در سال ۲۰۰۹، محققان دانشگاه لوند در جنوب سوئد از رادار ردیابی برای تعقیب بادخورکها در طول مهاجرت بهاره، پروازهای تابستانی و مهاجرت پاییزی استفاده کردند. حداکثر سرعت ۶۹.۳ مایل در ساعت (۱۱۱.۶ کیلومتر در ساعت) بود.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱ مطلب
در سال ۲۰۰۹، محققان دانشگاه لوند در جنوب سوئد از رادار ردیابی برای تعقیب بادخورکها در طول مهاجرت بهاره، پروازهای تابستانی و مهاجرت پاییزی استفاده کردند. حداکثر سرعت ۶۹.۳ مایل در ساعت (۱۱۱.۶ کیلومتر در ساعت) بود.