حوالی غروب پنجشنبه بخش هایی از بقایای گیاهان باقیمانده بربستر خشک زاینده رود و در فاصله ای نزدیک با سی و سه پل در شهر اصفهان آتش گرفت.
به گزارش خبرنگار مهر، این آتش سوزی نسبتاً کوچک که احتمالاً به دلیل شیطنت و آتش افروزی چند شهروند ناآگاه نسبت به عواقب این کار ایجاد شده بود، با توجه به خشک شدن بقایای گیاهان و لجن ها در بستر خشک رودخانه می رفت که به یک اتفاق دلخراش تبدیل شود که آگاهی و حضور به موقع آتش نشانی اصفهان، از سرایت این آتش به سایر بخش ها و سوختن سایر بقایای گیاهان خشک در بستر رودخانه جلوگیری کرد.
این آتش سوزی درنگاه اول آتشی کوچک بود که به گمان عابران شاید تا ساعاتی بعد خود به خود خاموش می شد، ولی همین آتش به ظاهر کوچک دودی ایجاد کرد که تا دقایقی پس از مهار آتش نیز پل تاریخی سی و سه پل و میدان انقلاب در کنار این پل تاریخی را در بر گرفته بود.
آتش سوزی به رنجهای زاینده رود اضافه شد
مردم اصفهان، چند سالی است که از جریان دائمی زاینده رود در شهرشان محروم شده اند. خشکی زاینده رود خسارت های زیادی برای شهر تاریخ اصفهان به بار آورده که هر روز به حجم آن اضافه می شود.
خشکسالی از نظر اقتصادی، زندگی بخشی از مردم استان اصفهان به خصوص کشاورزان شرق و غرب اصفهان را تحت تاثیر قرار داده است. از سوی دیگر، بخشی از توان واحدهای مادر صنعتی اصفهان نیز به دلیل خشکسالی و کمبود آب کاهش یافته و قسمتی از خط تولید آنها از مدار خارج شده است.
از سوی دیگر، خشکی رودخانه باعث شده گردشگران نیز از انتخاب اصفهان به عنوان مقصد گردشگری خود پرهیز کنند که این مساله نیز اثرات سو اقتصادی به همراه داشته است.
خشکی رودخانه، اثرات منفی بر آثار تاریخی اصفهان نیز دارد. تعدادی از پل های تاریخی اصفهان پایه هایی از جنس ساروج دارند که خشک شدن ساروج ها در اثر خشکی رودخانه، موجب ریزش و سست شدن پی ساروجی این پل ها از جمله سی و سه پل می شود. دیگر آثار تاریخی اصفهان نیز با پدیده هوازدگی مواجه شده اند. آن طور که دکتر عبدالعظیم شاکرمی، استاد سازه و مرمت گر آثار تاریخی در خصوص این پدیده گفته است: " این موضوع باعث کم شدن رطوبت هوا و به‌دنبال آن، تبخیر بالا میشود، سپس نمک‌زایی در ملات ایجاد میشود". به این شکل، خشک شدن زاینده رود متهم ردیف اول در آسیب رسیدن به آثار تاریخی لقب می گیرد.
مهمتر از همه، خشکی زاینده رود نشاط را از نصف جهان و مردمانش گرفته است. افزایش افسردگی و سایر شاخص های منفی اجتماعی، گواه این واقعیت تلخ است.
حالا با اتفاق دیشب، باید خطر آتش سوزی را نیز به رنج ها و مصائب زاینده رود و دردهای اصفهان اضافه کنیم. حالا میراث بانان اصفهان، یک دلهره جدید دارند و آن احتمال سوختن بخشی از میراث اصفهان در آتش است.
پارادوکس تلخ رودخانه و آتش / وقتی قلب زاینده رود سوخت
آتش سوزی دیشب، پیش از آن که به مرز بحران و هشدار برسد، به موقع مهار شده و پیش از آن که مردم نگران شوند، نگرانی را از آنان گرفت.
ولی آن چه پس از پایان آتش سوزی، تلخی را در کام مان نگه داشت، پارادوکس تلخ نهفته در دل خبر است.
