به اين اعتبار، «خانه پدري» همان‌قدر كه مساله لايزال فرهنگ زيستي ما و نگاه مردانه نسبت به بديهي‌ترين حق فردي و اجتماعي زن را طرح مي‌كند، به مذاق آنها كه بر تداوم ابدي آن تسلط مطلق مردانه اصرار دارند، خوش نمي‌آيد. بحثم در اينجا بر سر دوست داشتن يا نداشتن فيلم نيست و اصلا زمينه سينمايي تحليل را دنبال نمي‌كنم. بلكه مي‌خواهم بگويم مخالفت و معاندت با ديده شدن فيلم توسط مردم، نشان‌دهنده امتداد همان سلطه‌طلبي و قداره‌بندي مردسالارانه‌اي است كه فيلم با نمايش ميراثش مخاطب را به دهشت و- چه بسا- انزجار مي‌اندازد. پنهان داشتن فيلم به واسطه ممنوعيت آن، درست همسو با همان نهان‌كاري مردان خاندان محتشم است كه انگار بزرگ‌ترين ارثيه‌شان، ميل به پنهان نگه داشتن ِسبعيت ِمردان ِخانواده آبا و اجدادي‌شان بوده و هست.
می‌خواهید بدانید زنی حقیقتاً باوقار است یا نه؟ به این ۸خصلت او نگاه کنید 
۱۰ فیلم برتر اما استون / بهترین فیلم‌های اما استون که باید ببینید 
۱۰عادت والدینی که کودکانی با رفتار خوب تربیت می‌کنند 
چگونه ماشین لباسشویی را جرم گیری کنیم؟ 
طرز تهیه ۵نوع غذای ساده و سریع با شیر + خواص شیر 
چرا گوشت‌کوب برقی کار نمی‌کند؟ + راه‌های رفع آن 
