در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۲۱ مطلب
«نبوی تصور نمی‌کرد که با شرایط غیرقابل تحمل و دشوار مهاجرت روبه‌رو شود. او گمان می‌کرد بعد از مهاجرت، فرصت‌های مطالعاتی در طنز پیدا می‌کند ولی مهاجرت برای نویسنده و شاعر فارسی زبان خارج از حوزه‌ی تمدنی و فرهنگ ایرانی با سختی روبه‌رو است و بسیاری‌شان بعد از مهاجرت با روزگار غیرقابل تحملی مواجه شدند.»
پیکر ابراهیم نبوی در جوار پدر و مادر خود به خاک سپرده شد. مراسم خاکسپاری او بدون اطلاع رسانی گسترده و در جمع خانواده و دوستان انجام گرفت.
پیکر روزنامه‌نگار و طنزپرداز ایرانی پس از انتقال از آمریکا به ایران، امروز در بهشت‌زهرای تهران در خانه ابدی خود آرام گرفت.
فعال سیاسی اصلاح‌طلب و وزیر پیشین راه و شهرسازی نوشت: «در سال‌های گذشته بار‌ها دلتنگش می‌شدم و دوست داشتم ببینمش، اما با توجه به اقامتش در خارج از کشور و این اواخر در آمریکا، امکان‌پذیر نبود. به هر روی، داوری که من می‌شناختم، زندگی در محیطی دور از حال‌وهوای ایران برایش سخت بود. او مانند ماهی‌ای بود که از بد روزگار در آکواریم قرار گرفته بود. هرچند احتمالاً خیلی چیز‌ها برایش فراهم بوده، اما محیط فرهنگی و اجتماعی روح و روان سرکش او را خرسند نمی‌کرده است. به قول خودش، در یک وضعیت آنومی اجتماعی…
خودکشی ابراهیم نبوی بار دیگر نشان داد آن‌که می‌گرید یک درد دارد، آن‌که می‌خندد هزارویک درد... و آن‌که می‌خنداند هزاران درد. به‌قول شاعری: «ما از آنها که تسلی‌شان می‌دادیم، غمگین‌تر بودیم.»
یک حقوقدان و استاد دانشگاه تهران گفت: «تعداد قابل توجهی از شخصیت‌های سیاسی ـ اجتماعی و فرهیختگان علمی و روزنامه‌نگاران پس از مهاجرت و سپری شدن زمان، به هر دلیلی تصمیم به بازگشت می‌گیرند، اما یک مانع عمده در برابر ایشان قرار می‌گیرد: "پیش‌بینی‌ناپذیری رفتار حاکمیت" با مهاجران از وطن، علت اصلی عدم بازگشت این افراد است. پیش‌بینی‌پذیری از آثار "حاکمیت قانون" است، یعنی شهروندان بدانند که در برابر اقدامات‌شان قرار است چه پاسخی دریافت کنند. این حق شهروندان است که بدانند چه پاسخی در انتظار ایشان است و…
روزنامه کیهان به ابراهیم نبوی حمله کرد و نوشت: «ابراهیم نبوی (همکار دو دهه قبل نشریات زنجیره‌ای) نه پریشب که خبر خودکشی‌اش در «مریلند» منتشر شد، بلکه دو دهه قبل تمام شد»
اگر وطن برای همه جان است، برای نویسنده جانان است. خودکشی ابراهیم نبوی بار دیگر نشان داد آن‌که می‌گرید یک درد دارد، آن‌که می‌خندد هزارویک درد... و آن‌که می‌خنداند هزاران درد. به‌قول شاعری: «ما از آنها که تسلی‌شان می‌دادیم، غمگین‌تر بودیم.»
رسول جعفریان، مورخ به خودکشی ابراهیم نبوی طنزنویس و پژوهش‌گر حوزهٔ ادبیات واکنش نشان داد.
«مرگ غمبار او می‌تواند تلنگری برای یک سیاست باشد: بازگشت چهره‌های فرهنگی هنری و حتی سیاسی که روزگاری در خیمه «دیگری» بوده‌اند و بعد‌ها راه خود را از بدخواهان جدا کرده‌اند.»