آب در فرهنگ ایرانیان نماد حیات و زندگی است و زاینده رود، به خاطر زندگی و حیات بخشی به این نام معروف گشته زیرا زندگی بخش کشتزارها و دشت های در مسیر خود بوده است.
حال آن که "آتش سوزی" در خاطره ایرانیان جلوه ای برای خرابی و ویرانی است و این پارادوکس تلخ امروز زاینده رود ماست.
نقش بستن آتش ویران گر در بستر خشک رود زندگی بخش، اصل اتفاق نهان شده در پس قضیه بود که دیدنش اشک را از چشم جاری کرده و دل را می لرزاند. تلخی آتش گرفتن بستر رودخانه ای که سال های سال برای ما و پدرانمان برکت و زندگی را به ارمغان آورده، بی شباهت نبودن به شکسته شدن کسوت و ابهت فردی که همه او را بزرگ می دانند و می خوانند.
دیشب پرده دیگری به رنج نامه زنده رود اضافه شد و باز همه را به فکر فروبرد که مبادا این پرده آخر باشد. مبادا زنده رود دیگر برای مردمانش، زنده نشود.
اصفهان و زاینده رود تاوان اشتباهات و سیاستهای غلط را میده چرا باید بدون در نظر گرفتن حجم آب زاینده رود ، آب زاینده رود به کاشان،یزد،کرمان،و قم انتقال داده بشه؟ متاسفم برای مردم بیفرهنگی که به خاطر حسادتهای بیمورد نسبت به موفقیت و جایگاه اجتماعی فرهنگی شهر اصفهان در سطح جهانی ،مردم اصفهان را تنگنظر، زرنگ می خوانند اگه آب زاینده رود را به تاراج نمی بردند الان احتیاجی به کارون آلوده نبود درصد آلودگی آب کارون بسیار بالاست چون روزانه میلیونها لیتر فاضلاب وارد کارون میشه
سرزمین من اصفهان . دیاری که گذشته اش افتخارست و آوازه اش ماندگار.
زيبا، زنده، سبز، با فرهنگ قني، ارزان، من كه با هيچ جاي دنيا عوضش نمي كنم.
سالهاست (از سال 84)كه دستاني به عمد سعي دارند گرد فراموشي بر استان اصفهان بريزند.
کاش کميته اي تشکيل و علت خشکي امسال زاينده رود را بررسي ميکرد!. تصميمات لحظه اي و بدور از کارشناسي و پاسخگو نبودن از عوامل مهم خشکي امسال زاينده رود است. همگان بخاطر دارند که روزي کشاورزان شرق اصفهان با بستن راه با تراکتورهاي خود اعتراض خود را به عدم وجود آب مورد نياز براي کشت زمينهاي خود را اعلام کردند . پس از آن استاندار اصفهان با تصميمات و احکام غير کارشناسي حکم به بازکردن آب داد و معلوم نيست چرا به چه علت در تمامي زمستان و تا ارديبهشت امسال آب با بيشترين حجم در رودخانه جاري شد در حاليکه براي آبياري زمينهاي شرق و طراوت زاينده رود يک چهارم اين آب هم کافي بود. در ارديبهشت امسال ميزان آبي که در زاينده رود جاري بود در چندين ساله اخير بي سابقه بود! و جالب اينکه به يک باره از اواسط خرداد آب يکباره بسته شد. چه کسي مسول اين تصميم گيري هاست. ضرر و زيان کشاورزان برنجکار غرب را چه کسي خواهد داد. خشکي درختان حاشيه زاينده رود را چه کسي پاسخگوست ؟ مرگ هزاران قطعه ماهي و جاندار آبزي و بهم خوردن اکوسيستم زاينده رود را که جواب خواهد داد؟ چه کسي پاسخگوي زيان ناشي از کسري توليد ذوب آهن و فولاد مبارکه خواهد بود؟. اي کاش کيته اي برا تحقيق و تفحص از علل و عموامل اين نابساماني تشکيل ميشد. آب زاينده رود به دليل کاهش نزولات آيماني کم است ولي با مديريت صحيح ميتوان طراوت و زندگي را به اين اين رودخانه زندگي بخش برگرداند