتقاد دارید که انرژی هسته ای حق مسلم ماست؟»، «آیا  نظام مقدس اسلامی را مجبور می کنید در مقابل سلطه طلبان کوتاه بیاید؟»، «نظر شما درباره جزایر سه گانه چیست؟» «چرا از استکبار ستیزی صحبت نمی کنید؟» و... این پرسشها به نحوی بود که اگر چنانچه کسی نمی دانست این جلسه رای اعتماد به وزراست، به طور حتم گمان می کرد که جلسه گزینش استخدامی وزارت اطلاعات است!

2- ناآگاهی مفرط نسبت به مسایل نظام بین الملل
مخالفینی چون قاضی پور و پژمان فر همزمان که از وزیر پیشنهادی امورخارجه خواهان عدم معامله با کشورهای غربی، استکبار ستیزی و ایستادگی در برابر جامعه جهانی هستند خواسته هایی چون لزوم «اقدام عاجل وزیر امورخارجه برای رفع تحریمها» را نیز مطرح می کنند بدون آنکه به تناقض بنیادین این خواسته ها حتی فکر کنند! گویی این نمایندگان نمی دانند عرصه دیپلماسی عرصه بده بستان و مذاکره است و تا زمانی که امتیازی داده نشود امتیازگیری مقدور نیست.

یا در بخشی دیگر از سخنان قاضی پور ایشان از ظریف انتظار دارند که «هزاران کارشناس باید در بروکسل برای حل و هدایت مشکلات جهان اسلام حضور داشته باشند»! این نگاه، که تصورش از نظام بین الملل از زمان «سیدجمال الدین اسدآبادی» در عصر ناصرالین شاه جلوتر نمی آید، برداشتی  ساده انگارانه و یکپارچه از جهان اسلام داشته و قادر به درک بلوک بندیهای مذهبی و قومی جدید قدرت در منطقه خاورمیانه نیست. قاضی پور گویا نمی داند که هیچ کشور مسلمانی عضو اتحادیه اروپا نیست و عمده مشکلات کشورهای اسلامی نه در اروپا که مربوط به روابط فی مابین آنهاست!

3- تخریب و توهین با شعار «زنده باد مخالف من»
از نطق های جالب توجه روز نخست جلسه رای اعتماد سخنان رسایی بود که پس از طرح اتهامات کلی به وزرای پیشنهادی یکی از دلایل مخالفت خود را «تحصیل وزرا در کشورهای غربی عنوان نمود»! رسایی که این بار با شعار «زنده باد مخالف من» پشت تریبون قرار می گرفت خود در طی سالهای گذشته هیچ فرصتی را برای سفر به کشورهای غربی، از آلمان تا امریکا، از دست نداده است! و جدای از این گویا اطلاع ندارد که طیفی از بهترین نخبگان و مسئولین جمهوری اسلامی، از شهید چمران تا حسن روحانی، در دانشگاههای امریکا و انگلستان تحصیل کرده اند.

رسایی از جمله نمایندگانی است که نقش فعالی در ترور شخصیت منتقدان و مخالفان خود، شامل طیف وسیعی از اصولگرایان تا اصلاح طلبان، دارد و متاسفانه بدلیل برخورداری از حاشیه امن هیچگاه پاسخگوی این نحوه رفتار خود نیست.

همین چند روز پیش بود که گزارش هیئت تحقیق و تفحص از وقایع 22 بهمن سال گذشته قم و حمله فیزیکی به رئیس مجلس قرائت شد که در آن به نقش رسایی و «حلقه پرتو» در سازماندهی این حملات اشاره گردید، اما تاکنون ایشان هیچ پاسخ روشنی، به جز شعار «زنده باد مخالف من»، در باره عملکرد خود نداده است.

ایشان همچنین از محرکین اصلی حمله سال 1390 دانشجویان به سفارت انگلستان و تخریب این مکان بودند که منجر به قطع روابط ایران و انگلستان و تحمیل هزینه های زیادی به اعتبار دیپلماسی کشور گردید و حتی مخالفت علنی مقامات ارشد نظام را نیز بدنبال داشت. حال چنین فردی در مجلس معیار «بصیرت سنجی» وزرای پیشنهادی رئیس جمهوری است که به پشتوانه رای اکثریت ملت ایران کاری سترگ را برای تغییر رویه های نادرست 8 سال گذشته آغاز کرده است.

نکته پایانی: بخش زیادی از بی نزاکتی و رفتارهای خارج از عرف نمایندگان طی روزهای اخیر بدلیل سهل انگاری و سوءمدیریت رئیس مجلس و اعضای هیئت رئیسه است. باید خاطرنشان ساخت که این بی نظمی نه تنها باعث مخدوش گردیدن چهره قوه مقننه نزد افکار عمومی جامعه می شود که توهینی آشکار به رئیس جمهور منتخب و وزرای پیشنهای ایشان نیز است.

غیبت 70 و یا 80 نفر از نمایندگان در یکی از مهمترین برهه های کاری مجلس آیا چیزی جز بی توجهی واهانت به دولت منتخب مردم است؟ در اثنای بررسی صلاحیت وزرا نیز بسیاری از نمایندگان در جایگاه خود حاضر نیستند و یا حتی در حال شوخی و خنده با یکدیگرند! غافل از اینکه تصاویر این اغتشاش و بی نظمی در حال پخش از تلویزیونهای داخلی و خارجی است. متاسفانه رفتار و سخنان بسیاری از نمایندگان طی روزهای اخیر باعث شد این جلسات به هر چیزی شبیه باشد جز «جلسه رای اعتماد».