از مدتها پیش در خانه الهیه است؛ زمانی با عباس امیرانتظام، زمانی با صدایش از زندان و حالا با یادش. مدالها، عکسها و تصاویر روی میز و گوشه و کنار، لوحهای تقدیر، انگشترها و عینک و کفشهای دست ساز و کتاب و آن آدمک ایستاده با لباسهای نصفه و نیمه آبی رنگ و تمام یادگاریهای زندان در ویترین بزرگ خانه احاطهاش کردهاند.
میزانی با بیان اینکه «از همان لحظه اول که عهد بستیم، حزبی دو نفره با یکدیگر تشکیل دادیم»، اظهار میکند: من و امیر انتظام این حزب دو نفره را تشکیل دادیم، چون احزاب دیگر را میشناختیم؛ عدهای بنا به مصلحت اندیشیهای شخصی خودشان را از امیر انتظام دور میکردند و حتی میترسیدند جواب سلام او را بدهند، اما اندک اندک که امیر انتظام جوایز حقوق بشری را دریافت کرد، این افراد کنارش قرار میگرفتند.