در بخشی از صحبت های حشمتالله فلاحتپیشه می خوانیم: تفکر حجتیه ای در ابتدای انقلاب از جریانات فرقهای بود که قصد داشت انقلاب را به مسیری خطرناک منحرف کند. یکی از مصادیق خطرناک و مهمترین مصادیق آنها هم همان زمان در موضوع حجاب اختیاری قرار گرفت؛ چون ماههای اول انقلاب حجاب به نوعی اختیاری بود و این جریان حجاب نداشتن را از مصادیق فساد در جامعه میدانست و با زنان و مردانی که معتقد بودند از حجاب کافی برخوردار نیستند، برخورد میکردند که چالشهایی را شکل دادند. آنها مخالف حجاب اختیاری بودند. از همان زمان به شلوارهای جین و ... حمله میکنند، از جمله جریانات افراطی هستند.
برای نخستین بار سال 84 زمانی که هنوز «احمدینژاد» شهردار تهران بود، «وحید جلیلی» در نشریه سوره برخی اتفاقات رخداده در سازمان فرهنگی هنری شهرداری، (از جمله تاکید بیش از حد بر روایات و احادیث منتسب به امام زمان) را که زیر نظر «اسفندیار رحیممشایی» اداره میشد به انجمن « حجتیه » منتسب کرد.
31 سال قبل، فردا روزي (پنجمرداد 62) بعد از نزديک به 30 سال فعاليت در بيانيهاي بدون امضا، اما به نام انجمن اعلام تعطيلي کردند.
دکتر عماد افروغ با تأکید بر اینکه از عوامل نداشتن سنت قوی در باب آزادی در ایران تاریخ و ساخت سیاسی استبدادی گذشته است، گفت: سنت اخباری گری از عوامل اصلی بسته شدن فضای آزاداندیشی بعد از اسلام بوده است.
جمعي از استادان و طلاب حوزه علميه ابراز نگراني كردند
«انجمن حجتيه در حوزههاي علميه در حال تجديد حيات است»؛ اين جمله هشدار جمعي از طلاب و استادان فلسفه و عرفان حوزه علميه قم است كه «همگان را از افتادن در دام اين جريان انحرافي و مريدان آن بر حذر داشتهاند.»