فرارو- نتانياهو در گفتگو با برنامه «دیدار با مطبوعات» شبکه خبری ان بی سی (NBC) آمريکا نشان داد که نخست وزیر اسرائیل تا چه حد توانسته مسئله ایران را به مرکز سیاست خاورمیانه آمریکا تبدیل کند.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از گاردین، حضور بنیامین نتانیاهو در برنامه دیدار با مطبوعات طی روز یکشنبه تاثیرگذار بود. دیوید گرگوری، مصاحبه کننده این برنامه وی را «رهبر یهودیان» خواند. این دقیقاً همان جایگاهی است که نخست وزیر اسرائیل خواهان تکیه زدن بر آن است و مسلماً اولین اسرائیلی با چنین خواسته ای هم نبوده است.
رهبران اسرائیل مدت های مدیدی است که مدعی هستند صدای مردم یهود در سراسر جهان و حافظ جماعت یهودیان پراکنده هستند. بخشی از این ادعا در این عقیده ریشه دارد که اسرائیل پناهگاه امن آنها است و آرزوی تمام دولت های اسرائیلی جذب شهروندان جدید است. آریل شارون، رئیس جمهور اسبق اسرائیل چند سال پیش تلاش کرد تا به یهودیان در فرانسه بقبولاند که آنها آنقدر مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند که بهتر است برای حفاظت از خود به اسرائیل عزیمت کنند. وی در برحه ای از زمان خواستار این عزیمت شده بود که درگیری ها در تل آویو و اورشلیم بسیار بالا بود و در پاریس هیچ عجله ای برای رسیدن به پروازهای تل آویو به چشم نمی خورد.
اما این مسئله یک جنبه جهانی نیز دارد. نتانیاهو سال گذشته در سازمان ملل در مقابل نمایندگان دیگر کشورها ایستاد و مدعی شد که به نمایندگی از طرف صدها نسل یهود در سراسر جهان صحبت می کند. این اقدام تلاشی بود برای بالا بردن جایگاه خود از یک رهبر سیاسی محض به ادعای نمایندگی یهودیانی که از روند اثبات جایگاه دولت وی در مقابل فلسطین ها لطمه می خورند.
اشتباه گرگروی - وی پس از آن با اعلام اینکه بهتر است نتانیاهو را رهبر دولت یهودی بنامیم، سخنان خود را تصحیح کرد- بیانگر طرزفکری است که باعث شده بخش های مشخصی از مطبوعات آمریکایی با این واقعیت که نخست وزیر اسرائیل احتمالاً رهبر تمام یهودیان نبوده، بلکه تنها یک سیاست مدار دیگر است که عمده نگرانی اش مربوط به افزایش قدرت می شود تا وضعیت مردم عادی، درگیر باشند.
دومین نکته ای که برنامه دیدار با مطبوعات آشکار کرد، دقیقاً همین مسئله بود. این برنامه نشان داد که نتانیاهو چطور منافع سیاسی خود را بر آینده اسرائیل که باید همچنان با همان چشم انداز رو به افول «راه حل دو کشور» به حیات خود ادامه دهد، ارجح می داند.
در این گفتگوی 15 دقیقه ای حتی یکبار هم به فلسطینی ها اشاره ای نشد. گرگوری هیچ سوالی در مورد آنها نپرسید و نتانیاهو هیچ صحبتی در مورد آنها نکرد. با این حال فلسطینی ها تحت درجات متفاوت یک اشغالگری که همچنان زمین ها را غارت می کند، قوانین و روند اداری تبعیض آمیز را حفظ کرده – از جمله سهمیه بندی آب در روستاهای عرب، در حالیکه همسایگان در شهرک های یهودی نشین از منابع نامحدود بهره می برند- زندگی می کنند و سرنوشت شان همچنان در برزخ مانده است. در چنین شرایطی دولت نتانیاهو به وعده های پوچ خود در مورد تاسیس یک کشور فلسطینی ادامه می دهد و از سوی دیگر سیاست هایی را اجرایی می کند که از شکل گیری آن جلوگیری می کند.
هفته گذشته بود که نخست وزیر اسرائیل اعلام کرد قصد دارد با کسب رای از دادگاه این رژیم 40 شهرک جدید در کرانه باختری بسازد؛ منطقه ای که شهرک سازی در آن غیرقانونی اعلام شده است. با وجود چنین اقداماتی به سختی می توان این دولت و این مرد را خواستار صلحی دانست که اغلب مدعی آن هستند.
در حال حاضر یکی از دستاوردهای بزرگ نتانیاهو نامرئی کردن فلسطینی ها، در خانه و سپس در سطح جهانی است. وی با پرداخت هزینه های هنگفت در داخل با گسترش شهرک سازی، فلسطینی ها را نادیده می گیرد و در سطح بین المللی نیز با بازی «تهدید حمله به ایران» شرایط فلسطینی ها را کمرنگ کرده است.
سه سال پیش باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا با لحنی سرزنش آمیز به طور عمومی خواستار توقف روند گسترش شهرک سازی شد و طی سخنرانی خود نتانیاهو را تحقیر کرد. حتی یک سال پیش نیز پیشنهاد فلسطین برای به رسمیت شناختن آن به عنوان کشوری مستقل در سازمان ملل دستکم توانست این مسئله را در صدر دستور کار اسرائیل قرار داد.
اما در حال حاضر همانطور که برنامه دیدار با مطبوعات نشان داد، نتانیاهو تمام انرژی واشنگتن را در تلاش برای متوقف کردن وی از حمله به ایران، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا گرفته است. حتی در سفر آخر نتانیاهو به واشنگتن، طی دیدار وی با اوباما هیچ بحثی در مورد فلسطین صورت نگرفت و تمام تمرکز این نشست معطوف به مسئله ایران بود.
نتانیاهو هرکس را همان جایی قرار داده که می خواهد. فلسطینی ها را در داخل محدود کرده و توجه اکثر کشورهای جهان را به مسئله ای جز فلسطین معطوف کرده است.