بقایی نامی از طرف دولت گفته است که بر اساس لیست ارسالی ارشاد، روز آخر سال چهارصد هزار تومان به حساب خبرنگاران ریخته خواهد شد.
چند سالی است باب شده است که برخی از اقشار را با پول بخرند یا دست کم بیرون این چنین نمود یافته است. چند بار در باره روحانیون این تجربه تکرار شد اما مراجع تقلید ایستادند و به روحانیون شهرها اعلام کردند هر کسی که فلان پول را از دولت بگیرد، دیگر حق ندارد نمایندگی مراجع را در شهرها داشته باشد. این مطلبی است که بنده خودم از آیت الله العظمی مکارم شیرازی شنیدم و شادمان شدم. همان موقع پرسشم این بود که یک روحانی چه اندازه می ارزد و تا کجا حریت خود را پاس می دارد؟
این روزها در فارس خواندم که بقایی نامی از طرف دولت گفته است که چهارصد هزار تومان به خبرنگاران می دهند. فکر کردم یک خبرنگار چه اندازه می ارزد؟ به چهارصد هزار تومان؟ واقعا کسانی که بانی این فکر هستند تصور کرده اند خبرنگاران ما که یکی از بهترین اقشار فرهنگی ما در کنار معلمان و استادان و روحانیون هستند، با گرفتن چهارصد هزار تومان آن هم در آستانه انتخابات سال جدید خودشان را خواهند فروخت؟
فارغ از پاسخ آن پرسش این تصور که مردمان زحمت کش روستایی ما تا چه اندازه خود را به این مبلغ چهل و چند هزار تومان ماهانه برای فروش یک دوره هشت ساله خواهند فروخت باز محل تامل است. می دانم ان قانون و مصوبه مجلس است، اما این را هم می دانم که بارها گفته اند این کار نوعی فقیر پروری است و این روزها که حجم آن هم بالا رفته ضمن آن که به صورت موقت کمکی به فقراست، بودار است.
اصلا بحث خرید و فروش را کنار بگذاریم و یک سوال دیگر. آیا عدالت این است که یک قشر خبری و خبر ساز که کمک به آنها در این لحظه محل شبهه است، چهارصدهزارتومان عیدی اضافه بگیرد و دیگران خبرش را بخوانند؟ معلمان این کشور که یکی از اقشار فقیر هستند چرا نباید بگیرند؟ آفرین بر این عدالت.
به نظر می رسد این مثل غش کردن دایمی در یک طرف است نه طرف دیگر.
ولی بحث اینجاست که چرا حالا در آستانه انتخابات به چه قشری ؟ به خبر نگاران که بینهایت میتوانند تأثیر گذار باشند ، با یک تیتر فرمایشی یا تأثیر گرفته از 400 هزار تومان عیدی
این کاملا روشن است که دولت دارد برای خود رأی جمع میکند
خبر نگاران بگیرند حقشان است حتی بیشتر از این حرفها حقشان است ، اما خودشان را و رسالت شان را نفروشند