حجاریان و همفکران او به جای پذیرش این واقعیت که دیپلماسی اقتدار دولت رئیسی عملاً شکست رویکرد غربگرایانه آنان را نشان داده است، سیاست نعل وارونه را انتخاب کردهاند. به عبارت دیگر، نه دولت سیزدهم، بلکه از قضا این حجاریان و دوستان او هستند که امروز به پوپولیسم، شعارمحوری و ناتوانی شهرت یافتهاند. زیرا اگر اینگونه نبود، دستکم دستاورد یا واقعیت ملموسی بود که امروز بتوانند از آن دفاع کنند.