تا کی باید به خاطر سیر نزولی ارزش و قدرت خرید حقوق و دستمزدی که میگیرند با روش حذفی زندگی و هر روز مصرف یک ماده خوراکی را از سفره خود حذف کنند و دور بسیاری از مواهب متداول زندگی حتی سیر و سفر به شهرهای کشور؛ خرید کتاب؛ خرید وسایل ضروری زندگی و... خط بکشند و تمام دغدغه زندگی خود را تنها در پیدا کردن قوت و غذایی برای سیر کردن شکم خود و فرزندانشان خلاصه کنند، گاه هم با چشم پوشیدن از مصرف بسیاری از اقلام خوراکی که به دلیل قیمتهای نجومی به خوراکیهای لاکچری اختصاصی اقلیت سوپرثروتمند کشور تبدیل شده؟