بسیاری از اندیشهورزان سیاسی بر این نظرند که سیاست حارجی همان ادامه سیاست داخلی است با بیانی دیگر. مصداق و ترجمان انضمامی چنین نظری را میتوان در ساحت سیاست داخلی و خارجی ایرانِ امروز مورد مطالعه قرار داد. امروز، کسانی به عنوان بازیگر پشت میز بیلیارد سیاسی قرار گرفتهاند که اگرچه هر یک خود را مسیح عالمی میپندارد و الم را در کف خود مرهمی، اما نه تصویر دقیق (علمی-عقلی) از بازی و قواعد آن دارند و نه تعریف مشخصی از نقش (تکتیکها و تاکتیکها و استراتژیها) خود و دیگران.
