محمدرضا حکیمی با خواندن و فراگرفتن رشتههای علوم دینی، به درجهای از مقام علمی رسید که اگر در لباس مخصوص روحانیان بود، او را آیتالله خطاب میکردند.
علامه، سوم مهر ۱۴۰۰ به دیدار معبودش رفت؛ اتفاقی که آن را «سفر» میدانست: «آقایان داریم خداحافظی میکنیم. ای بسا که خبر به شما رسیده حسنزاده مسافرت کرد. آه و نالهای ندارد که. هست. نظام عالم است و ما هم از پس پرده خبر نداریم.»
يک عضو هيئت رئيسه مجلس خبرگان با بيان اينکه عوامل بسياري موجب انحراف و فاصله گرفتن انسان از دين در عصر غيبت ميشود، تعريف وارونه و غلط از دين را اولين عامل در سست شدن پايههاي دين ذکر کرد.